Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Ο μύθος είναι από τους ωραιότερους της ελληνικής μυθολογίας. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Φιλοκτήτης, γιος του βοσκού Ποίαντος και της Δημωνάσσας, κατά άλλους, Μεθώνης, ήταν βασιλιάς των πόλεων Μελιβοίας, Ολιζώνας, Μεθώνης και Θαυμακίας, ονομαστός για την τοξευτική του δεινότητα.και η τύχη του ορίζεται πρώτα πρώτα από τη συνάντησή του με τον ημίθεο Ηρακλή.Αυτός είναι που θα οδηγήσει τους Έλληνες στη νικηφόρα έκβαση του 10ετούς πολέμου.

Ο Φιλοκτήτης έτυχε να περνά από την Οίτη όταν ο Ηρακλής, μη αντέχοντας τον πόνο, εξαιτίας του δηλητηριασμένου, από αίμα κενταύρου, χιτώνα, που του έδωσε να φορέσει η Δηιάνειρα, ζητούσε από το γιο του Ύλλο να ανάψει την πυρά για να τον κάψει και να λυτρωθεί, αλλά εκείνος δίσταζε. Κανείς από όσους βρίσκονται εκεί δεν τολμάει να το κάνει. Μόνον ο Φιλοκτήτης. Γι’ αυτό και ο ήρωας του έδωσε ως αντάλλαγμα το τόξο του και τα δηλητηριασμένα βέλη του.

Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων

Δεν είναι μόνο οι Γερμανοί που βλέπουν τους Έλληνες με φθόνο αλλά γενικά οι Δυτικοί. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι αυτός ο λαός δεν σκύβει το κεφάλι σε αφεντικά, όπως αυτοί ανέκαθεν έπρατταν και πράττουν. Πολλοί εντός συνόρων επικεντρώνονται στην Γερμανία και ξεχνούν τις Η.Π.Α., την Βρετανία, την Ολλανδία, την Αυστρία και άλλες χώρες της Φραγκιάς που χρόνια τώρα, ως ανταπόδοση για τον πολιτισμό που πήραν, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τα ελληνικά δίκαια.

Ίση απόσταση απ’ όλους θέλει. Να μην βασιζόμαστε σε κανένα αλλά να συνομιλούμε με τον καθένα για το καλό της χώρας. Αν ήταν αλλιώς η πολιτική στην Ελλάδα, τώρα θα τους είχαμε όλους στο «τσεπάκι» μας. Αλλά δυστυχώς στους ταγούς μας αρέσει χρόνια τώρα ο ρόλος του αυλικού. Κυνηγούν τους Ευρωπαίους από πίσω. Αυτή είναι η διπλωματία τους.

Οι Δυτικοί έρχονται εδώ με αυτοκρατορικό ύφος. Έτσι ήρθαν και οι Γερμανοί, νομίζοντας ότι τώρα που η Ελλάδα είναι σ’ αυτήν την δύσκολη θέση, θα πέσουμε στα γόνατα. Έπεσαν κάποιοι πολιτικοί και μεγάλο-δημοσιογράφοι. Άλλοι όχι γιατί είναι ήδη πεσμένοι στην Αμερική και το παίζουν αντί-γερμανοί. Ο λαός όμως καθόλου! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »