Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Δημήτρη Καζάκη

Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους δικαστές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.

Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody’s.

Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A. Η κυβέρνηση της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της Νέας Υόρκης να πληρώσει – σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή – τους ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα. Διαφορετικά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Αυτή την λαική παροιμία μου έφεραν στο νου οι εικόνες με τους τρυφερούς εναγκαλισμούς του Γιούνκερ με τον Σαμαρά. Παιδιά του ίδιου φυράματος. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Γιούνκερ είναι γέννημα θρέμμα κομματόσκυλο από τα γεννοφάσκια του, εκ φύσεως φιλοχρήματος, αργόσχολος, άεργος κι επομένως ιδανικός ως πολιτικός καριέρας.

Ο πατέρας του Ζαν Κλοντ υπηρέτησε στα βάφεν ες-ες κατά την κατοχή και μάλιστα πολέμησε στο ρώσικο μέτωπο, αλλά δεν δικάστηκε ως δωσίλογος γιατί ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν «με τη βία». Σαν παλιό στέλεχος του «κόμματος της δεξιάς» – όπως ονομαζόταν επίσημα το κόμμα αυτό όταν κατείχε την εξουσία πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου και το οποίο συνεργάστηκε με τους ναζί στην κατοχή – και οι διασυνδέσεις του στον πολιτικό υπόκοσμο της χώρας του, έκαναν τους συμμάχους να τον στρατολογήσουν με σκοπό το παλιό κόμμα του να συνεχίσει να κυβερνά υπό νέα ενδυμασία λιγότερο προκλητική, ως χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.

Αυτός λοιπόν, ο γιος του ναζί, που χάρις στις κομματικές του διασυνδέσεις απέκτησε χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα τα απαραίτητα ακαδημαικά διπλώματα ώστε να φαντάζει ότι διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα, έφτασε να είναι πρωθυπουργός ενός κρατιδίου που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι ένα παρά φύση κράτος-υβρίδιο που συντηρείται από τις μεγάλες δυνάμεις για πάνω από ένα αιώνα, μόνο και μόνο ως καταφύγιο για τις βρωμοδουλιές τους. Κυρίως για την διαμετακομιδή κεφαλαίων, που συνήθως είναι λίγο ως πολύ ύποπτα. Από το εισόδημα που δημιουργεί Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Ουρές για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που σπανίζουν, λεηλασίες στα καταστήματα, οι τράπεζες κλειστές και εξαφανισμένες οι καταθέσεις, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη κι άλλα πολλά. Τα θυμάστε όλα αυτά; Αυτά δεν μας έλεγαν ότι θα συμβούν έτσι και πτωχεύσει μια χώρα; Δηλαδή έτσι κι αρνηθεί μια χώρα να πληρώσει τους δανειστές της;

Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουν επαναλάβει οι κυβερνώντες από την εποχή του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, έως τους σημερινούς κλεφτοδήμους της κυβέρνησης των τοκογλύφων; Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουμε δει να γράφονται και να λέγονται από «αναλυτές» των τραπεζών, σούργελα καθηγητές της οικονομίας και γνωστούς «κολοσσούς» της δημοσιογραφίας; Τα ίδια δεν παπαγαλίζουν και οι οικονομικοί εγκέφαλοι τύπου Μηλιού, Σταθάκη και Σία της ομάδας Τσίπρα;

Φυσικά κανένας τους και ποτέ δεν δέχτηκε την ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων. Πού τέτοια κότσια. Απλά όλοι τους είχαν και έχουν ως κοινό σκοπό να τρομοκρατήσουν τον κακομοίρη Έλληνα ώστε να αποδεχθεί το ξεπούλημα το δικό του και της πατρίδας του, ως κάτι το μοιραίο και το αναπόφευκτο.

Δεν τα βάζεις με τις αγορές και τα επιτελεία των δανειστών, γιατί θα σε συντρίψουν. Επικαλείσαι την καλή τους θέληση Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Καθημερινά ακούμε διάφορα τρομοκρατικά σενάρια περί πτώχευσης, εξόδου από το ΕΥΡΩ κλπ. Συγγνώμη, σήμερα πτωχεύει η χώρα; Η χώρα έχει πτωχεύσει πάνω από μία δεκαετία. Το θέμα δεν είναι αν έχει πτωχεύσει η χώρα ή όχι. Το θέμα είναι να διευκρινίσουμε μεταξύ μας οι νεοέλληνες τον όρο …«πτώχευση».

Τι εννοούμε με τον όρο «πτώχευση»; Πτώχευση κοινωνική; οικονομική; τι πτώχευση; πτώχευση σε όλα τα επίπεδα; Η ιστορία γράφει πως περίπου πάντα, το κράτος που οδηγήθηκε σε οικονομική πτώχευση πρωτίστως είχε δεχτεί σημαντικές αλλοιώσεις στον τομέα της παιδείας του. Κοινώς υπάρχουν στάδια ακόμη και στην πτώχευση ή καλύτερα κυρίως στην πτώχευση. Πτωχεύει πρώτα η παιδεία μας, και στο τέλος η οικονομία μας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »