Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Φόβος είναι το συναίσθημα το οποίο αναπτύσσεται εξ αιτίας μιας έντονης απειλής που αναγκάζει το άτομο να απομακρυνθεί από το επικίνδυνο αίτιο ή να κρυφτεί και σε μικρότερο ποσοστό να επιτεθεί ενάντιά της ν’ αναμετρηθεί με αυτήν και να την αντιμετωπίσει, γεγονός που τελικά οδηγεί στην αντιμετώπιση του φόβου.           

του Γιώργου Ευαγγελάτου

Μέλους του Ε.Πα.Μ. Πάτρας

Πρόκειται για ένα βασικό μηχανισμό επιβίωσης σαν ανταπόκριση σε ένα ειδικό ερέθισμα όπως ο πόνος, ή η απειλή κινδύνου. Δηλαδή ο φόβος είναι η ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει και να προσμετρά τον κίνδυνο τις διαστάσεις του και να οδηγείται σε μια απόφαση-ώθηση σχεδόν αστραπιαία, να τον αντιμετωπίσει ή να ξεφύγει από αυτόν. Είναι η λεγόμενη απόκριση μάχης ή φυγής (fight-or-flight response).                                                                                                                                                               Σε συνθήκες υπερβολικού φόβου (τρόμου, φρίκης, ένοπλης απειλής κ.λπ., το άτομο μπορεί να παγώσει ή να παραλύσει καθιστάμενο ανίκανο να αντιδράσει. Τα συναισθήματα κατά τους John B. Watson[1], Robert Plutchik, and Paul Ekman αποτελούν μια μικρή ομάδα βασικών ενδογενών συναισθημάτων που μετρώνται στα δάχτυλα της μιας χειρός. Αυτά είναι η χαρά, η λύπη, η ενοχή, ο φόβος, η ντροπή, ο θυμός και το άγχος που προέρχεται από ένα διάχυτο αίσθημα αγωνίας, ανησυχίας, χωρίς κάποια συγκεκριμένη ή άμεση εξωτερική απειλή.

Οι πιο κοινοί φόβοι είναι σύμφωνα με μελέτες, τα φαντάσματα, η ύπαρξη σατανικών δυνάμεων, οι κατσαρίδες, οι αράχνες, τα φίδια, το ύψος, το νερό, το κλείσιμο σε στενούς χώρους όπως το ασανσέρ, τα τούνελ, οι γέφυρες, οι βελόνες, η κοινωνική απόρριψη, η αποτυχία, οι εξετάσεις και η ομιλία προς το πλήθος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »