Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Δημήτρη Καζάκη

Ο κ. Κουτσούμπας και η ηγεσία του Περισσού βάλθηκε σ’ ολόκληρη την προεκλογική περίοδο να μας πείσει ότι οι εκλογές αυτές δεν αφορούν το ποιός θα κυβερνήσει, αλλά το ποιός θα είναι αντιπολίτευση. Δηλαδή είτε συνεχίσουν να κυβερνούν οι εντεταλμένοι δολοφόνοι του λαού, είτε υπάρξει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση είναι το ίδιο και το αυτό.

Είναι αυταπάτη για τον Περισσό να παλεύει ο λαός για έστω μια ανάσα. Είναι αυταπάτη να θέλει να σταματήσει, έστω προσωρινά, ο οδοστρωτήρας. Είναι αυταπάτη να προσπαθήσει ο λαός να αποσπάσει ακόμη και πενταροδεκάρες στην κατάσταση που βρίσκεται.

Ο πολιτικός του λόγος αφορά το όλα ή τίποτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*

Ενώ ο πατριωτισμός των κυβερνώντων εξαντλείται στους πανηγυρισμούς για το πρωτογενές πλεόνασμα, οι πολίτες είναι αναγκασμένοι μέσα στο 2014 να αντιμετωπίσουν ένα κράτος του οποίου η επίθεση εναντίον τους θα είναι τρομακτική. Ειρωνεία! Οι αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες, (τύπου Άδωνη, Φαήλου κλπ) είναι αυτοί που θα ενταφιάσουν τους πολίτες της χώρας μας!

Ο Κικέρων, επηρεασμένος από την αρχαιοελληνική σκέψη, είχε ορίσει το κράτος ως «Δημόσια υπόθεση (Πολιτεία) δηλαδή υπόθεση του λαού» . Για τον δε λαό είπε: » Ο λαός δεν είναι ένα πλήθος τυχαία συναθροισμένων, αλλά η πολυπληθής ομάδα την οποία συνέχει συναίνεση δικαίου και κοινότητα συμφερόντων». Παρά την διαχρονική εξέλιξη της έννοιας του κράτους, ο ορισμός αυτός είναι ο πλέον αντιπροσωπευτικός όσον αφορά τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Σίγουρα πάντως, δεν αφορά το δικό μας κράτος. Ενός κράτους που η εξουσία εκπορεύεται, όχι από τον λαό, αλλά από μια κυβέρνηση που δρα εναντίον του, εκτελώντας εντολές ξένων. Η υποτέλεια και η πλήρης υποταγή στις επιδιώξεις της ΕΕ, είναι δεδομένες για κάποιους που προσπαθούν να μας πείσουν πως ότι κάνουν το κάνουν για το καλό μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Του Β.Ι. Λένιν
Αύγουστος του 1915

Στον αριθ. 40 της Sotsial-Demokrat εκθέσαμε ότι μια διάσκεψη των ομάδων του Κομματός μας στο εξωτερικό είχε αποφασίσει να αναβάλει την ερώτηση για το σύνθημα των Ενωμένες Πολιτείες Της Ευρώπης εν αναμονή μιας συζήτησης, στον τύπο, σχετικά με την οικονομική πτυχή του θέματος.

Στη διάσκεψή μας η συζήτηση σχετικά με αυτήν την ερώτηση πήρε έναν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Ίσως αυτό προκλήθηκε εν μέρει από το Μανιφέστο της Κεντρικής Επιτροπής διατυπώνοντας αυτό το σύνθημα ως ένα ειλικρινές πολιτικό (το άμεσο πολιτικό σύνθημα…, όπως λέει εκεί) όχι μόνο προχώρησε το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, αλλά ρητώς υπογράμμισε ότι αυτό το σύνθημα είναι χωρίς νόημα και ψεύτικο «χωρίς την επαναστατική ανατροπή των γερμανικών, αυστριακών και ρωσικών μοναρχιών».

Θα ήταν αρκετά λανθασμένο να αντιτεθεί σε μια τέτοια παρουσίαση της ερώτησης μέσα στα όρια μιας πολιτικής αξιολόγησης αυτού του συνθήματος -π.χ., για να συζητήσει πως κρύβει ή αποδυναμώνει, κ.λπ., το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικές αλλαγές μιας αληθινά δημοκρατικής φύσης, και ειδικά οι πολιτικές επαναστάσεις, δεν μπορούν κάτω από καμία περίσταση είτε να κρύβουν είτε να αποδυναμώσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα, το φέρνουν πάντα πιό κοντά, επεκτείνουν τη βάση του, και σύρουν νέα τμήματα των ασήμαντων αστών και των ημι-προλεταριακών μαζών στο σοσιαλιστικό αγώνα. Αφ’ ετέρου, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »