Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά και οικονομικά εγκλήματα, που έδωσαν άλλοθι στην τρομοκρατία της κρατικής υποκρισίας.

Πηγή: Hot Doc – Αποστολή: Αντιγόνη Μιχοπούλου, Μάριος Αραβαντινός 

Ένα τοπίο που θα μπορούσε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο διαγωνισμό φυσικών τοπίων. Πυκνή βλάστηση που τους ανοιξιάτικους μήνες σε εμποδίζει να δεις τον ουρανό, ήχοι που σε ταξιδεύουν στον παράδεισο και ρυάκια με πεντακάθαρο νερό που διασχίζουν από τη μια πλευρά ως την άλλη τη δασική έκταση.

Το δάσος των Σκουριών με τις υπεραιωνόβιες οξιές και δρυς του είναι ένα από τα λίγα δάση της Ελλάδας που έχουν γλιτώσει από τις πυρκαγιές. Δυσπρόσιτο και άγνωστο στους πολλούς, βρίσκεται στο όρος Κάκαβος της βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Εκεί είναι και τα μεταλλεία Κασσάνδρας με τον τεράστιο φυσικό πλούτο αλλά και μια τεράστια κατάρα να τα κυνηγάει: Αυτή των μεταλλευμάτων χρυσού και χαλκού που βρίσκονται στο υπέδαφος του, αξίας σύμφωνα με τους κατοίκους, 50 δις δολαρίων.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφαση 613/2002 σταθμίζει την καταστροφή του περιβάλλοντος με το κέρδος που θα φέρει η εξόρυξη του ορυκτού πλούτου και βάζει φρένο στα σχέδια της εταιρίας.

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι, αν δεν υπήρχε αυτό το κοίτασμα, η γαλήνη αυτής της περιοχής δεν θα διαταρασσόταν ποτέ. Ωστόσο εδώ και αρκετά χρόνια είναι μια περιοχή που έχει πέσει πάνω της όλο το επενδυτικό ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να έχει ξεσπάσει μια κόντρα μεταξύ των κατοίκων που θέλουν να προστατέψουν το φυσικό τους περιβάλλον και της εταιρίας που θέλει να προστατέψει τον οικονομικό της όφελος.

Σε ρόλο προστάτη, τόσο το κράτος, που στο παρελθόν «χάρισε» στην εταιρία έκταση χιλιάδων στρεμμάτων δασούς με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο, αλλά και η αστυνομία, η οποία τρομοκρατεί και συλλαμβάνει καθημερινά κατοίκους της περιοχής με στόχο να τους φοβίσει ώστε να σταματήσουν τον αγώνα τους. Αναμφισβήτητα πάντως οι Σκουριές είναι ένας τόπος που αξίζει να αγωνιστείς γι” αυτόν ακόμα και αν τα συμφέροντα και οι εξουσίες μπορούν να σε εξοντώσουν μέσα σε χρόνο μηδέν.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Κώστα Βαξεβάνη

Στις 27 Φεβρουαρίου,ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, βουλευτής της ΝΔ με ασυλία και με κάλυψη του Νόμου περί ευθύνης Υπουργών για όσο διάστημα διετέλεσε υπουργός, πέρασε την πόρτα της Εισαγγελίας Αθήνας συνοδευόμενος από δύο εύσωμους άντρες. Ο λόγος που πήγε ως την Εισαγγελία της Αθήνας ήταν για να καταθέσει μήνυση εναντίον μου και του συναδέλφου μου Γιάννη Συμεωνίδη για δημοσιεύματα στο http://www.koutipandoras.gr και το HOT DOC.

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης έκανε κάτι πρωτοφανές νομικά. Κατέθεσε μήνυση στην Εισαγγελία της Αθήνας, αλλά για να διαβιβαστεί στην Εισαγγελία Χανίων. Για να ερευνηθεί και να διεκπεραιωθεί δηλαδή στα Χανιά και όχι στην Αθήνα. Το HOT DOC όπως είναι γνωστό εκδίδεται στην Αθήνα. Εγώ, όπως και ο συνάδελφος Γιάννης Συμεωνίδης, μένουμε στην Αθήνα. Ο ίδιος ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μένει στην Αθήνα, έχει χρέη αντιπροέδρου της Βουλής και επισκέπτεται τα Χανιά σποραδικά. Ποιός λοιπόν ο λόγος που κατέθεσε τη μήνυση στην Κρήτη;
Ή για να το θέσω διαφορετικά, ποιός είναι ο λόγος που θέλει να επιληφθεί της υποθέσεως η «τοπική» Δικαιοσύνη; Θεωρεί πως στην Αθήνα κινδυνεύει από τους Εισαγγελείς οι οποίοι ερεύνησαν υποθέσεις του και στη συνέχεια τις παρέπεμψαν στη Βουλή;

Την άποψή μου για τον κ Μαρκογιαννάκη την έχω γράψει πολλές φορές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »