Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Σεμινάριο επιμόρφωσης με εισηγητή τον οικονομολόγο και ιδρυτικό μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, Δημήτρη Καζάκη.

Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014, και οργανώθηκε από το ΕΠΑΜ Πάτρας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Σταύρου Κατσούλη

Για κάθε άνθρωπο υπάρχει μια ιεραρχία από ανάγκες…

Το 1943, ο ψυχολόγος Α. Μάσλοου (A. Maslow), προσπαθώντας να ξεφύγει από την κλινική και την ψυχαναλυτική παρακολούθηση συμπτωμάτων ψυχο-λογικών παθήσεων, εξέφρασε μια ιεραρχία η οποία αντικατοπτρίζει τις 5 βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Σε ένα άρθρο του, με τίτλο «Μια θεωρία των ανθρώ-πινων κινήτρων» [1] παρουσίασε αυτές τις βασικές ανάγκες. Στην συνέχεια, δια μέσου ακαδημαϊκού διαλόγου και άλλων διαπιστώσεων [2], μέσα σε μερικές δεκαετίες, αυτές έγιναν 8 και διαμορφώθηκαν ως εξής:

Επίπεδο 1 – Βιολογικές και Φυσικές ανάγκες:
Στέγη, αέρας, τροφή, νερό, θέρμανση, ύπνος κλπ.

Επίπεδο 2  – Ανάγκες Ασφάλειας:
Προστασία από καιρικά φαινόμενα, προστασία από κινδύνους, νόμος, τάξη, σταθερότητα κλπ….

Επίπεδο 3 – Κοινωνικές ανάγκες:
Η αίσθηση του να ανήκει κανείς σε μια συλλογικότητα, εργασία, οικογένεια, αγάπη, σχέσεις κλπ.

Επίπεδο 4 – Ανάγκες εκτίμησης:
Αυτοεκτίμηση, προσωπικά επιτεύγματα, προσωπική ανεξαρτησία, κοινωνικό επίπεδο, υπευθυνότητα κλπ.

Επίπεδο 5 – Γνωστικές ανάγκες:
Γνώση, κατανόηση, νόημα κλπ.

Επίπεδο 6 – Ανάγκες αισθητικής:
Αναζήτηση της ομορφιάς, ισορροπίας, απλότητας, μορφής, τέχνες, μουσική κλπ.

Επίπεδο 7 – Ανάγκες αυτοπραγμάτωσης:
Πραγμάτωση προσωπικών ικανοτήτων/δυνατοτήτων, προσωπική πρόοδος, επαγγελματική/ακαδημαϊκή αναρρίχηση κλπ.

Επίπεδο 8 – Υπερβατικές Ανάγκες:
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Σιδέρη

Τα «συστημικά» ΜΜΕ, ως άλλος παραμορφωτικός καθρέπτης, έχουν επιδοθεί τις τελευταίες μέρες, σε μια άκρατη προσπάθεια νομιμοποίησης στην κοινή γνώμη της «κυβέρνησης» της Ουκρανίας. Αποσιωπούν συνειδητά τον ρόλο των ακροδεξιών μορφωμάτων στην ανατροπή του προηγούμενου εκλεγμένου, μην το ξεχνάμε, προέδρου. Υποβαθμίζουν το γεγονός ότι στελέχη τους μετέχουν στην προσωρινή κυβέρνηση καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις. Ούτε καν αναφέρουν ότι η εκλεκτή των αμερικανών και ευρωπαίων Τιμοσένκο δεν ήταν πολιτική κρατούμενη αλλά μια πολιτικός απατεών που σπατάλησε δημόσιο χρήμα και για το λόγο αυτό εκρατείτο!

Γενικά, εκφράζοντας ξεκάθαρα για μια ακόμη φορά την υποταγή τους στην Γερμανική πολιτική κυριαρχία, προσπαθούν να εξωραΐσουν μια κυβέρνηση νεοναζιστών, και μέσω αυτής να δικαιολογήσουν την πρακτική της ΕΕ!

Ωστόσο, δεν ήταν εξ’ αρχής έτσι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

O λαός ξεπροβάλει για πρώτη φορά στην ιστορία μέσα από τους αγώνες του εναντίον της τυραννίας και του δεσποτισμού κατά τον 18^ο αιώνα. Δεν υπήρχε πριν σαν ανεξάρτητο ιστορικό υποκείμενο. Ο λαός συνδέεται από την πρώτη στιγμή με την διεκδίκηση της πατρίδας του. Για πρώτη φορά η ενότητα και η συνοχή της πατρίδας, του έθνους και του κράτους δεν εξαρτάται από τις εκάστοτε εξουσίες, τους εξουσιαστές και τους νόμους τους, αλλά από αυτόν καθαυτό τον λαό που διεκδικεί να πηγάζουν απ’ αυτόν όλες οι εξουσίες και να ασκούνται υπέρ του.

Πατρίδα δεν είναι πια απλά η γη όπου την κατοικεί ένας συγκεκριμένος πληθυσμός. «Πρόκειται για έναν ορισμό που είναι αποκρουστικός,» γράφει η έκδοση της Εγκυκλοπαίδειας της Πολιτικής Επιστήμης του 1883, που επιχειρούσε να συνεχίσει την παράδοση της παλιάς Εγκυκλοπαίδειας του Ντιτερό. Από αυτή την τελευταία παραθέτει τα φλογερά λόγια του Chevalier de Jaucourt: «Όσοι ζουν σε συνθήκες ανατολικού δεσποτισμού, όπου δεν υφίσταται κανένας άλλος νόμος εκτός από την θέληση του μονάρχη, καμιά άλλη αρχή διακυβέρνησης εκτός από την τρομοκρατία, εκεί όπου καμιά περιουσία, καμιά ζωή δεν είναι ασφαλής, αυτοί, λέγω, δεν έχουν πατρίδα.». Ενώ ο νεώτερος Εγκυκλοπαιδιστής συμπληρώνει: «Με άλλα λόγια, εκεί που δεν υπάρχει πολιτική ελευθερία, υπάρχει ένα κοπάδι δούλων, όχι ένα έθνος από πολίτες. Είναι το προνόμιο μόνο των πολιτών, των ελεύθερων ανθρώπων, να έχουν πατρίδα.»

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η άρνηση του λαού οδηγεί αναγκαστικά στον φασισμό!

του Δημήτρη Καζάκη

Λάβαμε ένα επώνυμο σχόλιο σχετικά με το «Επιστρέφει η δουλεία», το οποίο αν και δεν έχει να πει απολύτως τίποτε σχετικά με το συγκεκριμένο κείμενο, θέτει ένα ζήτημα το οποίο χρήζει άμεσης απάντησης γιατί μας οδηγεί σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.

Το σχόλιο:

Ενδιαφέρον κείμενο, αν και όχι από τα καλύτερά σας. Εκείνο όμως που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή είναι η καθηλωτική βεβαιότητά σας πως «Μόνο οι λαοί μπορούν να επιφέρουν την κατάρρευση του κυρίαρχου συστήματος». Ευτυχώς, είπα μέσα μου, υπάρχει ακόμα ένας από μηχανής θεός, ένας «τιμωρητικός» ή έστω «εξισορροπητικός» παράγων της Ιστορίας ο οποίος μπορεί, αν θέλει, να καταλύσει το σύστημα — για να βάλει στη θέση του άραγε τί; Σας παρακαλώ, κ. Καζάκη, γιατί αδικείτε τόσο τους τακτικούς αναγνώστες σας — τουλάχιστον όσους ακόμα έχουν απαιτήσεις;

Φοβάμαι πως δεν πρόσεξατε πως αυτή η οντότητα που βαφτίζετε «λαοί» είναι απλώς μια βολική και κουρασμένη απόπειρα να δοθεί μεταφυσική διάσταση σε έναν ουδέτερο περιγραφικό όρο. Το ίδιο έχει συμβεί στο παρελθόν με ανάλογα ιδεολογήματα, όπως «προλεταριάτο», «εργατική τάξη» ή, για να πάμε και στην άλλη άκρη του φάσματος, «αρία φυλή»…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν σήμερα τμήματα της αστικής τάξης, ή αστικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να «σηκώσουν» το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την ΕΕ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συγκροτημένο τμήμα της αστικής τάξης (τόσο της μονοπωλιακής, όσο και της μη μονοπωλιακής) που να ζητά, να απαιτεί την έξοδο από ευρώ μόνο, ή και από την ΕΕ δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και δεν βλέπουμε αστικές δυνάμεις να το ζητούν. Ούτε καν στο βάθος του πολιτικού ορίζοντα. Όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν στρώματα της άρχουσας τάξης υπέρ της εξόδου του ευρώ μόνο ή και από την ΕΕ, ας μας τα δείξουν. Ας μας δείξουν πώς και που κάτι τέτοιο εκφράζεται. Πρόκειται για μια ανοησία που λάνσαρε το κατεστημένο, ώστε να στιγματιστεί το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ ως αποκύημα σκοτεινών συμφερόντων. Ξέρετε, το «λόμπι» ή η «συμμορία της δραχμής» κι άλλα τέτοια φαιδρά. Από αυτούς το άρπαξαν και κάποιες δυνάμεις της αριστεράς όπως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η Παπαρήγα και κάποιοι από το ΑΝΤΑΡΣΥΑ προκειμένου να αποδυναμώσουν το λαϊκό, πατριωτικό και ταυτόχρονα δημοκρατικό περιεχόμενο του αιτήματος. Γι’ αυτό και κανένας τους δεν αποδέχεται αυτό καθαυτό το αίτημα αυτό της εξόδου και της εισαγωγής εθνικού κρατικού νομίσματος, είτε γιατί το χαρακτηρίζει «εθνικιστικό», όπως κάνει η ηγεσία Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε γιατί δεν είναι αρκούντως «αντικαπιταλιστικό», ή «ταξικό» όπως το νομίζουν όλοι οι άλλοι.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »