Όσο η κρίση στην Ευρωζώνη βαθαίνει, όσο η λιτότητα, παρά την αγριότητά της αποδεικνύεται ατελέσφορη, όσο ο διαλυτικός ρόλος του ευρώ αρχίζει να γίνεται κατανοητός από όλο και περισσότερους πολίτες, και όσο η ύφεση αρχίζει να απειλεί και τις μητροπόλεις του κέντρου, τόσο ο ευρωσκεπτικισμός θα ανεβαίνει και η ισορροπία της Ευρωζώνης θα γίνεται ολοένα και πιο ασταθής.
Κόμματα που πρεσβεύουν την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα αποκτούν σημαντικό πολιτικό βάρος με τάσεις αυξητικές του εκτοπίσματός τους. Και δεν είναι μόνο τα ακροδεξιά, όπως στη Γαλλία και την Ολλανδία. Ο Bepe Grillo σαρώνει στην Ιταλία, το ίδιο και το Ukip στη Βρετανία που οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το φέρνουν τρίτο στη σειρά μετά τους Τόρυς και τους Εργατικούς, ενώ και στην Κύπρο η πιθανότητα αποχώρησης από το ευρώ συντονίζεται με μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Στην Ελλάδα, το ίδιο, σύμφωνα πάλι με τελευταίες δημοσκοπήσεις, και ο πολιτικός φορέας που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το πήδημα εκτός ευρώ δείχνει για πρώτη φορά να αμφιταλαντεύεται χωρίς να προσπαθεί να το κρύψει.
Παρόλο που το γενικό αίσθημα στην Ευρωζώνη δεν έχει γύρει καθαρά υπέρ της διάλυσής της, τούτο κατά κύριο λόγο οφείλεται στο φόβο που προκαλεί το άγνωστο, καθ’ ότι τα ανώτερα θεσμικά όργανα αρνούνται (ακόμα) να θέσουν το θέμα μιας συντεταγμένης διάλυσης στο δημόσιο διάλογο, παρά στη δυσαρέσκεια για την απώλεια ενός παραδείσου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin 
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 