Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Οι δύο όψεις του Εθνικού νομίσματος. Η μία όψη από αυτούς που το εφαρμόζουν με απόλυτη επιτυχία, και η άλλη όψη από αυτούς το αποφεύγουν πάση θυσία…

Παρακολουθείστε σε αυτό το βίντεο έναν συγκλονιστικό παραλληλισμό μεταξύ του παραδείγματος της Ισλανδίας, που με όπλο το Εθνικό νόμισμα εφάρμοσε πολιτική ρήξης μέχρι τέλους με τους τοκογλύφους, και των τακτικών που εφαρμόζει το δικό μας πολιτικό σύστημα, με τα γνωστά αποτελέσματα…

Γιατί ο Αγώνας στην Ελλάδα, δεν τελείωσε με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Άρχισε…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Εκδήλωση του ΕΠΑΜ με τίτλο «Διαγραφή χρέους και Εθνικό νόμισμα» που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νίκαιας την Κυριακή 6 Απριλίου 2015, με κύριους ομιλητές την κ. Ειρήνη Μαρούπα (Νομικό) και τον Δημήτρη Καζάκη Οικονομολόγο και Ιδρυτικό Μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Γιατί χωρίς αυτό η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ελεύθερη να ακολουθήσει τις πολιτικές που έχει ανάγκη και συμφέρουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Με το εθνικό νόμισμα δεν θα μπορεί να μας εκβιάσει κανένας Ντράγκι, καμιά Μέρκελ, κανένας Γιούνγκερ, όπως κάνουν σήμερα κραδαίνοντας την απειλή για διακοπή της χρηματοδότησης. Τις αποφάσεις πλέον θα μπορεί να τις πάρει ο ελληνικός λαός.

Με το εθνικό νόμισμα θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας χωρίς χρέη. Θα μας επιτρέψει να θέσουμε ως άμεση προτεραιότητα την πραγματική ενίσχυση αμοιβών και συντάξεων ώστε να υπάρξει αγοραστική δύναμη και να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά. Θα μας επιτρέψει να χρηματοδοτήσουμε αδρά ένα κοινωνικό κράτος που αρμόζει σε μια σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία όπου τα κοινωνικά δικαιώματα προστατεύονται αποτελεσματικά.

Το εθνικό νόμισμα θα μας επιτρέψει Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Την τελευταία εβδομάδα διοχετεύτηκαν στον τύπο στοιχεία που δείχνουν τόσο οι ολλανδικές, όσο και οι γερμανικές κυβερνήσεις έχουν προετοιμάσει σχέδια έκτακτης ανάγκης για την επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα. Τα σχέδια αυτά έχουν προετοιμαστεία από την εποχή της κορύφωσης της κρίσης του ευρώ.

Στις αρχές του 2012, λίγους μήνες μετά την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, αλλά και του Ιταλού ομόλογό του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το ολλανδικό Υπουργείο Οικονομικών προετοίμασε ένα σενάριο με βάση το οποίο η Ολλανδία να είναι σε θέση να επιστρέψει στο πρώην εθνικό της νομισμα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Μετά τις εκλογές οι ποδοσφαιρόφιλοι του είδους, αλλά και οι γνωστοί μας στηλοβάτες της έγκριτης – πλην άτιμης – δημοσιογραφίας, βιάστηκαν να βγάλουν την ετυμηγορία: οι Έλληνες τρομοκρατούνται με το εθνικό νόμισμα και την έξοδο από το ευρώ. Τα «κόμματα της δραχμής» ηττήθηκαν κι επομένως το όλο ζήτημα μπορεί να θεωρείται λήξαν. Οι αναλύσεις ποικίλουν. Από ηλίθιες, που απλά χυδαιολογούν και βγάζουν τα απωθημένα τους με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα. Έως εμβριθείς, που αναζητούν στον ψυχισμό του Έλληνα, αυτό που τον τρομάζει με το νόμισμα.

Βλέπετε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξεφτιλίστηκαν και κατατροπώθηκαν στις αντιπαραθέσεις όλο το προηγούμενο διάστημα και απέδειξαν τόσο στο επίπεδο της επιστήμης, όσο και στην πράξη πόσο μεγάλα μηδενικά είναι. Τέτοιο ξεβράκωμα μπροστά σ’ ολόκληρο τον ελληνικό λαό σε επιτείδειους της καθηγητικής έδρας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής απ’ όλους τους χώρους, δεν υπήρξε ποτέ ξανά. Τώρα όλοι αυτοί αναζητούν την δικαίωσή τους στο εκλογικό αποτέλεσμα, όπως ο ένοχος που κρύβεται μέσα στον όχλο για να μην τον εντοπίσουν, ή όπως ο βλαξ που αισθάνεται περήφανος όταν η βλακεία του και μάλιστα η διατεταγμένη γίνεται της μόδας.

Η αλήθεια βέβαια είναι μία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Μάριου Μαρινάκου*

Α. Το κόψιμο χρήματος στην ΕΕ

Στο άρθρο 105Α της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992 ορίζεται ότι:

«Άρθρο 105 Α

1. Η ΕΚΤ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοση τραπεζογραμματίων μέσα στην Κοινότητα. Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν τραπεζογραμμάτια. Τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες είναι τα μόνα τραπεζογραμμάτια που αποτελούν νόμιμο χρήμα μέσα στην Κοινότητα.

2. Τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της ΕΚΤ. Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ και μετά από διαβούλευση με την ΕΚΤ, μπορεί να θεσπίζει μέτρα για την εναρμόνιση της ονομαστικής αξίας και των τεχνικών προδιαγραφών όλων των κερμάτων που πρόκειται να κυκλοφορήσουν, στο βαθμό που είναι απαραίτητος για την ομαλή κυκλοφορία τους μέσα στην Κοινότητα.»

Σύμφωνα δε με το άρθρο 104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Μπορεί να μην αποτελεί την λύση, αλλά είναι η μόνη δυνατή αφετηρία προς τον σωστό δρόμο.

Αν δεν καταγγελθεί μονομερώς το χρέος και δεν εισαχθεί νέο εθνικό νόμισμα στη θέση του ευρώ δεν υπάρχει καμιά ελπίδα!

Οι Σαμαροβενιζέλοι μας διαβεβαιώνουν ότι το 2014 θα είναι έτος σταθμός. Έχουν δίκιο, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που επικαλούνται. Άλλωστε κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν μπορεί να συζητά για ανάκαμψη της Ελλάδας. Πρόκειται για την χειρότερη φάρσα εναντίον του ελληνικού λαού.

Πώς ακριβώς θα υπάρξει ανάπτυξη; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*

Παρακολουθώντας τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου να αντιπαρατίθεται με τον αντίστοιχο τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Μητρόπουλο για τις απολύσεις των Δημοσίων υπαλλήλων, ο υπουργός έθεσε το κρίσιμο ερώτημα όταν ο κ. Μητρόπουλος του είπε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «Και τι θα κάνετε αν αρνηθούν οι εταίροι; Θα βγείτε από την ευρωζώνη;» Απαντώντας ο κ. Μητρόπουλος, υπεραμύνθηκε της διαπραγματευτικής ικανότητας μιας αριστερής κυβέρνησης, μα για το ευρώ ούτε λόγος!

Αναρωτιέμαι γιατί ακόμα στην Ελλάδα, την χώρα που έχει πληγεί πολλαπλάσια από την νομισματική αυτή ένωση σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και ιδιαίτερα του νότου, μια συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αποτελεί ταμπού για το σύνολο σχεδόν του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος.
Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν είναι ξεκάθαρο πως στρατηγική επιλογή τους είναι η παραμονή στην ευρωζώνη με κάθε κόστος για την χώρα, ως άριστοι εντολοδόχοι και διεκπεραιωτές των ξένων δανειστών. Από κοντά και η μέχρι πρότινος τρίτη της παρέας ΔΗΜΑΡ, η οποία πλέον προσπαθεί να αρθρώσει έναν αντιπολιτευτικό λόγο, μήπως και επιβιώσει εκλογικά, θέτοντας πάντως σε κάθε περίπτωση δεδομένη την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει ότι τα δύσκολα ξεπεράστηκαν και μπροστά μας ανοίγεται η λεωφόρος της «ανάπτυξης», η πραγματικότητα πείθει ολοένα και περισσότερους, ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και θα πρέπει να βρεθούν καινούργιοι τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης.

Έτσι, με τη συνεπικουρία δημοσκοπικών ευρημάτων, αλλά και του εσωτερικού διχασμού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε σχέση με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση περί ευρώ, ή «δραχμής».

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να παρατηρήσουμε, είναι ότι η συζήτηση επανήλθε με έναν παραπειστικό τρόπο. Δηλαδή, κατά πόσο είναι εφικτή μια πορεία ανάκαμψης της χώρας μέσω της επιστροφής στη παλιά δραχμή, με το επιχείρημα της δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματος και με αυτόν τον τρόπο ανάκτησης της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας της χώρας. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζεται το θέμα, δίνει την ευκαιρία στους υπερασπιστές του ευρώ, να αντιτείνουν και μάλιστα με αρκετά πειστικό τρόπο, για τους μη ειδικούς και γνωρίζοντες, ότι με το εξωτερικό χρέος της χώρας σε τόσο υψηλά επίπεδα και με την οριστική Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν ορισμένοι που επιμένουν ότι το δίλλημα Ευρώ ή Δραχμή, όπως έχει πολιτογραφηθεί στην κοινή διάλεκτο το αληθινό δίλλημα κοινό νόμισμα, ή εθνικό κρατικό νόμισμα, είναι ένα ψευδοδίλλημα και τέλος πάντων δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα. Αυτό μπορεί να το ισχυρίζεται μόνο όποιος είτε διακρίνεται για την άγνοιά του, είτε για την σκοπιμότητά του στην εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. Κι ενώ η άγνοια δεν αποτελεί επιχείρημα και συγχωρείται, η σκοπιμότητα όχι.

Είναι αδιανόητο να χρειάζεται να λέμε και να ξαναλέμε τα αυτονόητα, αλλά αγαπητές κυρίες και κύριοι από την πρώτη στιγμή που το νόμισμα χρησιμοποιήθηκε ως βασικό συναλλακτικό μέσο αποτέλεσε την καρδιά του οικονομικού προβλήματος. Ο Αριστοτέλης διέκρινε δύο είδη οικονομίας: την «κατά φύσιν κτητική», που καλύπτει τις λογικές ανάγκες του ανθρώπου μέσα από την παραγωγή, τόσο σε επίπεδο οικογένειας όσο και σε επίπεδο πόλης και τη «χρηματιστική», που εξυπηρετεί αλόγιστες επιθυμίες πλουτισμού, άρα είναι «παρά φύσιν».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά όποτε ακούω Τσίπρα μου γυρίζει το στομάχι. Τόσο μεγάλο δούλεμα; Τέτοια αναξιοπρέπεια; Τέτοια ξεφτίλα; Για ποιους μας περνάει; Για ηλίθιους; Μάλλον. Δεν εξηγείται αλλιώς. Και ίσως να είμαστε για να του συγχωρούμε την όποια αμετροέπεια, την κάθε ανοησία που αμολάει. Βλέπετε είναι αριστερός και δεν είναι σαν τους άλλους που κυβερνάνε. Παρά το γεγονός ότι όλες οι κινήσεις και οι θέσεις του υποδηλώνουν ότι πάσχει από το σύνδρομο του Ιζνογκούντ, θέλει διακαώς να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη. Και χρησιμοποιεί όλα τα γνωστά κόλπα της επίσημης πολιτικής με πρώτη την ανειλικρίνεια.

Για να μη μου πει κανείς γιατί «τα πήρες» με τον Τσίπρα πάλι, διευκρινίζω αμέσως. Διαβάσατε την ομιλία του χθες στην Πάτρα; Αν όχι, τότε να σας διαφωτίσω. Η ομιλία του δεν έχει καμιά ουσία, μιας και είναι γεμάτη με άδεια συνθήματα. Όλα τα έχει μετατρέψει σε συνθήματα χωρίς περιεχόμενο. Ακόμη και την δημοκρατία. Όμως μια αποστροφή του λόγου του έχει ενδιαφέρον. Αυτή που προσπαθεί να απαντήσει στην πιο καυτή ερώτηση απ’ όλες: «Μας ρωτάνε που θα βρείτε τα λεφτά.»

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν είναι πρόβλημα το νόμισμα — Απορώ γιατί δεν το κατανοούν αυτοί με τα διπλώματα οικονομίας, δήλωσε ο βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος. Σε μια, βαρύνουσας σημασίας όπως θέλησε να την παρουσιάσει η κομματική καμαρίλα του ΣΥΡΙΖΑ, παρέμβασή του ο Μ. Γλέζος επέμεινε μιλώντας στο «Κόκκινο» (Αυγή, 2/5) ότι δεν είναι το νόμισμα το καθοριστικό στοιχείο μιας οικονομίας, υπό την έννοια ότι «ο εργαζόμενος, και όχι το νόμισμα, είναι αυτό που παράγει τα αγαθά – και δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν το κατανοούν αυτοί με τα διπλώματα οικονομίας», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά.

Και παίρνοντας θέση εμμέσως πλην σαφώς, έθεσε τα πρόσθετα ερωτήματα: «Με συμφέρει ή όχι η δραχμή; Υπάρχει περίπτωση διολίσθησης και περίπτωση υπερ-πληθωρισμού; Μήπως το ευρώ μας συγκρατεί;». Η λύση δεν είναι το νόμισμα, συνέχισε, είναι «το πώς θα δώσουμε τη δυνατότητα να πιάσουν όλοι γρήγορα δουλειά», αποδίδοντας εξάλλου τη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις στο γεγονός ότι «έχουμε κολλήσει στο ‘ευρώ ή δραχμή;’»

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γράφει ο Μάριος Μαρινάκος

Στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας:

ΔΡΑΧΜΗ.

Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα.

Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

• Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
• Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
• Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
• Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
• Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αυθάδης όπως πάντα ο νομπελίστας οικονομολόγος αμφισβητεί την αυθεντία των Ελλήνων τηλεσχολιαστών.

Προκλητικός απέναντι στην αυθεντία Ελλήνων πολιτικών, οικονομολόγων και δημοσιογράφων εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά ο Πολ Κρούγκμαν.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος εκφράζει με έπαρση την απορία του για την εμμονή της ελληνικής πολιτικής ελίτ να παραμένει στην ευρωζώνη, παρά τις καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία.

Αμφισβητώντας σειρά διακεκριμένων Ελλήνων τηλεσχολιαστών αλλά και πολιτικών της κυβέρνησης, (που μέχρι πρότινος νόμιζαν ότι είναι γυναίκα) ο Κρούγκμαν επιστρέφει στην επιχειρηματολογία της συμμορίας της δραχμής. Είναι, όπως θα τον αποκαλούσε γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός, ένας κοινός «συμμορίτης».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Εδώ και τρία χρόνια διάχυτη είναι η αγανάκτηση στην ελληνική κοινωνία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει πλέον συνειδητοποιήσει πως το πλοίο οδηγείται στα βράχια. Για άλλους σκόπιμα, για άλλους από απλή ανικανότητα.

Αυτή τη φορά δεν θα αναλώσουμε το χρόνο σας για να σας πείσουμε πως τα πράγματα ΔΕΝ πάνε καλά, ούτε τους τρόπους με τους οποίους μας αδικούν οι κυβερνώντες, ούτε καν να επιχειρηματολογήσουμε γιατί πρέπει να τιμωρηθούν. Σήμερα θα είμαστε δημιουργικοί. Θα σας προτείνουμε μια άλλη οδό από τον ευρω-μονόδρομο που ευαγγελίζονται όλα τα «φιλοευρωπαϊκά» κόμματα αντι-μνημονιακά και μη. Θα σας παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς θα τα καταφέρουμε μόνοι μας. Γιατί πιστεύουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας κι αυτό δεν είναι μια ιδεοληψία ή μια απλή ελπίδα. Είναι γνώση που προέρχεται από επιστημονικά τεκμηριωμένα δεδομένα και αναλύσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το 1861 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν ζήτησε από τις μεγάλες τράπεζες της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης δάνεια για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες του πολέμου αλλά και για να προβεί σε μεγάλες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η απάντηση των τραπεζών ήταν πως τα δάνεια μπορούσαν να δοθούν με επιτόκια μεταξύ 24% και 36%. Θεωρώντας τα επιτόκια αυτά απαγορευτικά αλλά και μην έχοντας τη δυνατότητα να πληρώσει τις υποχρεώσεις του κράτους ο Πρόεδρος Λίνκολν είδε τη χώρα του να φτάνει ένα βήμα πριν την καταστροφή. Το κράτος δε μπορούσε να εκδώσει δικό του νόμισμα για να πληρώσει τις ανάγκες του καθώς η αρμοδιότητα της έκδοσης χρήματος είχε δοθεί στους τραπεζίτες.

Η διαπίστωση ότι οι τραπεζίτες ελέγχοντας το χρήμα έλεγχαν την ίδια τη μοίρα του κράτους έκανε τον Λίνκολν να θελήσει να επανακτήσει τον έλεγχο της παραγωγής και έκδοσης του χρήματος. Για το λόγο αυτό προχώρησε στη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας που προετοίμαζε Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »