Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

του Δημήτρη Καζάκη

Πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση που υπογράφει ως «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση με δύο νεκρούς στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Η προκήρυξη βρέθηκε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία την θεωρεί γνήσια. Κάτι θα ξέρει, μιας και την φωτογράφιζε όλη αυτή την περίοδο χωρίς να έχει ούτε ένα στοιχείο. Μόνο διαρρέουσες εικασίες για «νέο αντάρτικο πόλης» κι άλλες τέτοιες ανοησίες.

Η προκήρυξη βρέθηκε αργά το απόγευμα του Σαββάτου, όταν άγνωστος τηλεφώνησε στο zougla.gr και ανέφερε ότι στο μνημείο πεσόντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής υπάρχει φάκελος, μέσα στον οποίο βρίσκεται usb με την προκήρυξη για την ανάληψη ευθύνης της επίθεσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Η προκήρυξη αυτή στάλθηκε τρεις εβδομάδες σχεδόν μετά την δολοφονική επίθεση. Παραμονές της πορείας του Πολυτεχνείου. Προφανώς οι φερόμενοι ως τρομοκράτες είχαν πρόβλημα δακτυλογράφησης. Δεν πρέπει να είναι και τόσο εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές. Γι’ αυτό και άργησαν να στείλουν την προκήρυξη. Αφήστε που ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρο να βρουν υπολογιστή και usb. Που το πας αυτό;

Μια προκήρυξη που προδίδει πολλά για τους συντάχτες της

Η προκήρυξη συντάχθηκε σε διάλεχτο που μοιάζεi με αυτή των antifa, αλλά δεν είναι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Επετειακη πορεία για τα 43 χρόνια απο τη βομβιστικη επιθεση στην Αγροτική τραπεζα του Μιλανο (12 δεκεμβρίου 1969)

της Κατερίνας Σκαργιώτη
(Εισαγωγή Barikat)

Σε σχέση με την χθεσινή επίθεση στα γραφεία της Χ.Α και την δολοφονία δυο μελών της, επαναφέρουμε ένα παλιότερο κείμενο της Κ. Σκαργιώτη σχετικά με την στρατηγική της έντασης στην Ιταλία. Παράλληλα επιλέξαμε ως αφορμή για προβληματισμό, ένα μικρό σχόλιο από τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben. Για να προλάβουμε τυχών παρεξηγήσεις να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Υπάρχει χαοτική διαφορά ανάμεσα σε μία λογική συνωμοσίας που όλα τα βλέπει «στημένα» και σε μία μεθοδολογία «διαχείρισης» της αταξίας, διαχείρισης δηλαδή ήδη υπαρκτών τάσεων με στόχο βέβαια πάντα την διαμόρφωση ευνοϊκού πεδίο για τη μάχη και τη μετατόπιση του συσχετισμού.

Υπάρχουν ακόμη αφελείς που πιστεύουν ότι το παράδειγμα της ασφάλειας έχει σκοπό να προλάβει τρομοκρατικές πράξεις. Αυτό είναι τελείως λάθος. Η βασική ιδέα είναι μάλλον: «θα αφήσουμε να συμβούν καταστροφές, αναταραχές, ή και θα βοηθήσουμε να συμβούν, επειδή αυτό θα μας επιτρέψει να παρέμβουμε και να τις διακυβερνήσουμε προς την ορθή κατεύθυνση». Π.χ. η αμερικανική πολιτική εδώ και είκοσι χρόνια είναι σαφώς αυτή: ποτέ δεν εμποδίζει την εμφάνιση της αταξίας, της καταστροφής, αντίθετα τις βοηθά να παραχθούν σε ορισμένες περιοχές, αλλά μετά επωφελείται προκειμένου να τις κατευθύνει σε μια κατεύθυνση «ασφαλή». Εξάλλου θυμάμαι το 2001 όταν υπήρχαν μεγάλες ταραχές στη Γένοβα της Ιταλίας κατά τη σύνοδο του G8, και υπήρχαν σοβαρά επεισόδια με την αστυνομία, υπήρξε μια δικαστική έρευνα, στην οποία εξετάστηκε και ο αρχηγός της αστυνομίας. Αυτός ήταν και ο ίδιος οργισμένος, και είπε: «η κυβέρνηση σήμερα δεν θέλει πλέον να διατηρήσει την τάξη, θέλει να διαχειριστεί την αταξία». Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: οι κυβερνήσεις σήμερα δεν αποσκοπούν να διατηρήσουν την τάξη, αλλά να διαχειριστούν την αταξία. Και η αταξία πάντοτε υπάρχει, τη βλέπουμε: η κρίση, οι ταραχές, τα συμβάντα, η κατάσταση ανάγκης … όλα αυτά τα επικαλούνται ανά πάσα στιγμή. Αλλά το ζητούμενο είναι να παρέμβουν εκ των υστέρων. Γι’ αυτό και σήμερα, όταν βλέπουμε πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα, ας πούμε πρώτα όσα γίνανε στην Ελλάδα, αλλά και μετά στην Τυνησία, την Αίγυπτο, όλα αυτά είναι πράγματα προφανώς πολύ ωραία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εξουσίες που υπάρχουν απέναντι γνωρίζουν ότι συμβάντα και αναταραχές μπορεί να συμβούν, και αναζητούν τρόπους να τις διαχειριστούν, να τις στρέψουν σε μια κατεύθυνση που θεωρούν χρήσιμη.

Giorgio Agamben

Η έρευνα για την ανάπτυξη της τρομοκρατίας στην Ιταλία του 1970 έχει αναδείξει πολλές πτυχές της λειτουργίας του παρακράτους, της σύνδεσής του με το επίσημο κράτος καθώς και την ενοχοποίησης των αριστερών κινημάτων. Η δράση των παρακρατικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης δεκαετίας αποτελούν παράδειγμα και αντικείμενο μελέτης για εκείνους που επιθυμούν να κατανοήσουν πως ο φασισμός μπορεί να γίνεται εργαλείο στα χέρια του συνασπισμού εξουσίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Η στυγερή δολοφονία με άκρως επαγγελματικό τρόπο των δυο μελών της ΧΑ έξω από τα γραφεία του κόμματος αυτού στο Νέο Ηράκλειο, γεννά πολλά ερωτηματικά για τα αληθινά κίνητρα και τους στόχους των δραστών. Ένα είναι σίγουρο. Δεν πρόκειται για αντιφασίστες της μιας, ή της άλλη μορφής, αλλά για σεσημασμένους επαγγελματίες εκτελεστές που μόνο ο υπόκοσμος, ή το παρακράτος διαθέτει.

Το ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την ενέργεια φάνηκε από την πρώτη στιγμή αν παρακολουθήσει κανείς τον καταιγισμό δήθεν ενημέρωσης από τα γνωστά μέσα μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος. Πολύ πριν αποφανθούν επίσημα οι διωκτικές αρχές, οι γνωστοί τηλεοπτικοί κήνσορες σε διατεταγμένη υπηρεσία είχαν βαφτίσει το χτύπημα ως τρομοκρατική ενέργεια και η όλη τους προσπάθεια ήταν ευθύς εξαρχής να διαμορφώσουν ανάλογο κλίμα. Πώς το ήξεραν, ποιος τους το σφύριξε και μάλιστα πολύ πριν οι ίδιες οι διωκτικές αρχές εμφανιστούν με αυτή την εκδοχή; Μήπως ήταν προαποφασισμένο;

Ταυτόχρονα έπαιξαν το γνωστό παραμύθι της Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »