Πρώτος Νόμος – Νόμος Αδράνειας
Τα υλικά σημεία διατηρούν αμετάβλητη τη κινητική τους κατάσταση εκτός εάν αναγκαστούν από κάποια δύναμη να μεταπηδήσουν σε άλλη κατάσταση. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει όχι μόνο η συνισταμένη των δυνάμεων να είναι μη μηδενική αλλά να δράσει και για κάποιο χρονικό διάστημα. Το φυσικό μέγεθος το οποίο προκύπτει από το γινόμενο της συνισταμένης δύναμης και του χρονικού διαστήματος καλείται ώθηση και είναι ο απόλυτος κριτής της μεταβολής που θα υποστεί η κινητική κατάσταση του σώματος-σημείου.
Αδράνεια: η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης.
Όπως διατύπωσε ο Νεύτωνας, η αδράνεια είναι χαρακτηριστική ιδιότητα της ύλης. Η αδράνεια λοιπόν, είναι και χαρακτηριστική ιδιότητα της κοινωνίας. Για να πάψει ένα σώμα/μια κοινωνία να είναι αδρανής χρειάζεται η πολυπόθητη ώθηση. Χρειάζεται να εξαναγκαστεί, να ταπεινωθεί και να βάλλεται για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, προκειμένου να μεταπηδήσει, και αν, σε μιαν άλλη κατάσταση. Ένα σώμα που «θέλει» να μείνει ακίνητο, παραμένει και ακίνητο. Για να το «πείσεις να αλλάξει στάση» χρειάζεται να καταβάλεις «έργο», έργο ανάλογο της αδράνειας. Όσο μεγαλύτερο το σώμα – το πλήθος/η κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη η αδράνεια, τόσο μεγαλύτερη η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλεις για να αλλάξεις την κατάσταση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin 
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 