Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Δημήτρη Καζάκη

Είναι γνωστό ότι υπάρχει μεγάλη κινητικότητα με τον χρυσό σε παγκόσμιο επίπεδο. Η εκτίναξη σε ιστορικά υψηλά επίπεδα της τιμής του χρυσού αποτελεί ένα σοβαρό σύμπτωμα της παγκόσμιας κρίσης. Επειδή ο χρυσός συνιστά καταφύγιο για ιδιώτες επενδυτές και κράτη σε συνθήκες όπου η παγκόσμια οικονομία και οι διεθνείς αγορές βρίσκονται σε εξαιρετικά εύθραυστη και ρευστή κατάσταση, όπως συμβαίνει σήμερα, το να παρακολουθεί κανείς τις μεταβολές στην κίνηση του αποτελεί έναν από τους πιο ασφαλείς δείκτες για την γενική κατεύθυνση των πραγμάτων.

Σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση για το Πρώτο Τρίμηνο του 2013 που εκδίδει το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού σχετικά με την ζήτηση και την προσφορά χρυσού παγκόσμια, εμφανίζονται τα εξής αντιφατικά δεδομένα: Αφενός, η συνολική ζήτηση χρυσού παγκόσμια έπεσε κατά 13% το πρώτο τρίμηνο του 2013 φτάνοντας τους 963 μετρικούς τόνους, στο χαμηλότερο σημείο τα τελευταία τρία χρόνια. Αφετέρου, η ζήτηση χρυσού για την αγορά κοσμημάτων, αλλά και από τις κεντρικές τράπεζες για νομίσματα και πλάκες χρυσού, συνέχισε να αυξάνει ραγδαία.

Η σημαντική αυτή πτώση στην ζήτηση χρυσού οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ψήφισμα του διεπιστημονικού κέντρου αριστοτελικών μελετών του Α.Π.Θ.

H Ιστορία έχει δείξει πως ένα κράτος καταφεύγει σε αγορά χρυσού σε δυο περιπτώσεις:

• – Σε περίπτωση πολέμου προκειμένου να είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις
• – Εν αναμονή μεγάλων μεταβολών στο διεθνές νομισματικό σύστημα.

Ιστορικά παραδείγματα τέτοιων μεγάλων μεταβολών είναι η ανατροπή του χρυσού κανόνα, η κατάρρευση του Βrenton Woods κλπ.

Στην έκθεση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού το Φεβρουάριο του 2013, αναφέρεται πως το υπάρχον νομισματικό σύστημα, στηριγμένο στους δυο μεγάλους αποθεματικούς πυλώνες του δολλαρίου και του ευρώ, είναι ουσιαστικά «τελειωμένο», και λίαν συντόμως πρόκειται να αντικατασταθεί από ενα πολυνομισματικό αποθεματικό σύστημα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Σύμφωνα με τους αντιδρώντες, από το 2003 το πράγμα αρχίζει να περιπλέκεται και ξεκινούν χατιρικές συμφωνίες με χαμένο το ελληνικό Δημόσιο – και μάλιστα εν γνώσει του.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2003 υπογράφεται η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην «Ελληνικός Χρυσός», με αποκλειστικούς μετόχους την «ΑΚΤΩΡ», συμφερόντων Μπόμπολα, και τον Δημήτρη Κούτρα, γενικό διευθυντή της «ΑΚΤΩΡ». Είχε προηγηθεί η υπογραφή ενός «μνημονίου συνεργασίας» μεταξύ της «Ακτωρ», του Δημήτρη Κούτρα, της «European Goldfields» (EG) και της «Global Mineral Resources» (GMR).

Ιδρυτής και μεγαλομέτοχος της «EG» είναι ο Ρουμάνος επιχειρηματίας Φρανκ Τίμις, ο οποίος ελέγχει και την «GMR». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

“Το να είσαι ένας φτωχός άνθρωπος είναι δύσκολο, αλλά το να είσαι μια φτωχή φυλή σε έναν τόπο γεμάτο δολάρια είναι το πιο σκληρό απ’ όλα.”

W.E.B. DuBois

H οικονομία της Γκάνας καλπάζει! Στην πρωτεύουσα Άκκρα, δεκάδες γερανοί υψώνονται στον ορίζοντα, κατασκευάζοντας νέα σύγχρονα κτίρια που θα στεγάσουν γραφεία τραπεζών, πολυεθνικών και ντόπιων εταιρειών. Η έκρηξη στον κατασκευαστικό τομέα είναι κάτι που μπορεί να δει κανείς στις νέες καλές γειτονιές που περικυκλώνονται από φράχτες και συρματοπλέγματα, καθώς και στα εμπορικά κέντρα που ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο.

Ένα ντοκυμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου

Από το 2000, η Γκάνα αναπτυσσόταν με ένα ετήσιο μέσο όρο της τάξης του 5%, για να εκτοξευτεί το 2011 στο 14,4%. Με κινητήριο δύναμη τα έσοδα από το χρυσό (είναι η δεύτερη παραγωγός χρυσού στην Αφρική και πέμπτη στον κόσμο), το κακάο και πρόσφατα απ’ το πετρέλαιο, με τη βοήθεια του ΔΝΤ και με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, η Γκάνα έγινε – τουλάχιστον στους αριθμούς – μία χώρα μεσαίου εισοδήματος, η ένατη της Αφρικής που κατακτά αυτή τη θέση.

«Οι πολιτικές είναι επιτυχημένες!», βεβαιώνει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Γκάνα, Σαμίρ Τζάτζα. «Ξεκάθαρα η Γκάνα τα τελευταία χρόνια τα έχει πάει πολύ καλά, όσον αφορά στην δημιουργία ενός περιβάλλοντος με μακροοικονομική σταθερότητα, το οποίο είναι απαραίτητο για να υπάρχουν επενδύσεις, ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας».

Πώς, όμως, βιώνει ο πληθυσμός της χώρας αυτή την ανάπτυξη;

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Γκάλοπ το 2012, το 53% του πληθυσμού, περίπου 12,7 εκατομμύρια άνθρωποι, δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος των τροφίμων. Μόνο το 4% δήλωσε ότι ζει άνετα με το εισόδημά του. Σχεδόν το 30% ζει ακόμα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »