Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

«Οὐ καταισχυνῶ τά ὅπλα τά ἱερά, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τόν παραστάτην ὄτῳ άν στοιχήσω· ἀμυνῶ δέ καί υπέρ ἰερῶν καί ὁσίων καί μόνος καί μετά πολλῶν. τήν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δέ καί άρείω ὅσης άν παραδέξωμαι. καί εὐηκοήσω τῶν ἀεί κρινόντων, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί κρινόντων, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί ούστινας άν άλλους τό πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καί ἀν τις ἀναιρῇ τούς θεσμούς ή μή πείθηται οὐκ επιτρέψω, ἀμυνῶ δέ καί μόνος καί μετά πολλῶν. καί ἰερά τά πάτρια τιμήσω. ἰστορες τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη»

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τί πολίτευμα θέλουμε να έχουμε; Αν κάνουμε αυτή την απλή ερώτηση σε έναν πολίτη, ανεξαρτήτως εθνικότητας, η πιθανότερη απάντηση είναι μία: Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α. Ο Έλληνας, ο Αργεντίνος, ο Ιταλός, ο Ισπανός ακόμα και ο Κινέζος θα σου δώσει την ίδια απάντηση. Κι αυτό συμβαίνει επειδή στο μυαλό του, η ερώτηση μετατρέπεται στην «Ποιός θέλεις να κάνει κουμάντο στον τόπο σου» κι επειδή δεν θέλει να σου πει «Εγώ!» -είτε γιατί δεν μπορεί, είτε γιατί ντρέπεται να το παραδεχθεί ανοιχτά είτε γιατί ακόμη το θεωρεί δίκαιο και σωστό- σου απαντάει πως τις αποφάσεις θέλει να τις παίρνουν το σύνολο στο οποίο ανήκει, δηλαδή τον απλό λαό.

Κι όμως, αν δούμε το χάρτη των πολιτευμάτων του κόσμου, θα διαπιστώσουμε πως το όνομα «δημοκρατία» είναι κυρίαρχο και μάλιστα συντριπτικά κυρίαρχο. Και στην Κίνα δημοκρατία και στην Αμερική δημοκρατία και στην Ελλάδα δημοκρατία και στη Γερμανία και στην Ιταλία και παντού … δημοκρατία. Πήξαμε στη δημοκρατία στον πλανήτη… ή μήπως το κάθε τοπικό εξουσιαστικό καθεστώς αυτοαποκαλείται δημοκρατικό για να έχει την κοινή γνώμη -και του εσωτερικού και του εξωτερικού του- καθηλωμένη και βαλτωμένη σε αιτήματα και νοητικές αναζητήσεις που αφορούν καθαρά την οικονομική διαχείριση και ποτέ-μα-ποτέ δε θίγουν ζητήματα πολιτικών δικαιωμάτων, συμμετοχικότητας στη λήψη αποφάσεων και πρωτογενούς εφαρμογής δικαίου από τους πολίτες.

Τί έκανε όμως αυτό το πολίτευμα τόσο φημισμένο κι επιθυμητό σε όλους τους πολίτες του κόσμου; Γιατί δεν έχει αντίπαλο στην κοινή γνώμη η απάντηση: «θέλουμε δημοκρατία»; Για δύο λόγους κυρίως: Πρώτον γιατί είναι συμφέρον για τους πολίτες να διοικούν και να αποφασίζουν για τον τόπο τους και δεύτερον γιατί στο παρελθόν υπήρξε μια λαμπερή εφαρμογή του δημοκρατικού πολιτεύματος κι αυτή η ανάμνηση λειτουργεί ως φάρος και πρότυπο για κάθε πολίτευμα στο παρόν και στο μέλλον. Και φυσικά μιλάμε για την αθηναϊκή δημοκρατία όπως διαμορφώθηκε στο Χρυσό αιώνα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Στις 13 Ιουνίου του 323π.Χ. πεθαίνει ο Αλέξανδρος στα βάθη της Ασίας.Ο θάνατος του ανίκητου στρατηλάτη γεννάει στους υπόδουλους Αθηναίους την ελπίδα πάλι για ελευθερία. Αποστέλλοντας μήνυμα συσπείρωσης και στις άλλες ελληνικές πόλεις δημιούργησαν έναν αντιμακεδονικό συνασπισμό, στον οποίο όμως μόνον η μειοψηφία συνέτρεξε.Περιέργως σε αυτή την κρίσιμη καμπή για την ιστορία της δημοκρατίας, στρατηγός του εγχειρήματος ήταν ο Λεωσθένης, δηλαδή το σθένος του λαού. Η πρώτη μάχη μεταξύ Λεωσθένους και Αντιπάτρου δίδεται στις Θερμοπύλες με νικητές τους Αθηναίους. Ο Αντίπατρος νικημένος οχυρώνεται στη Λαμία, εξ’ου και η ονοματοδοσία του πολέμου ως Λαμιακός.

Οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοί τους πολιορκούν τον Μακεδόνα στρατηγό αυτοκράτορα της Ευρώπης, και μετά την προσχώρηση και των Θεσσαλών στο στρατόπεδο των Αθηναίων, ο Αντίπατρος ζητάει συνθηκολόγηση. Οι Αθηναίοι απαιτούν παράδοση η οποία δεν γίνεται δεκτή, με τη συνέχιση της πολιορκίας που οδηγεί στον βαρύτατο τραυματισμό και θάνατο του Λεωσθένους με αντικατάστασή του από τον Αντίφιλο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα από το 470 π.Χ. έως το 399 π.Χ. Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Ο Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.

Ο Σωκράτης είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων απ’ όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδωνας στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.

Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Οι πληροφορίες για τη ζωή του Σωκράτη είναι ποικίλες και διάφοροι αξιόλογοι συγγραφείς ασχολήθηκαν μαζί του. Έτσι, ο Πορφύριος μας πληροφορεί ότι ο Σωκράτης, όπως συνηθιζόταν στην αρχαία Αθήνα, ασχολήθηκε αρχικά με τη γλυπτική τέχνη, το επάγγελμα του πατέρα του, ο οποίος ήταν λιθοξόος, πριν το εγκαταλείψει «χάριν της παιδείας», όπως έγραψε αργότερα, ο Λουκιανός.

Στα 17 του χρόνια γνώρισε το φιλόσοφο Αρχέλαο, που του μετέδωσε το πάθος για τη φιλοσοφία και τον έπεισε να αφιερωθεί σ’ αυτήν. Ο ίδιος δήλωνε συχνά ότι άκουγε μέσα του μία φωνή που τον εμπόδιζε να πράττει ότι δεν ήταν σωστό, την οποία φωνή ονόμαζε «δαιμόνιο». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »