Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Κωνσταντίνου Πουλή

Τώρα που η Γιάννα Αγγελοπούλου παίρνει πάλι τη θέση που της αξίζει στην πολιτική μας επικαιρότητα, ήρθε η ώρα να πάρουν τον λόγο οι επαΐοντες. Ανήκω λοιπόν σε αυτούς που έχουν διαβάσει με προσοχή τις 472 σελίδες του βιβλίου της (τόσες είναι και όντως τις διάβασα) και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα συμπεράσματά μου.

Ήθελα από καιρό να μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο, και η συνάντησή της με τον Αλέξη Τσίπρα μού έδωσε την αφορμή.

Η πλήξη στις αυτοβιογραφίες προέρχεται συνήθως από τον εξωραϊσμό. Από την απομάκρυνση του ασήμαντου ή αυτού που θα έπρεπε να προκαλεί ντροπή. Το συναρπαστικό στοιχείο της αυτοβιογραφίας της Γιάννας Αγγελοπούλου, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Την πέμπτη ημέρα των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας δέσποζε το αγώνισμα του μαραθωνίου, ένα αγώνισμα που είχε εισηγηθεί ο γάλλος φιλόλογος Μισέλ Μπρεάλ, σε ανάμνηση της διαδρομής του Φειδιππίδη μετά τη Μάχη του Μαραθώνα. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 1896 (10 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο), 17 αθλητές από πέντε χώρες παρατάχθηκαν στην αφετηρία στη γέφυρα του Μαραθώνα, για να διανύσουν τα 40 χιλιόμετρα της διαδρομής μέχρι τον τερματισμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου 100.000 κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να αποθεώσει τους νικητές, πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάποιος Έλληνας θα κόψει πρώτος το νήμα.

Άλλωστε, μόνο οι έλληνες αθλητές είχαν τρέξει μαραθώνιο και ο ούγγρος Κέλνερ μια φορά στη Βουδαπέστη. Οι υπόλοιποι τρεις ξένοι είχαν έλθει στην Αθήνα για την περιπέτεια και τη χαρά της συμμετοχής. Ο ιταλός Κάρλο Αϊρόλντι αποκλείστηκε από τον αγώνα, επειδή θεωρήθηκε επαγγελματίας. Όλοι στο Παναθηναϊκό Στάδιο στοιχημάτιζαν ότι νικητής θα ήταν ο έμπειρος Χαρίλαος Βασιλάκος ή ο Ιωάννης Λαυρέντης που είχε το ρεκόρ διαδρομής με 3 ώρες 11 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα. H απόσταση του Μαραθωνίου εκείνη την εποχή ήταν 40 χιλιόμετρα και όχι 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα, όπως είναι σήμερα και καθορίσθηκε από τη ΔΟΕ το 1908.

Την εκκίνηση έδωσε ακριβώς στις 2 το μεσημέρι με πιστολιά αφέτης, o ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος. Τους αθλητές ακολουθούσαν γιατροί, νοσοκόμες και κριτές πάνω σε ποδήλατα και ιππήλατες άμαξες. Ο γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό ανέλαβε να οδηγήσει. Έχοντας άγνοια της χωμάτινης διαδρομής, έδωσε γρήγορο τέμπο στην κούρσα και μέχρι το Πικέρμι είχε ξεφύγει από τους υπόλοιπους κατά 2 χιλιόμετρα. Τον ακολουθούσαν ο αυστραλός Φλακ, ο αμερικανός Μπλέικ και ο ούγγρος Κέλνερ. Οι έλληνες αθλητές, γνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες της διαδρομής, έτρεχαν έξυπνα και υπολογισμένα, μένοντας πίσω. Στο Πικέρμι, πρώτος από τον όμιλο των ελλήνων αθλητών έφθασε ο Λούης. Σταμάτησε για λίγο, ήπιε ένα ποτήρι κρασί και δήλωσε στους χωρικούς που τον επευφημούσαν ότι ένοιωθε σίγουρος για τη νίκη του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αδικαιολόγητο χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, το ενδεχόμενο αποκλεισμού της ελληνορωμαϊκής πάλης από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Μάλιστα, ο Ρώσος πρόεδρος ζήτησε να προστεθεί σε αυτό και το σάμπο, που γεννήθηκε και είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένο στη Ρωσία και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

«Ελπίζω ότι αυτό το άθλημα (το σάμπο) θα συγκαταλέγεται κάποτε μεταξύ των Ολυμπιακών αθλημάτων. Αυτό θα ήταν δίκαιο και δικαιολογημένο. Αντιθέτως αδικαιολόγητη είναι η αφαίρεση από το Ολυμπιακό πρόγραμμα παραδοσιακών αθλημάτων, που εξαρχής υπήρχαν και ήταν ενταγμένα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων από την εποχή ακόμη της Αρχαίας Ελλάδας, από την οποία ξεκίνησε το ολυμπιακό κίνημα»

δήλωσε ο ρώσος ηγέτης σε συνάντησή του με παράγοντες της διεθνούς και της ρωσικής Ομοσπονδίας Σάμπο.

Το θέμα αυτό απαιτεί ξεχωριστή συζήτηση με τους «φίλους μας από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή», πρόσθεσε ο Β. Πούτιν, σημειώνοντας ότι το ρωσικό κράτος θα κάνει το παν για την υποστήριξη του αθλητικού κινήματος συνολικά και την ανάπτυξη του σάμπο ειδικότερα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »