Μόλις λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό, από πανταχόθεν εκφραζόταν η αποδοκιμασία του κυβερνητικού συστήματος, και που όσο περνούσε ο χρόνος ο πόθος για κάτι νέο γινόταν ολοένα και εντονότερος.
Τον Νοέμβριο του έτους 1838, ο γέροντας τότε Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ευρισκόμενος στο Γυμνάσιο και ακούγοντας την διδασκαλία του Γυμνασιάρχη Γεννάδιου που είχε ως θέμα τον Θουκυδίδη, ενθουσιάσθηκε τόσο πολύ ώστε και αυτός εκδήλωσε αμέσως την επιθυμία να εκφωνήσει λόγο στην νεολαία. Ο Γεννάδιος ως ένθερμος και ειλικρινής πατριώτης που ήταν εισάκουσε αμέσως την επιθυμία του ήρωα και -πλέον- σεβάσμιου γέροντα Κολοκοτρώνη. Έτσι την παραμονή των Ταξιαρχών συνάθροισε όλους τους μαθητές με σκοπό κατόπιν να κατευθυνθούν όλοι μαζί στη Πνύκα όπου και σχεδίαζε τελικά να εκφωνηθεί ο λόγος. Εν τω μεταξύ το μεγάλο συγκεντρωμένο πλήθος των διδασκάλων και των μαθητών κίνησε την περιέργεια και άλλων πολλών που συνέρρευσαν και αυτοί στο Γυμνάσιο υπερπληρώνοντας εκτός του καταστήματος και τον περιβάλλοντα χώρο. Μετ΄ ολίγον, ιδού, προσέρχεται και ο Γέρων Κολοκοτρώνης ενδεδυμένος την ερυθρά του φορεσιά, ενώ το πλήθος διαχωρίζεται αυτόματα κάνοντας δρόμο για να περάσει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δημοσιεύθηκε από me_the_admin 
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 