Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Χρήστου Γιανναρά

Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κάθε ίχνος επαναστατικής ορμής μοιάζει οριστικά χαμένο – η εικόνα που κυριαρχεί είναι μιας πεθαμένης κοινωνίας. Eπαναστατική ορμή δεν σημαίνει την ιδιοτέλεια συμφερόντων που περιφρονούν έμπρακτα την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου. Tέτοια έμπρακτη περιφρόνηση υπάρχει και πλεονάζει αναιδέστατα στην ελλαδική κοινωνία σήμερα, αλλά δεν έχει τίποτα
να κάνει με την επαναστατική ορμή.

Eπαναστατική ορμή είναι η ζωτική δυναμική της τόλμης για συνεπή άρνηση του παλιού και φθαρμένου – με στόχο το γόνιμο καινούργιο, τη δημιουργική πρόκληση, την ποιότητα. Eπαναστατική ορμή είναι η αφοβία για το ρίσκο, η πίστη στις δύσκολες συλλογικές στοχεύσεις. Eίναι η χαρά της απελευθέρωσης από το αλυσοδέσιμο στους εκβιασμούς φτηνιάρικων «νταβατζήδων», απάτριδων και χυδαίων. Eίναι η απολάκτιση, μετά βδελυγμίας, όσων καπηλεύονται ιδιοτελέστατα τα πολιτικά υπουργήματα.

Kάποτε η επαναστατική ορμή σαρκωνόταν στη «διαδήλωση»: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην παγκοσμίου φήμης γαλλική εφημερίδα «Le Monde» στις 15 Μαρτίου 1968 και υπογράφει ο Pierre Viansson – Ponte αποτελεί στην ουσία το προοίμιο των όσων ακολούθησαν λίγες εβδομάδες αργότερα στο Παρίσι. Πρόκειται για τα γεγονότα που έμειναν στην Ιστορία ως «ο Μάης του ’68». Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύουμε αυτούσιο παρακάτω, είναι ένα κείμενο που τιμά τη δημοσιογραφία, αναδεικνύει τον ρόλο της και εντέλει παραμένει το βασικό της ζητούμενο: Να προλαβαίνει τα γεγονότα κι όχι να τα ακολουθεί.

«Αυτό που πραγματικά χαρακτηρίζει τον δημόσιο βίο μας είναι η πλήξη. Οι Γάλλοι πλήττουν. Δεν συμμετέχουν ούτε εκ του σύνεγγυς ούτε εκ του μακρόθεν στις μεγάλες αναταράξεις που συγκλονίζουν τον κόσμο. Ο πόλεμος του Βιετνάμ σαφώς τους συγκινεί, όμως δεν τους αγγίζει ουσιαστικά. Εκλήθησαν να συγκεντρώσουν “ένα δισεκατομμύριο φράγκα για το Βιετνάμ”, δίνοντας 20 φράγκα έκαστος, 33 οι ενήλικες. Ωστόσο, αν και πέρασε πάνω από ένας χρόνος, απέχουν πολύ απ’ το επιθυμητό ποσό. Εξάλλου, με εξαίρεση ορισμένους που δραστηριοποιούνται στη μία ή την άλλη πλευρά, όλοι, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, βλέπουν αυτόν τον πόλεμο με το ίδιο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αρκεί ένα τεράστιο πάρτυ μαθητών, καθηγητών και εργαζομένων για να τελειώσουμε με την Τρόικα.

Ο κόσμος το έχει καταλάβει. Ο πανικός στην κυβέρνηση και στα γραφεία των αργυρώνητων δημοσιογράφων δεν είναι τυχαίος. Αυτή η απεργία των καθηγητών μπορεί να φέρει το τέλος του μνημονίου. Αρκεί να το πιστέψουμε.

Η μάχη έχει ξεφύγει από τα πλαίσια της εκπαίδευσης και μπορεί να οδηγήσει σε γενική απεργία και ανατροπή της κυβέρνησης.

Μια τέτοια κινητοποίηση όμως δεν μπορεί ούτε να ξεκινήσει χωρίς τη συμμετοχή μιας συγκεκριμένης ομάδας: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Oφείλουμε να παλέψουμε, να κτυπηθούμε, να ιδρώσουμε, να ματώσουμε, για να νικήσουμε. Οι νίκες δεν χαρίζονται, αλλά κατακτώνται.

Άλλο θέμα ετοίμαζα για το σημερινό σημείωμα, αλλά διαβάζοντας τα πασχαλιάτικα μηνύματα των θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών μας, διαπίστωσα πως άλλα περίμενα. Μίλησαν όλοι για την ελπίδα και της Ανάστασης της καθημαγμένης Πατρίδας μας, μόνο που η ελπίδα από μόνη της είναι απλώς ένα βάλσαμο. Αν δεν συνοδεύεται από αγώνα, είναι ελπίδα χωρίς προοπτική, που μάλλον σαν αναισθητικό μοιάζει.

Σαν να είμαστε αμέτοχοι στα δρώμενα, οι καλοί μας πολιτικοί ηγέτες άφησαν να εννοηθεί ότι αρκεί η ελπίδα, αφού οι ίδιοι πασχίζουν για μας, οι δε θρησκευτικοί φυσικά τόνισαν ότι δεν πρέπει να απελπιζόμαστε και τα πράγματα θα διορθωθούν. Ας δούμε όμως πρώτα τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τι είναι μια επανάσταση;

Του David Graeber

Τι είναι μια επανάσταση; Αυτό που νομίζαμε ότι ξέραμε. Οι επαναστάσεις ήταν πραξικοπήματα από λαϊκές δυνάμεις με στόχο τον μετασχηματισμό της ίδιας της φύσης του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, σύμφωνα συνήθως με κάποιο όραμα για μια δίκαιη κοινωνία. Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή όπου αν οι αντάρτες έρθουν να σαρώσουν μια πόλη ή μαζικές εξεγέρσεις ανατρέψουν έναν δικτάτορα είναι απίθανο να υπάρξουν τέτοιου τύπου επιπτώσεις. Όταν συμβεί κάποιος ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός –όπως, ας πούμε, η άνοδος του φεμινισμού– είναι πιθανό να λάβει μια εντελώς διαφορετική μορφή. Δεν είναι ότι τα επαναστατικά όνειρα δεν βρίσκονται εκεί έξω, αλλά οι σύγχρονοι επαναστάτες σπάνια πιστεύουν ότι μπορούν γίνουν ένα σύγχρονο ισοδύναμο της εφόδου στη Βαστίλη. Σε στιγμές όπως αυτή, αξίζει γενικώς να πάμε πίσω στην ιστορία και να αναρωτηθούμε: ήταν ποτέ οι επαναστάσεις πραγματικά αυτό που νομίζαμε ότι είναι; Για μένα, ο άνθρωπος ο οποίος έχει θέσει πιο αποτελεσματικά την ερώτηση είναι ο Ιμμάνιουελ Βαλερστάιν. Ισχυρίζεται ότι για το τελευταίο περίπου τέταρτο της χιλιετίας οι επαναστάσεις αποτελούν πρωταρχικά τους ανά τον κόσμο μετασχηματισμούς της πολιτικής κοινής λογικής.

Ήδη, από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, ο Βαλερστάιν επισημαίνει ότι υπήρχε μια ενιαία παγκόσμια αγορά, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Κώστα Καπνίση

Φαίνεται πως οι τόνοι έχουν αρχίσει να πέφτουν. Πλησιάζουν άλλωστε οι διακοπές του Πάσχα. Όλα οδηγούν εκεί και η συνήθης σιωπή για ένα «διάλειμμα», για μια απόδραση, γίνεται ανάγκη για απεμπλοκή από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Κοινό μυστικό ότι τούτος ο λαός ξεχνά ή για το ακριβέστερο της διατύπωσης θέλει να ξεχνά. Στην πραγματικότητα βέβαια κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Αν και τα προηγούμενα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας και μάλιστα όχι για όλους λειτουργούσαν ως άριστος μηχανισμός τώρα αυτό μοιάζει αδύνατο να συμβεί. Τούτη η κοινωνία νοσεί βαριά και αιμορραγεί ακατάσχετα. Μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχουν συμβεί τόσα πράγματα, τέτοιος καταιγισμός εξελίξεων και γεγονότων και καταλήγουν να απασχολούν τη σκέψη των Ελλήνων για μια ημέρα ή έστω μια εβδομάδα.

Οι Έλληνες είναι ένας βαθιά συντηρητικός λαός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.[Φραντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων]

του Γιώργου Γραμματικάκη

Η επανάσταση που οραματίζομαι θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο ό,τι στερήθηκε, ό,τι ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές -πριν επιλέξει τη σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της, θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματά της.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο ΖΜΠΙΓΚΝΙΟΥ ΜΠΡΕΖΙΝΣΚΙ είναι διεθνολόγος και πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η δήλωση του Μπρεζίνσκι στην αρχή είναι ανατριχιαστική και επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους όσων πιστεύουν ότι ένας Παγκόσμιος Πόλεμος που θα οδηγήσει σε δραματική μείωση τον πληθυσμό της Γης και έλεγχο του πλανήτη από μια ολιγαρχική ομάδα υπερπλουσίων (τους globocrats κατά Economist) αναμένεται να συμβεί μέσα στην δεκαετίαπου διανύουμε.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ανθρώπου σχεδόν όλη η ανθρωπότητα είναι πολιτικά ενεργή, συνειδητοποιημένη και αλληλεπιδρά σε παγκόσμιο επίπεδο…

Ο προκύπτων παγκόσμιος πολιτικός ακτιβισμός παράγει ένα κύμα αναζήτησης προσωπικής αξιοπρέπειας, πολιτιστικού σεβασμού και οικονομικών ευκαιριών σε ένα κόσμο σημαδεμένο από μνήμες αιώνων ξένης αποικιακής ή αυτοκρατορικής κυριαρχίας.Η παγκόσμια δίψα για ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η εγγενής κεντρική πρόκληση στο φαινόμενο της παγκόσμιας πολιτικής αφύπνισης…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μόλις λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό, από πανταχόθεν εκφραζόταν η αποδοκιμασία του κυβερνητικού συστήματος, και που όσο περνούσε ο χρόνος ο πόθος για κάτι νέο γινόταν ολοένα  και εντονότερος.

Τον Νοέμβριο του έτους 1838, ο  γέροντας τότε Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ευρισκόμενος στο Γυμνάσιο και ακούγοντας την διδασκαλία του Γυμνασιάρχη Γεννάδιου που είχε ως θέμα τον Θουκυδίδη, ενθουσιάσθηκε τόσο πολύ ώστε και αυτός εκδήλωσε αμέσως την επιθυμία να εκφωνήσει λόγο στην νεολαία.  Ο Γεννάδιος ως ένθερμος και ειλικρινής πατριώτης που ήταν εισάκουσε αμέσως την επιθυμία του ήρωα και -πλέον- σεβάσμιου γέροντα Κολοκοτρώνη. Έτσι την παραμονή των Ταξιαρχών συνάθροισε όλους τους μαθητές με σκοπό κατόπιν να κατευθυνθούν όλοι μαζί στη Πνύκα όπου και σχεδίαζε τελικά να εκφωνηθεί ο λόγος. Εν τω μεταξύ το μεγάλο συγκεντρωμένο πλήθος των διδασκάλων και των μαθητών κίνησε την περιέργεια  και άλλων πολλών που συνέρρευσαν και αυτοί στο Γυμνάσιο υπερπληρώνοντας εκτός του καταστήματος και τον περιβάλλοντα χώρο. Μετ΄ ολίγον, ιδού, προσέρχεται και ο Γέρων Κολοκοτρώνης ενδεδυμένος την ερυθρά του φορεσιά, ενώ το πλήθος διαχωρίζεται αυτόματα κάνοντας δρόμο για να περάσει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

ΘΩΜΑΗ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Όσο τους αφήνουμε τόσο το χειρότερο. Όσο είναι πολλοί αυτοί που ελπίζουν ότι σύντομα θα έρθει κάποια λύση, τόσο το χειρότερο γι αυτούς αλλά και για όλους μας. Όσο υπάρχουν ακόμη εθελοντές τυφλοί που δεν βλέπουν, σύντομα θα χάσουμε το φως μας όλοι μας. Όσο υπάρχουν αφελείς, σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς.

Το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας,  και  το θυγατρικό του ελληνικό, είναι αδίστακτο και επικίνδυνο. Έπρεπε να είχε τελειώσει ΧΤΕΣ, με κάθε μέσον και τρόπο. Ήδη σήμερα είναι αργά και η όποια προσπάθεια ανατροπής τους γίνεται δυσκολότερη, αλλά πάντα αναπόφευκτη.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πριν μερικές μέρες παρακολουθούσαμε μια συζήτηση με έναν καθηγητή πανεπιστημίου, πολύ καλό γνώστη των πραγμάτων και κάποια στιγμή του τέθηκε το ακόλουθο ερώτημα. Επειδή πολλοί πολίτες μιλούν για ενδεχομένη επανάσταση του λαού ή και περιμένουν μια τέτοια εξέλιξη, κατά πόσο αυτό είναι πιθανό; Η απάντησή του ήταν κάθετη. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.
Μάλιστα εξήγησε την άποψή του λέγοντας πως εξ αιτίας της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει το σύστημα, είναι αδύνατο να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους τόσοι πολλοί άνθρωποι που απαιτούνται για ένα τέτοιο μεγάλο εγχείρημα, να αποκτήσουν τα κατάλληλα εφόδια και κυρίως να μπορούν να κρυφτούν, χωρίς να τους έχει εντοπίσει το σύστημα σε ελάχιστο χρόνο. Χαρακτηριστικά είπε πως δεν υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες που υπήρχαν στον εμφύλιο πόλεμο, όπου επαναστατικές ομάδες μπορούσαν να κρυφτούν στην ύπαιθρο ή στα βουνά. Σήμερα είπε, με τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν και με τους δορυφόρους, μπορούν να εντοπιστούν τα πάντα σε λίγο χρόνο.
Η απάντηση αυτή του κ. καθηγητή, μας έκανε να νοιώσουμε ότι στην πραγματικότητα όλοι ζούμε σε ένα οιονεί «στρατόπεδο συγκέντρωσης» κάτω από έναν μεγάλο μεγεθυντικό φακό, όπου κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από την «νομιμότητα» του συστήματος. Αυτό όμως μας προβλημάτισε για τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστεί πλέον ένα απάνθρωπο αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα που έχει στη διάθεσή του όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί

ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ

 Το Σάββατο 9 Μαρτίου και ώρα 15:30 μμ η ( Κ.Ε.Ε.Δ. ) Κοινότητα Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων καλεί όλους όσους έχουν την ψυχή του Λοκατζή και όλους τους Έλληνες στη πλατεία Κολοκοτρώνη.

Προορισμός Πλατεία Συντάγματος

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Για δεύτερη φορά οι ένοπλες δυνάμεις της Πορτογαλίας προειδοποίησαν με στρατιωτικό κίνημα δηλώνοντας ότι θα «υπάρξουν επιπτώσεις εάν η κυβέρνηση του Πορτογάλου πρωθυπουργού Pedro Coelho δεν ακούσει το λαό» δηλαδή εάν δεν χαλαρώσει τα μέτρα της εξοντωτικής λιτότητας που έχει
επιβάλλει.

Τις δηλώσεις αυτές έκανε ο πρόεδρος της ένωσης υπαξιωματικών της Πορτογαλίας Lima Coelho κατά τη διάρκεια των χθεσινών μεγάλων διαδηλώσεων στη Λισαβόνα και σε ακόμη 20 πόλεις της χώρας με κεντρικό σύνθημα«Μα….στε την Τρόικα» (Que se lixe a troika) όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από500.000 διαδηλωτές στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη και από εκείνες της 15 Σεπτεμβρίου του 2012, όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές τους.

«Αυτές οι καταστάσεις θα έχουν επιπτώσεις» δήλωσε ο πιο συγκεκριμένα ο Lima Coelho και συνέχισε: «Δεν μπορούν κάποιοι να πάρουν ελαφρά τις κινητοποιήσεις αυτές, χωρίς να υπάρξουν επιπτώσεις, εκτός και αν η κυβέρνηση ακούσει τι έχει να της πει ο λαός». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

1. Γιατί έχεις αξιοπρέπεια. Δεν είσαι ζώο. Και δεν ανέχεσαι να σου φέρονται σαν τέτοιο. Είσαι άνθρωπος και απαιτείς σεβασμό. Δε θα ανεχθείς πια άλλα ψέμματα. Σε κοροϊδεύουν συνεχώς και σε φτύνουν στα μούτρα και αυτό δε θα το ανεχθείς άλλο.

2. Γιατί δε φοβάσαι να ζήσεις.  Ξέρεις ότι ο κόσμος δε φτιάχτηκε για εσένα παρά τα όσα λένε στις διαφημίσεις. Ξέρεις ότι είσαι μια μικρή μονάδα μιας μυρμηγκοφωλιάς, μια κουκίδα στο ψηφιδωτό που ονομάζουμε ανθρωπότητα.  Μια κουκκίδα που έχει αποστολή να λάμπει και όχι να τρεμοπαίζει… Και ξέρεις ότι κάποτε θα πεθάνεις. Και για το λόγο αυτό χαίρεσαι το δώρο της ζωής. Με πάθος.  Και όταν ο θάνατος έρθει να σε βρει, τότε, έχοντας ζήσει, ήρεμα θα τον δεχθείς χωρίς να τον φοβάσαι.

3. Γιατί δε θα επιτρέψεις Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

(Αφιερωμένο στον ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑ σε ότι αφορά το «κοινό συμφέρον». Για να μην ξεχνάει  ότι την τελευταία φορά που οι Έλληνες είχαν κοινό στόχο και ταξίδευαν προς το μέτωπο  με το χαμόγελο στα χείλη ήταν στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Είχε προηγηθεί όμως ο τορπιλισμός της Έλλης τον δεκαπενταύγουστο του 1940  και η συνδρομή των Ιταλών «συμμάχων» μας στους Τούρκους πριν την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να πάθουμε τα ίδια για να χαμογελάσουμε προσπαθώντας…)

Η ζωή πλέον δεν είναι το ίδιο εύκολη όπως πριν από λίγα χρόνια. Και είναι γεγονός ότι κάθε μέρα όλο και περισσότεροι από εμάς έχουν σοβαρές δυσκολίες για την εξασφάλιση όχι απλά των αναγκών του μήνα, αλλά της εβδομάδας. Σε πολλές περιπτώσεις και της ημέρας.

Πολλοί έχουν αρχίσει να απογοητεύονται. Κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να ελπίζουν. Και κάποιοι συνεχίζουν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »