CIA: Νο.1 τρομοκρατική οργάνωση στον κόσμο

20 Μαρτίου 2013
President George W Bush visits CIA Headquarters, March 20, 2001.
Τον Σεπτέμβριο του 2001 ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους κήρυξε «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και υποσχέθηκε να καταστρέψει όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις «με παγκόσμια εμβέλεια». Για το καλό όλων, της Αμερικής αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, θα έπρεπε πρώτα να ξεκινήσει με τη μεγαλύτερη διεθνή τρομοκρατική οργάνωση από όλες – της δικής του CIA…..

Η CIA δημιουργήθηκε λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με πράξη του Κογκρέσου και αποτελούταν από την Πρώτη Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής (OSS – Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών) και ενός μεγάλου αριθμού πρώην Ναζί – μέλη της Γκεστάπο.

Ο επίσημος σκοπός της μέχρι σήμερα είναι να λειτουργεί κυρίως ως οργάνωση συγκέντρωσης πληροφοριών (τουλάχιστον, αυτό υποτίθεται πως πρέπει να πιστεύουν όλοι), αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι διαφορετικό από αυτό.

Η CIA στην ουσία, ούτε τώρα ούτε ποτέ, δεν υπήρξε απλά μια κεντρική υπηρεσία πληροφοριών. Στην πραγματικότητα είναι η μυστική δράση του βραχίονα της εξωτερικής πολιτικής των συμβούλων του Προέδρου. Η παραπληροφόρηση είναι ένα μεγάλο χαρακτηριστικό που συνοδεύει τις δράσεις της και ο αμερικανικός λαός είναι ο πρωταρχικός στόχος των ψεμάτων της.  Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Leave a Comment » | Αναλύσεις | Ετικέτα: , , , , , , , , , , , , , , | Μόνιμος σύνδεσμος
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin

Η οικονομική σχολή του Σικάγου, οι θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν και το πειραματικό εργαστήριο Ελλάδα.

19 Μαρτίου 2013

milton-nobel-speech

«Μόνο μία κρίση-είτε είναι, είτε απλώς εκλαμβάνεται ως πραγματική-οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές. Όταν ξεσπάει μια κρίση, οι δράσεις που αναπτύσσονται εξαρτώνται από τις περιρρέουσες ιδέες. Πιστεύω ότι αυτή πρέπει να είναι η βασική λειτουργία μας: να αναπτύσσουμε εναλλακτικές πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες, να τις διατηρούμε ζωντανές και διαθέσιμες έως ότου το πολιτικά αδύνατον καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο.»(Μίλτον Φρίντμαν «Καπιταλισμός και ελευθερία» University of Chicago press 1962)

Τη δεκαετία του 1950, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου, δεν θεωρούταν  μόνο ως μια πανεπιστημιακή σχολή, αλλά ως μια σχολή σκέψης .Ο σκοπός δεν ήταν μόνο η διδασκαλία των φοιτητών, αλλά η ισχυροποίηση της σχολής ώστε οι ιδέες της να πολεμήσουν τις ιδέες του οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέινς [1] που κυριαρχούσαν τότε με τη μικτή οικονομία, που εισήγαγε ο Κέϊνς μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 (New Deal).
Το 1947, ο Μίλτον Φρίντμαν και ο μέντορας  του, Αυστριακός καθηγητής Φρίντριχ φον  Χάγεκ, ίδρυσαν την εταιρεία του «Μον Πελερέν»,  μια λέσχη Οικονομολόγων της ελεύθερης αγοράς με ρητό στόχο την καταπολέμηση των ιδεών του Κέινς και του ρυθμισμένου καπιταλισμού. Το δημοφιλές βιβλίο του  Φρίντμαν στα 1962, το «Capitalism and Freedom», έγινε το βασικό εγχειρίδιο της παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς και σ’αυτό στηρίχτηκαν τα οικονομικά προγράμματα όλων των νεοσυντηρητικών-νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων και δικτατοριών στον δυτικό κόσμο από το 1970 και μετά. Ειδικότερα  οπουδήποτε είχαν την εξουσία ακροδεξιές στρατιωτικές δικτατορίες  η παρουσία του πανεπιστημίου του Σικάγου και της σχολής του Φρίντμαν ήταν πανταχού παρούσα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Leave a Comment » | Αναλύσεις, Ιστορικά | Ετικέτα: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Μόνιμος σύνδεσμος
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin

Αφιέρωμα στον Bobby Fischer. Η μεγαλοφυία των 64 τετραγώνων

14 Μαρτίου 2013

bobby_fischer

Τα πρώτα βήματα

Ο Robert James «Bobby» Fischer γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1943 στο Σικάγο από γονείς μετανάστες. Το 1949 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη μαζί με την μητέρα και την αδερφή του, αφού ο πατέρας του τους εγκατέλειψε. Εκείνη τη χρονιά η αδερφή του, προκειμένου να βρει την ησυχία της από τις σκανταλιές του, του χάρισε μια μικρή σκακιέρα. Ο μικρός Μπόμπι έμαθε τις κινήσεις και μαγεύτηκε από τον καινούργιο του «φίλο». Για ένα ολόκληρο χρόνο πέρασε αμέτρητες ώρες παίζοντας μόνος του με φανταστικούς αντιπάλους. Γράφτηκε σε διάφορους συλλόγους σκακιού, καταπλήσσοντας τους πάντες με την αναλυτική του ικανότητα και το γρήγορο παίξιμό του.

Στην ηλικία των 13 ο Μπόμπι απέκτησε τον πρώτο του δάσκαλο. Ο Τζόν Κόλινς, προπονητής πολλών μεγάλων σκακιστών της εποχής στην Αμερική, ανέλαβε να του μάθει τα μυστικά και τα κόλπα του παιχνιδιού. Οι δυο τους έγιναν αχώριστοι, κάτι σαν πατέρας και γιος. Ο Κόλινς γοητεύτηκε από τις ικανότητες του Μπόμπι και σχεδόν έπαθε σοκ όταν έμαθε πως ο δείκτης ευφυΐας του μαθητή του ήταν 180, δηλαδή μεγαλύτερος και από αυτόν του Αϊνστάιν. Την ίδια χρονιά (1956) ο Φίσερ κατέκτησε το εθνικό πρωτάθλημα νέων των ΗΠΑ και έγινε ο νεότερος σκακιστής που κατάφερνε κάτι τέτοιο. Άρχισε να παίρνει μέρος σε τουρνουά και οι εμφανίσεις του άφησαν άφωνους πολλούς ειδήμονες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Leave a Comment » | Αναλύσεις, Ιστορικά | Ετικέτα: , , , , , , , , , , | Μόνιμος σύνδεσμος
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin

Επαναστατικός Μεσσιανισμός με Μεσσία τον «Κάτι-Θα-Γίνει-Μωρέ»

6 Μαρτίου 2013

George-Bush-and-Barack-Obama-in-Afghanistan-64853

του Καρτέσιου

Είναι τουλάχιστον παράδοξο, άνθρωποι που «διασκεδάζουν» με τη θρησκευτική πίστη των λαών, να μην κάνουν κάτι οι ίδιοι για να λυτρωθούν από τον εξευτελισμό και να ελπίζουν στα σοβαρά ότι κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον «κάτι θα γίνει» και θα τους σώσει.

Αυτός ο «Κατιθαγίνει» είναι ο δικός τους Μεσσίας. Η πίστη στην έλευση του «Κατιθαγίνει» είναι ισχυρότερος κι από την πίστη που επιβάλλεται σε θεοκρατικά καθεστώτα. Δίπλα στον Μαχντί των Μουσουλμάνων, στον Μαιτρέγια των Βουδιστών, στον Σαοσιάντ των οπαδών του Ζωροάστρη και στον Κάλκι των Ινδουιστών, ήλθε να προστεθεί ακόμη ένας αναμενόμενος λυτρωτής. Ο «Κατιθαγίνει» των Ελλήνων της απραξίας.

Ο Τσίπρας αποκαθηλώνεται δίχως κάποια έξωθεν βοήθεια. Οι επιλογές του να απευθυνθεί στο κοινό των θερμοκηπίων του νεοφιλελευθερισμού –και το ακόμη πιο περίεργο – η αποδοχή του από μέρος αυτού το κοινού, κατάφερε να δυσαρεστήσει το πιο δυναμικό μέρος των πιστών οπαδών του. Ο ριζοσπαστισμός εγκαταλείφθηκε και το απολύτως εφικτό τείνει να γίνει πολιτικό ευαγγέλιο.

Τα δεδομένα πλέον λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν ως μη αναστρέψιμα και ανατρέψιμα. Ίσως κάποια στιγμή τον ακούσουμε, μάλιστα, να επιλέγει τη ρήση του Ναγκίμπ Μαχφούζ για να διαπιστώσει ότι «Η πολιτική δεν είναι ποιητικός ιδεαλισμός. Είναι ρεαλιστική σοφία της καθημερινότητας».

Αν κάτι σώζει τον ηγέτη μιας πρώην ριζοσπαστικής αριστεράς δεν είναι ο θεός. Εκείνος σώζει τη βασίλισσα της Αγγλίας, δεν προλαβαίνει. Αυτό που διασώζει το προφίλ του Τσίπρα είναι οι επιθέσεις που δέχεται καθημερινά από τον  Κεδίκογλου, τον Βενιζέλο, τον ΔΟΛ, το MEGA, τον Κουβέλη, ακόμη κι από την Παπαρήγα. Είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι «για να τον βρίζουν όλοι, κάτι καλό έχει κάνει». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Leave a Comment » | Αναλύσεις | Ετικέτα: , , , , , , , , , , | Μόνιμος σύνδεσμος
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin