Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Δημήτρη Καζάκη

Ξεπέρασαν τα 104 δις ευρώ τον Φεβρουάριο που πέρασε οι συνολικές χρηματοδοτήσεις που άντλησαν κυρίως οι συστημικές τράπεζες από το ευρωσύστημα, δηλαδή την ΕΚΤ. 17,8 δις ευρώ περισσότερα από τον Ιανουάριο φέτος. Αν συνυπολογίσουμε και τα 32,1 δις ευρώ που απέσπασαν επιπλέον από το ευρωσύστημα τον Ιανουάριο, τότε συνολικά το πρώτο δίμηνο του 2015 οι συστημικές τράπεζες χρειάστηκαν επιπλέον 49,9 δις ευρώ.

Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Να θυμηθούμε ότι τον Δεκέμβριο του 2012 μετά από το PSI και την επαναγορά ελληνικών ομολόγων από την δευτερογενή, το ύψος χρηματοδότησης των συστημικών τραπεζών από την ΕΚΤ έφτασε στο 112,8 δις ευρώ. Το 2013 λόγω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με δανεικά που επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος της χώρας, οι ανάγκες χρηματοδότησης των συστημικών τραπεζών έπεσαν στα 61,9 δις ευρώ. Ενώ το 2014 έκλεισε με τις συστημικές να έχουν τραβήξει από την ΕΚΤ 54,5 δις ευρώ.

Όλα αυτά δηλώνουν ότι πολύ σύντομα, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Βαδίζουμε ολοταχώς προς μια παγκόσμια πολεμική οικονομία; Αυτό φαίνεται να συμβαίνει, καθώς οι ηγέτες των μεγαλύτερων σε μέγεθος οικονομιών του πλανήτη (G-20) συναντώνται στο Μπρίσμπεην της Αυστραλίας. Η συνάντηση γίνεται χωρίς τυμπανοκρουσίες και φώτα της δημοσιότητας. Είναι, όπως θα έλεγαν οι δημοσιογράφοι, συνάντηση «χαμηλού προφίλ». Γιατί; Διότι οι λαοί δεν πρέπει να πάρουν χαμπάρι για το τι συζητιέται και τι επίκειται να συμβεί.

Το κυρίως ζητούμενο είναι ένα. Να υποταχθούν ακόμη περισσότερο οι οικονομίες στις ανάγκες των αγορών κεφαλαίου. Η παγκόσμια οικονομία δεν ανακάμπτει. Τα τρις δολάρια που διοχετεύθηκαν στις κεφαλαιαγορές μέσω κυρίως της «ποσοτικής χαλάρωσης» δεν έγιναν επενδύσεις στην οικονομία, αλλά χρηματιστική κερδοσκοπία. Και τώρα καθώς οι αγορές μετοχών και ομολόγων παραπαίουν, υπό τον άμεσο κίνδυνο ενός ακόμη ισχυρότερου κραχ, η ιθύνουσα ολιγαρχία σε ΗΠΑ και ΕΕ πιέζει αφόρητα όλες τις μεγάλες οικονομίες να ρίξουν περισσότερα χρήματα στο πηγάδι δίχως πάτο, που λέγεται χρηματαγορά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Με τα λεφτά των ελλήνων ασφαλισμένων και φορολογουμένων οι κυβερνώντες προσπαθούν να αναχαιτήσουν την κερδοσκοπία των επενδυτικών κεφαλαίων, που οδήγησε σε μίνι κραχ το ελληνικό χρηματιστήριο την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς και τη δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων. Να θυμήσουμε ότι οι ίδιοι οι κυβερνώντες εμφάνισαν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τοποθετήσεις στα «ψόφια» ελληνικά ομόλογα και στο «ψόφιο» χρηματιστήριο από ξένα επενδυτικά κεφάλαια κυρίως υψηλού ρίσκου, που αναζητούν γρήγορες και υψηλές αποδόσεις, ως «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών».

Αυτές ήταν οι πολυπόθητες «ξένες επενδύσεις» που σωρηδόν κατεύθεναν όλο το προηγούμενο διάστημα της «ανάκαμψης» της ελληνικής οικονομίας. Έτσι μας έλεγαν. Τώρα, καθώς το μίνι κραχ του ελληνικού χρηματιστηρίου και των ελληνικών ομολόγων επιδείνωσε τις συνθήκες και συνολικά στην χρηματαγορά της ευρωζώνης, ΕΚΤ και Τράπεζα της Ελλάδας προσπαθούν να αποκαταστήσουν την ζημιά στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου που υπερέβει το 10% του ΑΕΠ της χώρας σε ετήσια βάση. Με λεφτά βέβαια Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Για το μέλλον παραπέμφθηκε το ενδεχόμενο συμμαχιών με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Απορρίφθηκε τροπολογία της «Αριστερής Πλατφόρμας» που προωθούσε τον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και την επανάκτηση επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα .

Με ψήφους 76 «κατά» και 61 «υπέρ», απορρίφθηκε η τροπολογία που είχε καταθέσει η Αριστερή Πλατφόρμα, κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, οι εργασίες της οποίας ολοκληρώθηκαν την Κυριακή.

Σε σύντομη παρέμβασή του, λίγο πριν την λήξη των εργασιών της Κ.Ε., ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας τόνισε την ανάγκη συλλογικής δράσης και της συνεργασίας μεταξύ των στελεχών και των μελών όλων των τάσεων.

Διαβεβαίωσε, επίσης, ότι «όλα θα γίνουν στην ώρα τους» και με βάση τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του κόμματος, αναφερόμενος στις συνεργασίες και την συγκρότηση των ψηφοδελτίων.

Προηγήθηκε εκτενής διαβούλευση μεταξύ κορυφαίων στελεχών και της ηγεσίας Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανοιχτή συζήτηση που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ Πειραιά με κεντρικό θέμα τους τρόπους αντιμετώπισης των τραπεζών και κατασχέσεων, στις 24 Φεβρουαρίου 2014, στο στέκι «Το λιμάνι της αγωνίας», στον Πειραιά.

Ο δικηγόρος Μάριος Μαρινάκος εξηγεί με σαφήνεια τις στρατηγικές, τους τρόπους και τα εφόδια που έχει ο πολίτης στη διάθεσή του, όχι μόνο για να αμυνθεί απέναντι στο ληστρικό τραπεζικό σύστημα, αλλά και το πώς, πότε και γιατί μπορεί να περάσει ο ίδιος στην επίθεση.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μετά από τα γεγονότα της Κύπρου γίνεται συζήτηση σχετικά με το κούρεμα των καταθέσεων. Αν δηλαδή η αντιμετώπιση της τραπεζικής κρίσης πρέπει να περιλαμβάνει και κούρεμα καταθέσεων ή άλλως μερική τραπεζική παύση  πληρωμών προς τους καταθέτες.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.

Οι καταθέτες μιας τράπεζας είναι δανειστές της τράπεζας. Αυτό σημαίνει, ότι η τράπεζα έχει υποχρεώσεις απέναντι στους καταθέτες, να τους επιστρέψει τα χρήματά τους και τον τόκο που συμφωνήθηκε. Οι τράπεζες έχουν και υποχρεώσεις απέναντι στις αγορές, σε άλλες τράπεζες, στις κεντρικές τράπεζες  και στους μετόχους τους, από τους οποίους αγοράζει χρήμα. Λειτουργούν,  δηλαδή, σαν μια απλή επιχείρηση. Η διαφορά είναι, ότι  πουλάνε και αγοράζουν  χρήμα.  Οι τράπεζες πουλάνε χρήμα, δηλαδή δανείζουν, στις επιχειρήσεις, στα νοικοκυριά, σε άλλες τράπεζες και στο κράτος.

Για να συνδέσουμε τα παραπάνω: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ποιο καθεστώς αμφισβητεί τη αστική δημοκρατία και την ατομική ιδιοκτησία στην Ευρώπη;

Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα καθεστώς στο οποίο οι ηγέτες (αυτοί που ασκούν τον πραγματικό έλεγχο και όχι οι αχυράνθρωποί τους) αμφισβητούν το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, επιβάλλουν περιορισμούς στη ροή κεφαλαίων και δεν επιτρέπουν στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού να αμφισβητήσουν καμία από αυτές τις αποφάσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Κώστα Λαπαβίτσα

Η κρίση της Κύπρου είναι, όπως ήταν και η κρίση της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας, κυρίως τραπεζική κρίση. Η «λύση» που προωθείται από την τρόικα στην Κύπρο όμως, είναι σαφώς χειρότερη από τις άλλες δύο. Απειλεί να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ.

Το πρόβλημα και στις τρεις αυτές χώρες προήλθε από το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα, καθώς ο δημόσιος τομέας έχει σχετικά χαμηλό χρέος και δεν ευθύνεται για την κρίση. Η οικονομική καταστροφή προήλθε από τις τράπεζες, αλλά το βάρος καλείται να το σηκώσει το δημόσιο και η κοινωνία συνολικά.

Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου έχει περιουσιακά στοιχεία περίπου οκταπλάσια του ΑΕΠ, όπως και ο ιρλανδικός, ενώ ο ισλανδικός ήταν ακόμη μεγαλύτερος όταν χτύπησε η κρίση. Στην Ισλανδία οι τράπεζες δανείζονταν διεθνώς για να παίξουν στις αγορές παραγώγων, ενώ στην Ιρλανδία για να κερδοσκοπήσουν στα ακίνητα. Στην Κύπρο προσέλκυαν καταθέσεις διεθνώς και έκαναν μεγάλες τοποθετήσεις σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, ενώ δάνεισαν και σε ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ισλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν μετά την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς το 2008, οι ιρλανδικές όταν έσκασε η τεράστια φούσκα ακινήτων το 2008-9 και οι κυπριακές με την ελληνική κρίση, κυρίως μετά το τραγικό PSI και τα κουρέματα του 2012. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η απόφαση του  EUROGROUP για την Κύπρο ισοδυναμεί με πολεμική ενέργεια της ΕΕ εναντίον ανεξάρτητου κράτους – μέλους της.

Η όλη μεθόδευση της ανακοίνωσης του κουρέματος των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου δεν ήταν λάθος χειρισμός. Ήταν μια πολύ καλά προετοιμασμένη και προμελετημένη ενέργεια. Είχε πολύ συγκεκριμένη στόχευση, να καταφερθεί,  προς όφελος της ευρωζώνης, συντριπτικό πλήγμα στην οικονομία της μεγαλονήσου, η οποία σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στον τραπεζικό πυλώνα, με όλα τα τραγικά και μη αναστρέψιμα συνεπακόλουθα που αυτό το πλήγμα θα επιφέρει στην ίδια την ύπαρξη του Κυπριακού κράτους.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ήταν κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα όταν ένας καλοντυμένος κύριος έκατσε έξω από το παράθυρο του νέου υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στη Σύρο. «Ενθυμούμαι ακόμη» θα γράψει αργότερα στα απομνημονεύματά του «μετά πόσης ευχαριστήσεως εστεκόμην προ των παραθύρων του υποκαταστήματος […] Εκεί εμετρούντο συνήθως τάλληρα πολλά και αδύνατον να εκφράσω πόσην ηδονήν ησθανόμην εις το άκουσμα του ήχου αυτών […]».

Η ηδονή που αισθανόταν για τα τάλληρα ο μέγας καιροσκόπος και κερδοσκόπος Ανδρέας Συγγρός χαρακτηρίζει έκτοτε το σύνολο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της χώρας. Οι ελληνικές τράπεζες ήταν γι’ αυτούς τους ανθρώπους ένα πολύτιμο εργαλείο για μια αδιάκοπη αναδιανομή πλούτου από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.. Ήταν όμως και ο ομφάλιος λώρος με το ξένο κεφάλαιο το οποίο τους χρησιμοποιούσε άλλοτε σαν απλούς εκπροσώπους του και άλλοτε σαν Κουίσλινγκ της πολιτικής του. Και η σχέση αυτή δεν άλλαξε ούτε στην χειρότερη περίοδο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ), που επιβλήθηκε το 1897. Η «εθνοτράπεζα», όπως την αποκαλούσε ο Ν.Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα», αποτελούσε σημείο αναφοράς ακόμη και όταν τα τραπεζικά κέντρα άλλων χωρών αλώνιζαν στην Ελλάδα επιβάλλοντας αποικιακές συμβάσεις για μεγάλα έργα όπως η Πάουερ στον ηλεκτρισμό, ή Ούλεν στην υδροδότηση και οι γαλλικές εταιρείες στους σιδηρόδρομους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Με την ανοχή της Πολιτείας και των αρμοδίων ελεγκτικών μηχανισμών, οι Τράπεζες εξελίχθηκαν σε έναν από τους μεγαλύτερους θεσμικούς εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Δείτε παρακάτω πρακτικές και χρεώσεις των Τραπεζών κρίθηκαν παράνομες από τα δικαστήρια, αλλά εξακολουθούν πολλές να τις αγνοούν συστηματικά, ή να εφευρίσκουν νομικά παραθυράκια έτσι ώστε με νομιμοφανή τρόπο, να συνεχίζουν ακάθεκτες το «θεάρεστο» έργο τους συνθλίβοντας τυφλά το δανειολήπτη. Και το ερώτημα που γενάται είναι αυτή η Δικαιοσύνη τί κάνει, όταν βγάζει αποφάσεις και την αγνοούν από τους πολιτικάντηδες τύπου Στουρνάρα, έως τις εκάστοτε Διοικήσεις των Τραπεζών; ή το παίζει «Δικαιοσύνη», εκ του ασφαλούς, σε αδύναμους πολίτες που αρνούνται να ακολουθήσουν τις αποφάσεις της;;;

Για ΟΛΕΣ αυτές τις πρακτικές, τα στελέχη των Τραπεζών ελάμβαναν και συνεχίζουν να λαμβάνουν Bonus αποδοτικότητας και μέρισμα κερδών… το τραγικό όμως είναι, πως όχι μόνο κανείς από αυτούς δεν κάθισε στο σκαμνί της δικαιοσύνης να λογοδοτήσει και να τιμωρηθεί, αλλά πολλοί εξ αυτών προήχθησαν σε κυβερνητικά πόστα και υπουργικούς θώκους!!! Τί κι αν οι πρακτικές αυτές είναι βαμμένες με το αίμα δανειοληπτών που αυτοκτόνησαν ή αυτοπυρπολήθηκαν; Όλα στο βωμό του υπερκέρδους…

Με καλή υπομονή ξεκινάμε το μέτρημα!!!

• Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο αφελληνισμός των τραπεζών θέτει υπαρξιακά ερωτήματα για την αστική τάξη αναγκάζοντας ανθρώπους όπως ο Μπόμπολας και ο Ψυχάρης… να πάρουν τα όπλα.

Ήταν κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα όταν ένας καλοντυμένος κύριος έκατσε έξω από το παράθυρο του νέου υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στη Σύρο. «Ενθυμούμαι ακόμη» θα γράψει αργότερα στα απομνημονεύματά του «μετά πόσης ευχαριστήσεως εστεκόμην προ των παραθύρων του υποκαταστήματος […] Εκεί εμετρούντο συνήθως τάλληρα πολλά και αδύνατον να εκφράσω πόσην ηδονήν ησθανόμην εις το άκουσμα του ήχου αυτών […]». Η ηδονή που αισθανόταν για τα τάλληρα ο μέγας καιροσκόπος και κερδοσκόπος Ανδρέας Συγγρός χαρακτηρίζει έκτοτε το σύνολο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της χώρας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »