Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει νέο δάνειο για να πληρώσει τα παλιά δάνεια. Μέχρι τότε αδειάζει τα αποθεματικά των ασφαλιστικών φορέων, των νοσοκομείων, των κρατικών εταιριών και των ΟΤΑ προκειμένου να πληρώσει τους τοκογλύφους. Αυτές είναι οι σημαντικότερες ημερομηνίες μέχρι τον Αύγουστο.

• 30 Μαρτίου: Η κυβέρνηση μέχρι τότε θα πρέπει να έχει καταθέσει μια αναλυτική λίστα με προτεινόμενα μέτρα προκειμένου να της δοθεί η τελευταία δόση του δανείου, με βάση την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης που υπέγραψε με την τρόικα.
• 9 Απριλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 360 εκατομμύρια σε Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (ETK – Special Drawing Rights). Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 458 εκατομμύρια ευρώ.
• 14 Απριλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Στην καταβολή περίπου 348 εκατ. ευρώ που αντιστοιχούν στη δεύτερη δόση του Μαρτίου προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προχώρησε σήμερα Παρασκευή ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Σημειώνεται πως την προηγούμενη Παρασκευή είχε προηγηθεί η καταβολή της πρώτης δόσης ύψους 310 εκατ. ευρώ.

Η κυβέρνηση έχει διαβεβαιώσει πως θα αποπληρώσει κανονικά τις υποχρεώσεις προς το ΔΝΤ που για τον Μάρτιο ανέρχονται συνολικά σε 1,58 δισ. ευρώ (σε τρέχουσες ισοτιμίες) και ο ΟΔΔΗΧ έχει ήδη προχωρήσει στην προεργασία για την αποπληρωμή όλων των καταβολών. Καλά να είναι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί αλλά οι διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης ξεκινούν από την παραδοχή ότι το υφιστάμενο χρέος της χώρας είναι απολύτως νόμιμο κι επομένως το όλο ζήτημα είναι πώς θα πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός. Καταρχάς, από που κι ως πού το υφιστάμενο χρέος είναι νόμιμο; Μήπως πήγε στην άνοδο των εισοδημάτων και του επιπέδου ζωής του ελληνικού λαού; Μήπως τροφοδότησε κάποια ανάπτυξη που έφερε δουλειές και ευημερία στη χώρα;

Αυτό που μας λένε κυβερνητικοί, μνημονιακοί και παπαγαλάκια είναι ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης. Χάρις στο καθεστώς που μας επέβαλαν μπορεί ένας στους τέσσερις Έλληνες να έχει χάσει μόνιμα τη δουλειά του και αντίστοιχα τα προς το ζην. Μπορεί να έχει δεκαπλασιαστεί το ποσοστό των ασθενών που τερματίζουν γιατί έχει ουσιαστικά διαλυθεί το σύστημα υγείας. Όπως, τουλάχιστον καταγγέλουν οι ιατρικοί φορείς της χώρας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Διαβάσαμε την παρακάτω ειδήση και τρομάξαμε. Σε 35σέλιδο επικαιροποιημένο άρθρο τους οι τρεις οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν μέσα από μαθηματικές διαπιστώσεις και στατιστικές αποτυπώσεις ένα σχέδιο για το πώς η ΕΚΤ μπορεί να παρέμβει για μια συνολική λύση στο πρόβλημα χρέους των χωρών της ευρωζώνης. Οι επίδοξοι εν λόγω οικονομολόγοι είναι οι Μηλιός, Λαπατσιώρας και Σωτηρόπουλος. Τρομάξαμε γιατί μέσα σε 35 σελίδες προσπαθούν να πουν περίτεχνα πώς ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο ελευθεροεπαγγελματίας, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης και προπαντώς ο νέος θα συνεχίσει να είναι ζεμένος στο μαγγανοπήγαδο του χρέους και μάλιστα υπό την αποικιακή κηδεμονία της ΕΚΤ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Όταν η χώρα πνέει τα λοίσθια και ο λαός, τουλάχιστον στη μεγάλη του πλειοψηφία, υποφέρει και η ζωή του συνθλίβεται, τότε οφείλεις να είναι σοβαρός σ’ αυτά που προτείνεις. Πολύ περισσότερο όταν αφορά σ’ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως αυτό του χρέους. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να κάνει κουβέντα για το τι μέλλει γενέσθαι, αν δεν ξεκινήσει από το τι θα κάνει με το χρέος. Αν δεν απαντήσει σ’ αυτό δεν έχει κανένα νόημα να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο.

Οι κυβερνώντες έχουν ξεκαθαρίσει ότι θεωρούν το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο. Αρκεί να μπορεί να δανείζεται η χώρα από τις αγορές. Το ίδιο λένε και οι δανειστές. Σκέφτονται όπως όλοι οι τοκογλύφοι του κοινού ποινικού δικαίου. Από την στιγμή που η Ελλάδα μπορεί να ξαναδανειστεί για να συνεχίσει να τους πληρώνει, τότε το χρέος είναι βιώσιμο, είναι δηλαδή εξυπηρετήσιμο. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο.

Στο σημείο αυτό Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Σιδέρη

Το θέμα του χρέους της χώρας ως πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν και αν βρεθεί στην εξουσία, φαίνεται να ξεκαθαρίζει.

Μετά την δήλωση του Νίκου Παππά περί κάλυψής του «κάτω από το χαλί», ήρθε ο Δραγασάκης να ενισχύσει την επιλογή αυτή μιλώντας για «απόσυρσή» του!

Συγκεκριμένα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε σε συνέντευξή του στη Real News την απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, «δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί “παγωμένο” στα πλαίσια της ΕΚΤ», αντί για «κούρεμα», επικαλούμενος προτάσεις οικονομολόγων και επιστημονικών ιδρυμάτων.

Για εμένα τον αδαή στα οικονομικά, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Παραμονές της συνάντησης των Παρισίων, όπου υποτίθεται ότι οι κυβερνώντες θα διαπραγματευτούν την «βιωσιμότητα» του ελληνικού δημόσιου χρέους και το παραμύθι δίνει και παίρνει. Πρώτα και κύρια δεν πρόκειται να γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Απλά θα μπουν οι τελικές υπογραφές στη νέα συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, η οποία προετοιμάζεται από τις αρχές του χρόνου.

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας

Η συγκεκριμένη συμφωνία θα είναι ότι χειρότερο για την Ελλάδα και τον λαό της. Μπροστά της οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων ετών θα μοιάζουν παιδική χαρά. Το κύριο αντικείμενο της συμφωνίας είναι το πώς θα αλλάξει χέρια η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Ενώ ταυτόχρονα μεθοδεύεται ένα σχέδιο bail in, δηλαδή «διάσωσης εκ των έσω» σαν κι αυτό της Κύπρου, όπου ο βασικός μέτοχος των τεσσάρων συστημικών εγχώριων τραπεζών, δηλαδή το δημόσιο, οι καταθέτες και οι δανειολήπτες θα φορτωθούν το κόστος μιας νέας ανακεφαλαίωσης, αλλά και τις επισφάλειες των «κόκκινων» δανείων.

Να γιατί βιάζεται ο Δένδιας να ρυθμίσει Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους δικαστές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.

Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody’s.

Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A. Η κυβέρνηση της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της Νέας Υόρκης να πληρώσει – σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή – τους ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα. Διαφορετικά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Αυτή την λαική παροιμία μου έφεραν στο νου οι εικόνες με τους τρυφερούς εναγκαλισμούς του Γιούνκερ με τον Σαμαρά. Παιδιά του ίδιου φυράματος. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Γιούνκερ είναι γέννημα θρέμμα κομματόσκυλο από τα γεννοφάσκια του, εκ φύσεως φιλοχρήματος, αργόσχολος, άεργος κι επομένως ιδανικός ως πολιτικός καριέρας.

Ο πατέρας του Ζαν Κλοντ υπηρέτησε στα βάφεν ες-ες κατά την κατοχή και μάλιστα πολέμησε στο ρώσικο μέτωπο, αλλά δεν δικάστηκε ως δωσίλογος γιατί ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν «με τη βία». Σαν παλιό στέλεχος του «κόμματος της δεξιάς» – όπως ονομαζόταν επίσημα το κόμμα αυτό όταν κατείχε την εξουσία πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου και το οποίο συνεργάστηκε με τους ναζί στην κατοχή – και οι διασυνδέσεις του στον πολιτικό υπόκοσμο της χώρας του, έκαναν τους συμμάχους να τον στρατολογήσουν με σκοπό το παλιό κόμμα του να συνεχίσει να κυβερνά υπό νέα ενδυμασία λιγότερο προκλητική, ως χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.

Αυτός λοιπόν, ο γιος του ναζί, που χάρις στις κομματικές του διασυνδέσεις απέκτησε χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα τα απαραίτητα ακαδημαικά διπλώματα ώστε να φαντάζει ότι διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα, έφτασε να είναι πρωθυπουργός ενός κρατιδίου που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι ένα παρά φύση κράτος-υβρίδιο που συντηρείται από τις μεγάλες δυνάμεις για πάνω από ένα αιώνα, μόνο και μόνο ως καταφύγιο για τις βρωμοδουλιές τους. Κυρίως για την διαμετακομιδή κεφαλαίων, που συνήθως είναι λίγο ως πολύ ύποπτα. Από το εισόδημα που δημιουργεί Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Ουρές για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που σπανίζουν, λεηλασίες στα καταστήματα, οι τράπεζες κλειστές και εξαφανισμένες οι καταθέσεις, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη κι άλλα πολλά. Τα θυμάστε όλα αυτά; Αυτά δεν μας έλεγαν ότι θα συμβούν έτσι και πτωχεύσει μια χώρα; Δηλαδή έτσι κι αρνηθεί μια χώρα να πληρώσει τους δανειστές της;

Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουν επαναλάβει οι κυβερνώντες από την εποχή του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, έως τους σημερινούς κλεφτοδήμους της κυβέρνησης των τοκογλύφων; Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουμε δει να γράφονται και να λέγονται από «αναλυτές» των τραπεζών, σούργελα καθηγητές της οικονομίας και γνωστούς «κολοσσούς» της δημοσιογραφίας; Τα ίδια δεν παπαγαλίζουν και οι οικονομικοί εγκέφαλοι τύπου Μηλιού, Σταθάκη και Σία της ομάδας Τσίπρα;

Φυσικά κανένας τους και ποτέ δεν δέχτηκε την ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων. Πού τέτοια κότσια. Απλά όλοι τους είχαν και έχουν ως κοινό σκοπό να τρομοκρατήσουν τον κακομοίρη Έλληνα ώστε να αποδεχθεί το ξεπούλημα το δικό του και της πατρίδας του, ως κάτι το μοιραίο και το αναπόφευκτο.

Δεν τα βάζεις με τις αγορές και τα επιτελεία των δανειστών, γιατί θα σε συντρίψουν. Επικαλείσαι την καλή τους θέληση Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Σιδέρη

Στο πρωινό του Mega, ο Ν. Βούτσης δήλωσε μεταξύ άλλων για το χρέος:

-Το μεγάλο κούρεμα του ελληνικού χρέους του 70% με 80% στα πλαίσια της Ε.Ε. είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει η χώρα. «Το δραματικό είναι ότι ούτε η κυβέρνηση δεν το ζητάει, αντίθετα ισχυρίζεται ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και έχει φτάσει στο 170%».

Αποσαφήνισε για άλλη μια φορά τις δύο διαφορετικές στρατηγικές στο ζήτημα του χρέους που δεν είναι καθόλου ισότιμες και ούτε επιτρέπουν κοινό τραπέζι διαλόγου με την έννοια της εθνικής διαπραγμάτευσης που επικαλείται η κυβέρνηση.

«Δεν συγκρίνονται δύο στρατηγικές που λένε ότι θα προχωρήσουμε με μειώσεις επιτοκίων και δεσμεύεται η χώρα στο διηνεκές για μισό αιώνα τουλάχιστον, με το γενναίο κούρεμα του χρέους, που ούτε καν θέλει να ακούσει ο Σόιμπλε, που θα δώσει μια ιστορική ανάσα για τη χώρα.

Με μια πρώτη ανάγνωση, φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Καλωσόρισες σ’ ένα μαγευτικό ταξίδι, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ…!!!

Στα επόμενα 3 λεπτά θα δεις να περνούν από μπροστά σου υπέροχα Ελληνικά τοπία, και θα διαβάσεις εν συντομία ένα κείμενο με αυτά που πρέπει να γίνουν ώστε να καταφέρουμε να βγούμε από το αδιέξοδο της κρίσης και του ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΧΡΕΟΥΣ…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Αν σταματήσουμε για λίγο και σκεφτούμε μακριά από τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, θα δούμε ότι ο πολιτικός διάλογος στη χώρας μας – αν υποθέσουμε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο – δεν αφορά καθόλου τα θεμελιώδη προβλήματα της κατάστασής μας. Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος.

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως. Τι παρατηρούμε στις αναμετρήσεις του επίσημου πολιτικού σκηνικού; Απουσιάζει σχεδόν κάθε σοβαρή συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά. Δείτε ειδικά τις αντιπαραθέσεις των δελφίνων για την κυβέρνηση. Το χρέος περνά στο ντούκου. Σαν κάτι εντελώς δευτερεύων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου

Βρισκόμαστε στο έτος 1853, η Ρωσία έχοντας μείνει αλώβητη από τις επαναστάσεις του 1848 αποπειράται να λύσει δυναμικά το ανατολικό ζήτημα με στόχο τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου είναι οι έριδες των Ορθοδόξων και Καθολικών κληρικών στους Αγίους Τόπους για την κατοχή διαφόρων ιερών προσκυνημάτων.

Η Ρωσία ζητά να αναγνωρισθεί ο τσάρος ως προστάτης των ορθοδόξων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι διαπραγματεύσεις όμως με την Πύλη απέτυχαν και έτσι η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία.

Αρχή του πολέμου αποτελεί η κατάληψη των παραδουνάβιων ηγεμονιών από τους Ρώσους, γεγονός στο οποίο αντέδρασαν Άγγλοι και Γάλλοι, εισερχόμενοι στον πόλεμο και υποστηρίζοντας τους Τούρκους.

Το Σεπτέμβρη του 1854 ο πόλεμος μεταφέρεται στη χερσόνησο της Κριμαίας και πιο συγκεκριμένα στην Σεβαστούπολη- το μεγάλο λιμάνι και ναύσταθμο των Ρώσων.

Η πολιορκία της Σεβαστούπολης κράτησε περίπου ένα χρόνο και έχει γραφτεί στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία ως μια από τις σπουδαιότερες όλων των εποχών.

Μια τεράστια συγκέντρωση συμμαχικών στρατευμάτων και πλοίων επιχειρεί να επιβάλει τις επιδιώξεις, κυρίως των Άγγλων, για το διαμελισμό της Ρώσικης αυτοκρατορίας.

Ο ηρωισμός των Ρώσων στρατιωτών και του λαού της Σεβαστούπολης είναι παροιμιώδης καθώς επίσης και η μεγαλοφυΐα του υπολοχαγού μηχανικού Τοτλέμπεν, ο οποίος σχεδιάζει και στήνει συνεχώς εμπόδια στους πολιορκητές της πόλης.

Τελικά, όμως η Σεβαστούπολη έπεσε, το φθινόπωρο του 1855 και η Ρωσία οδηγήθηκε στο συνέδριο του Παρισιού, όπου μετά από έντονο διπλωματικό παρασκήνιο καταφέρνει να διατηρήσει, υπογράφοντας την ομώνυμη συνθήκη, με μικρές απώλειες, το προπολεμικό statusquo.

Μια από τις αποφάσεις του συνεδρίου αφορούσε στην Ελλάδα και στη διατήρηση της αγγλογαλλικής κατοχής στη χώρα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

της Κατερίνας Μουτσάτσου

Στην Ελλάδα, από τις 6 Μαϊου 2010, έχει γίνει συνταγματικό πραξικόπημα. Με τη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη με την Τρόϊκα των ξένων δανειστών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), η Ελλάδα παρέδωσε την κυριαρχία της “άνευ όρων κι αμετάκλητα”, παραιτούμενη του δικαιώματός της από κάθε είδους “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας” – μια χώρα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να ασκήσει “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας”, αυτό φροντίστηκε να αρθεί στο παράρτημα της συμφωνίας.

Τίποτε από όλα αυτά δεν δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ, είτε ελληνικά, είτε διεθνή. Αποκαλύφθηκε μήνες ολόκληρους αργότερα από ελάχιστες φωνές. Ακόμα και σήμερα, το γεγονός αυτό ή αποκρύπτεται, αποσιωπείται συστηματικά, ή αναφέρεται ελάχιστα. Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε μέσο, μπλογκ, ή άτομο που προσπαθεί να εκφράσει ελεύθερη φωνή στη καλύτερη των περιπτώσεων αυτολογοκρίνεται, λογοκρίνεται ή γελοιοποιείται… στη χειρότερη στοχοποιείται, απειλείται (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η ζωή του), δικάζεται.

Η δανειακή σύμβαση δεν έφτασε ποτέ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε βέβαια Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Πιτσιρίκου

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης δήλωσε σήμερα πως μόνο το 5% του δημοσίου χρέους είναι απεχθές και πως η ευτυχία περνάει από το ευρώ. Κοιτάω το ημερολόγιο και δείχνει 21 Ιανουαρίου του 2014.

Δεν ξέρω πώς ο κ. Σταθάκης συμπέρανε σήμερα –τριάμισι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας και τριάμισι χρόνια μνημονίων- πως μόνο το 5% του δημοσίου χρέους είναι απεχθές.

Αν δεν κάνω λάθος, δεν δημιουργήθηκε ποτέ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μόνο το 5% του δημόσιου χρέους είναι επαχθές, το υπόλοιπο είναι παραδοσιακό και πρέπει να αποπληρωθεί, υποστήριξε ο βουλευτής και εκ των εκπονητών του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Στο Κόκκινο»

Μιλώντας στην εκπομπή του Κ. Αρβανίτη το πρωί της Τρίτης, ο κ. Σταθάκης ανέφερε ότι το επαχθές χρέος που αναλογεί στα εξοπλιστικά ανέρχεται στο 5% του ΑΕΠ ενώ το υπόλοιπο ποσοστό (95%) όπου κι αν χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα (τρύπες στον Προϋπολογισμό, Ολυμπιακοί, ακριβά έργα), είναι «παραδοσιακό» και δεν μπορεί να διαγραφεί, ως εκ τούτου Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου ο Δημήτρης Καζάκης βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη όπου και παρέδωσε δύο διαλέξεις σχετικά με την οικονομία του χρέους και την λειτουργία της δημοκρατίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Για το αν το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο έχει χυθεί πολύ μελάνι. Κανείς όμως από αυτούς που έχουν μιλήσει για το θέμα δεν έχει κάνει τον κόπο να μας πει πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο και πότε δεν είναι. Ο λόγος είναι απλός. Γιατί ο ορισμός της βιωσιμότητας του χρέους προδίδει τα ταξικά και πολιτικά κριτήρια με βάση τα οποία προσεγγίζει κανείς το όλο ζήτημα. Αν το κρίνει από την σκοπιά των συμφερόντων των δανειστών, τότε βιώσιμο είναι κάθε χρέος για το οποίο ο δανειστής μπορεί να αποσπά πληρωμές σε χρήμα, ή σε είδος. Αν το κρίνει από την σκοπιά του οφειλέτη δεν είναι καθόλου έτσι, διότι στη δυνατότητα πληρωμής ενός χρέους πρέπει να συμπεριληφθεί και η ζωή του ίδιου του οφειλέτη. Ειδικά αν αυτός είναι ένας ολόκληρος λαός.

Όταν πρόσφατα ρώτησαν τον κ. Σουρνάρα με τ’ όνομα αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, απάντησε με το γνωστό περί ανέμων και υδάτων ύφος: «Η βιωσιμότητα του χρέους εξαρτάται από τρία πράγματα. Πρώτον, από το τι έχουμε κληρονομήσει από το παρελθόν, από το ύψος δηλαδή του χρέους που έχουμε σήμερα, δεύτερον, από τα πρωτογενή πλεονάσματα, που θα μπορέσουμε να παράγουμε -και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο δημοσιονομικό, αλλά συμπεριλαμβάνει και διαρθρωτικές αλλαγές- και από τρίτο, από το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ. Αν δείτε τις προβολές του χρέους, κάνει μία κορυφή γύρω στο 170% του ΑΕΠ, και μετά αρχίζει και πέφτει ραγδαία. Εάν παράγουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα.» (Συνέντευξη στο Ρ/Σ ΣΚΑΙ 4/09/2013)

Βεβαίως, ο δημοσιογράφος δεν είχε καν την αξιοπρέπεια να του πει, τι λες ρε κακομοίρη; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »