Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Χρήστου Λυντέρη – Δικηγόρου, διδάκτορα Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ως Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση νοείται η θέσπιση Συντάγματος από το λαό ή, πάντως, με την άμεση συμμετοχή του. Απεναντίας , εάν στην θέσπιση του νέου Συντάγματος δεν συμμετέχει άμεσα ο λαός αλλά το Σύνταγμα θεσπίζεται ή αναθεωρείται αποκλειστικά από αντιπροσώπους, γίνεται λόγος για Συντακτική ή Αναθεωρητική βουλή αντίστοιχα.

Στην περίπτωση της λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης ο λαός είναι δυνατόν να συμμετέχει, είτε κατά την τελική επικύρωση, είτε ακόμη και κατά την κατάρτιση του σχεδίου Συντάγματος.

 Βασικότερη -αλλά και  απλούστερη- μορφή συμμετοχής του λαού στην θέσπιση Συντάγματος αποτελεί η συμμετοχή του μέσω δημοψηφίσματος αποκλειστικά και μόνο κατά το στάδιο της επικύρωσής του. Στην περίπτωση αυτή οι πολίτες  ψηφίζουν εάν αποδέχονται ή όχι ως σύνολο σχέδιο Συντάγματος το οποίο έχει προηγουμένως καταρτισθεί από βουλή ή συντακτική επιτροπή. Ακολούθως, η διαδικασία εμφανίζεται ως εξής:

• 1^ο Στάδιο: Εκλογή βουλής ή επιτροπής με αρμοδιότητα την κατάρτιση σχεδίου Συντάγματος.
• 2^ο Στάδιο: Διενέργεια δημοψηφίσματος με θέμα την επικύρωση του σχεδίου Συντάγματος που κατά τα ανωτέρω καταρτίσθηκε .

(Παραδείγματα: Υποχρεωτική επικύρωση του σχεδίου Συντάγματος με δημοψήφισμα προβλέπουν τα Συντάγματα της Γαλλίας, ή της Ισπανίας, ενώ δυνατότητα προσφυγής σε δημοψήφισμα για την επικύρωση του νέου Συντάγματος προβλέπει το Σύνταγμα της Ιταλίας.) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Οι τοκογλύφοι είχαν ανακαλύψει ότι το σύστημα της δουλοκτησίας απέφερε λιγότερα κέρδη σε σχέση με το σύστημα της ‘ελεύθερης’ εργασίας. Όποιος ήταν ιδιοκτήτης δούλου έπρεπε να τον συντηρεί στη ζωή και σε καλή κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να εργαστεί. Το σύστημα της δουλείας παρουσίαζε μεγαλύτερο κόστος απ’ ό,τι η ‘ελεύθερη’ εργασία βάσει της οποίας στο καπιταλιστικό σύστημα ο εργοδότης δεν έφερε οποιαδήποτε ευθύνη. Η ήττα των δουλοκτητών είχε ήδη καθοριστεί, είχε προαποφασιστεί». Έζρα Πάουντ, «Η Αμερική και οι αιτίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου», σελ. 51, Εκδόσεις Περίπλους.

Ο Έζρα Πάουντ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς «καταραμένους» Αμερικανούς ποιητές και δοκιμιογράφους του 20ού αιώνα. Είχε την «τύχη» να γευτεί την καθημερινότητα ενός φυλακισμένου αγριμιού όταν στις 2 Μαΐου 1945 οι Ιταλοί παρτιζάνοι, που τον είχαν συλλάβει ως υποστηρικτή του Μουσολίνι, τον παρέδωσαν στον Αμερικανικό στρατό σε μια τοποθεσία έξω από την Πίζα. Αμέσως μόλις τον συνέλαβαν οι συμπατριώτες του έκαναν κάτι που δεν συνηθιζόταν ιδιαίτερα: τον έβαλαν σε ένα ανοιχτό κλουβί! Επί 25 ημέρες, όσο διήρκεσε αυτό το μαρτύριο, η μοίρα δοκίμαζε την αντοχή του ψυχικού κόσμου του ποιητή – μέχρι την κατάρρευσή του. Ωστόσο, αυτό το ανυπότακτο και περίεργο πνεύμα, ακόμα και σε συνθήκες ταπεινωτικού εγκλεισμού βρήκε τη δύναμη και τα αποθέματα οίστρου για να γράψει τα περίφημα «Κάντος της Πίζας».
Αυτός, λοιπόν ο σημαντικός δημιουργός, παρά τις όποιες ιδεολογικές ταυτίσεις και προσανατολισμούς του, μπόρεσε και «διάβασε» ένα κομβικό σημείο της Αμερικανικής ιστορίας δίχως προκαταλήψεις και διάθεση διδακτισμού. Στο απόσπασμα που αναφέρθηκε προηγουμένως, αποδίδει την κατάργηση του θεσμού της δουλείας στη βούληση των τοκογλύφων να διευρύνουν τα κέρδη τους και να… απορρυθμίσουν τα όποια δικαιώματα είχαν «περισσέψει» στους ταλαίπωρους δούλους της υπερδύναμης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η θαρραλέα παρέμβαση της Ευστρατίας Σουραυλά στη συγκέντρωση των (εν ενεργεία και αποστράτων) στρατιωτικών και Σωμ. Ασφαλείας του Δήμου Θερμαϊκού της 3/3/13.

Συνάδελφοι,

Λέγομαι Ευστρατία Σουραυλά, συνταξιούχος χήρα Πυρονόμου, μητέρα δύο παιδιών που τα μεγάλωσα 11 χρόνια μόνη και θα ήθελα, πριν πω αυτά που θέλω, να δηλώσω ότι είμαι μία Ελληνίδα πολίτης έξω από κάθε κομματική στέγαση και εξάρτηση, αλλά με μεγάλη αγωνία γι’ αυτά που γίνονται στην πατρίδα μου.

Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι εξαιρετικό συμβαίνει ώστε εμείς που ανήκουμε στην τάξη των στρατιωτικών οικογενειών να προβαίνουμε σε ενέργειες που δεν έχουμε ξανακάνει τα τελευταία 70 τουλάχιστον χρόνια.

Παίρνω τον λόγο, διότι ως τώρα που λήγει η συνάντησή μας, άκουσα πολλά για το πώς θα οργανωθούμε καλύτερα για τις εκδηλώσες διαμαρτυρίας μας στις 9 και 13 Μαρτίου, για την οικονομική μας εξαθλίωση, αλλά δεν άκουσα τίποτε για την ουσία της διαμαρτυρίας μας.

Η Αλήθεια αυτή είναι πως, όλα αυτά τα οικονομικά μέτρα που εξαθλιώνουν την Ελληνική κοινωνία, κομμάτι της οποίας είμαστε και εμείς, οι οικογένειες στρατιωτικών, οφείλονται σε ένα μόνο γεγονός, μή οικονομικό, αλλά καθαρά πολιτικό: Το ότι στην Ελλάδα έχει καταλυθεί η Δημοκρατία, διότι έχει παραδοθεί η Αυτοδιάθεση της χώρας, δηλαδή η Ελευθερία της.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και… να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ’ αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.

Ναι, Βλέπω.

Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι να μιλούν και άλλοι να μένουν σιωπηλοί.

Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες.

Μα είναι όμοιοι με μας. Πες μου κατ’ αρχάς, νομίζεις πως αυτοί (οι δεσμώτες) έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλώνται ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;

Μα πως είναι δυνατόν, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ’ όρου ζωής; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πριν από λίγες ημέρες, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατούντος του κ. Βούτση, έκαναν ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ. Ν. Δένδια, σχετικά με τις αιτήσεις για άδειες οπλοφορίας.

Για την ερώτηση, επικαλέσθηκαν εύλογες ανησυχίες στελεχών της ΕΛΑΣ και συνδικαλιστικών οργάνων των αστυνομικών υπαλλήλων για την παρατηρούμενη αύξηση των αιτήσεων για άδεια οπλοφορίας, την σκοπιμότητα των αιτήσεων αυτών και την πιθανή συσχέτισή τους με τη δράση ακροδεξιών ομάδων και με θύλακες πολιτοφυλακής.

Ουσιαστικά δηλαδή, αυτό που έκαναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το να συνδέσουν το φαινόμενο αυτό της αύξησης των αιτήσεων, με κάποια “ακροδεξιά” – “παραστρατιωτική” και ένας θεός ξέρει τι άλλο ανατρεπτική συνομωσία. Προσπερνώντας με εκπληκτική ευκολία, χαρακτηριστική της αριστεράς όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και αλλού, την απλή λογική που θα συνέδεε την αύξηση των αιτήσεων με το γενικότερο καθεστώς ανασφάλειας που επικρατεί και το τεράστιο κύμα εγκληματικότητας που αφήνει πίσω του νεκρούς και φυσικά ή ψυχολογικά τραυματισμένους ανθρώπους.

Το να θίξει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της εγκληματικότητας, θα ήταν τουλάχιστον “αιρετικό”, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »