Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Ψαρεύω αυτές τις μέρες ό,τι άρθρο σχετικό έχει γραφτεί σχετικά με την διατροφική επάρκεια στη πατρίδα μας, και παρακολουθώ καυγάδες μεταξύ ευρωλάγνων και δραχμολάγων όπου οι μεν βέβαια προσπαθούν να αποδείξουν πως την επόμενη μέρα που θα βγούμε από το ευρώ θα μαζεύουμε με τα κάρα τους σκελετωμένους συμπολίτες μας όπως στη προηγούμενη κατοχή, και οι μεν ισχυρίζονται πως η χώρα έχει επάρκεια κατά 94% (φυσικά άν μπορούσε ο ξενόπληκτος εθισμένος και λοβοτομημένος καταναλωτής να ζήσει με ελίτσα, κρεμμύδι, ψωμάκι ζυμωτό, φέτα και πορτοκάλια χωρίς να πάθει πολιτισμικό σοκ από τις αηδίες και τα γκατζετάκια που θα του αφαιρέσουν από τη ζωή του)!!

Δεν είμαι επιστήμων του τομέα τροφίμων, δεν είμαι αγρότης, δεν είμαι παραγωγός ή εισαγωγέας αλλά μπορώ ελεύθερα να θαυμάζω το θράσος, όσων τρομοκρατούν το κόσμο, να δείχνουν με κάθε τρόπο πως θα πεινάσουμε, και να το λένε αυτό τα ασύδοτα τέκνα όλων των πολιτικών συμμοριών που παρέλασαν από αυτό εδώ το ταλαίπωρο τόπο ρημάζοντας και ξεπουλώντας φτηνιάρικα και αισχρά όλα εκείνα που θα μπορούσαν σήμερα να μας κάνουν να σηκώσουμε το κεφάλι και να πούμε ένα νέο ΟΧΙ, περήφανα χωρίς να γινόμαστε οι καραγκιόζηδες της Ευρώπης.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μπορεί να έχουμε κουραστεί να μιλάμε για “κρίση” εντός κι εκτός εισαγωγικών, αλλά αν εξετάσουμε την κοινωνία όπως έναν ασθενή, μπορούμε να κάνουμε διάγνωση για τους λόγους που η ασθένειά του μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε θάνατο! Κι αυτό γιατί τα συμπτώματα ήταν χρόνια, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία.

1. Απαξίωση της πολιτικής. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική ως μέσο αλλαγής και προσέγγισης της κοινωνίας και του σχηματισμών των δομών της. Την είχαν συνδέσει με τους επαγγελματίες της, ή με τα κομματόσκυλα. Για να επιδείξει ο Έλληνας ζήλο στο πολιτικό πεδίο, θα έπρεπε να είχε συμφέρον. Ρουσφέτι ή παράσημα από την παράταξη στην οποία ανήκει. Μάλιστα το “απολιτίκ” έγινε trend, γι’ αυτό πέρασε η γραμμή, πως δεν χρειάζεται να εκφράζεις τις ιδεολογικές σου προτιμήσεις.Ακόμη χειρότερα έγιναν τα πράγματα με την μετατροπή της πολιτικής σε θέαμα. Δεν υπήρχε λόγος ν’ ασχολείσαι με την πολιτική -έτσι σου έλεγαν- γιατί το life style είχε τόσες αστραφτερές προτάσεις για σένα, που οτιδήποτε άλλο ήταν “χάσιμο χρόνου”. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Καθημερινά ακούμε διάφορα τρομοκρατικά σενάρια περί πτώχευσης, εξόδου από το ΕΥΡΩ κλπ. Συγγνώμη, σήμερα πτωχεύει η χώρα; Η χώρα έχει πτωχεύσει πάνω από μία δεκαετία. Το θέμα δεν είναι αν έχει πτωχεύσει η χώρα ή όχι. Το θέμα είναι να διευκρινίσουμε μεταξύ μας οι νεοέλληνες τον όρο …«πτώχευση».

Τι εννοούμε με τον όρο «πτώχευση»; Πτώχευση κοινωνική; οικονομική; τι πτώχευση; πτώχευση σε όλα τα επίπεδα; Η ιστορία γράφει πως περίπου πάντα, το κράτος που οδηγήθηκε σε οικονομική πτώχευση πρωτίστως είχε δεχτεί σημαντικές αλλοιώσεις στον τομέα της παιδείας του. Κοινώς υπάρχουν στάδια ακόμη και στην πτώχευση ή καλύτερα κυρίως στην πτώχευση. Πτωχεύει πρώτα η παιδεία μας, και στο τέλος η οικονομία μας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »