Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο, καταγράφουν το ζοφερό μέλλον, τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και του ευρύτερου ελληνικού εθνοχώρου. Σαράντα χρόνια ενδοτισμού και υποχωρητικότητας, σαράντα χρόνια προδοτικών προσκολλήσεων στα νατοϊκά συμφέροντα και επιδιώξεις, δεν θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν την Κύπρο μας στο σημερινό αδιέξοδο. Και δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια να βάλουν και την οριστική ταφόπλακα.

Ας μην απατόμαστε. Η εθνική μας επιβίωση βασίζεται σε τρείς βασικούς πυλώνες: Άμυνα, Οικονομία, Ενεργειακό. Όσο επιτρέπουμε στις ξένες δυνάμεις να ελέγχουν αυτούς τους πυλώνες, τόσο αποδυναμώνεται κάθε δυνατότητα αντίστασής μας στην διζωνική-δικοινοτική «λύση». Όσο επιτρέπουμε στις προδοτικές κυβερνήσεις μας (σε Ελλάδα και Κύπρο) να μας γονατίσουν οικονομικά ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ  Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Άριστου Μιχαηλίδη

Ένα πέρασμα της Αμερικανίδας υφυπουργού από τη Λευκωσία ήταν αρκετό. Βρέθηκε στο άψε σβήσε το «κοινό ανακοινωθέν» το οποίο μάλιστα δεν θα είναι των μερικών γραμμών, θα είναι η αδρή περίληψη του σχεδίου λύσης, που θα επιδιωχθεί και όταν μπουν σε λεπτομέρειες οι διαπραγματευτές θα διανθιστεί με όλες τις ερμηνείες που μπορεί να δίνει ο καθένας στις αναφορές του. Πάντως, το ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο είναι προς τι οι παλικαρίσιες δηλώσεις του Προέδρου μας και των ανθρώπων του, όλους τους προηγούμενους μήνες. «Δεν πρόκειται να μπω σε διάλογο γνωρίζοντας ότι οι προϋποθέσεις που θέτει η άλλη πλευρά δεν είναι η κατάληξη σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα», ώστε μετέπειτα «να οδηγηθώ σε συνομοσπονδία», Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Οι Αναστασιάδης και Σαμαράς συνωμοτούν για την ολοκληρωτική εκποίηση της Κύπρου. Μετά την καταστροφή που υπέστη η Κυπριακή δημοκρατία από την ευρωζώνη, μια καταστροφή πολύ χειρότερη από εκείνη του Αττίλα, σέρνεται σε μια ταπεινωτική συνθηκολόγηση προκειμένου να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα αποικιοκρατικά συμφέροντα Ευρωπαίων και Αμερικανών.

Το κράτος της ελεύθερης Κύπρου καλείται να αυτοκαταλυθεί προς όφελος της Τουρκικής επικυριαρχίας υπό την σκέπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την οικονομία παραδομένη κυριολεκτικά στους αποικιοκράτες της ευρωζώνης, η κυβέρνηση Αναστασιάδη, αντί να σταθεί στο ύψος του πατριωτικού καθήκοντος και να ευθυγραμμιστεί με την θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού που ζητά την έξοδο από το ευρώ, νοιάζεται μόνο για την παραμονή της στην ΕΕ.

Η δήλωσή του Αναστασιάδη ότι το επιδιωκόμενο Κοινό Ανακοινωθέν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μόνο όσα βρήκαν μέσα στα σπίτια, στα καταστήματα, στα ξενοδοχεία, στα σχολεία και στα εργοστάσια, οι αδελφοί μας Τουρκοκύπριοι όταν μετακινήθηκαν στην κατεχόμενη Κύπρο το 1974, θα έπρεπε να τους κάνουν να ντρέπονται και να σιωπούν.

Ας μην ντρέπονται για τα υπόλοιπα, αλλά για τις ατομικές περιουσίες των Ελληνοκυπρίων, που βρήκαν έτοιμες και τις έκαναν δικές τους; Όταν μπήκαν, ας πούμε σε ένα σπίτι και βρήκαν κρεβάτια, ψυγεία, κουζινικά, ρούχα, αυτοκίνητα; Όταν μπήκαν σε ένα σχολείο και ήταν πλήρως εξοπλισμένο; Όταν μπήκαν σε ένα κατάστημα και ήταν γεμάτο εμπορεύματα; Τι σκέφτηκαν άραγε; Ότι ανήκουν σε άλλους και πρέπει να γίνει ο λογαριασμός για να δούμε πόσα τους χρωστούμε για να μην είμαστε κλέφτες;

Γιατί τα θυμηθήκαμε ξαφνικά; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Καταχρεωμένη βρέθηκε η Κύπρος και για να μη χρεοκοπήσει χρειάζεται επειγόντως €20 – €23 δισ. Τα €10 δισ. που ο Μηχανισμός Στήριξης ετοιμάζεται να δώσει στην Κύπρο αφέθηκε να εννοηθεί ότι μόλις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως «βιώσιμο» χρέος. Τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια πρέπει να τα βρούμε μόνοι μας.

Μια τράπεζα έκλεισε και άλλη ακροβατεί.

Οι μισθοί μειώθηκαν, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ρευστότητα δεν υπάρχει, το εμπόριο βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. «Δεν φθάσαμε ακόμα στον πάτο» λένε οι μάντεις κακών, «είμαστε στον πάτο, πρέπει να πάρουμε βαθιά ανάσα για να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε», λένε οι πιο αισιόδοξοι.

Φορολογίες, περικοπές, μειώσεις και ο κοινωνικός ιστός καταβαραθρώθηκε.

Μήπως το σενάριο θυμίζει κάτι; Στους νεότερους ίσως όχι. Στους πιο μεγάλους όμως, είναι πολύ γνώριμο.

Σε εκείνους που το 1974 έζησαν στα τσαντίρια, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »