Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

της Ιωάννας Κουρή

«Μέσα στους επόμενους μήνες, η Ελλάδα θα λάβει για πρώτη φορά επίσημη πιστοποίηση ότι το χρέος της είναι βιώσιμο», μας πληροφόρησε από τη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς. Ευτυχώς, θα πει κανείς, η χώρα μας φαίνεται να γλίτωσε τη χρεοκοπία. Μάλλον δε θα «γίνουμε Αργεντινή», όπως τόσο συχνά ακούγαμε από πολιτικούς και δημοσιογράφους το τελευταίο διάστημα. Αλήθεια όμως, τι συμβαίνει στην Αργεντινή μετά τη χρεοκοπία της;

Έχουν κλείσει σχεδόν έξι εβδομάδες από τότε που η εταιρεία Standard & Poor’s – που τώρα σκέφτεται να αναβαθμίσει την Ελλάδα – κήρυξε την Αργεντινή σε selective default. Να θυμίσουμε ότι ο όρος αυτός αφορά τις κεφαλαιαγορές και μόνον αυτές. Μία χώρα που οι κεφαλαιαγορές κηρύσσουν σε selective default, δεν έχει πλέον τη δυνατότητα δανεισμού από αυτές, χωρίς κάτι τέτοιο να έχει τις παραμικρές συνέπειες στην εσωτερική της κατάσταση, εφόσον βέβαια η κυβέρνηση επικεντρώνεται σε πολιτικές προς όφελος του λαού, και όχι στην εξυπηρέτηση των κερδοσκόπων. Έτσι, η «πτωχευμένη» Αργεντινή φαίνεται να πηγαίνει όλο και καλύτερα, καθώς η κυβέρνηση Κίρχνερ συνεχίζει ακάθεκτη τις κοινωνικές πολιτικές που έχει υιοθετήσει, ενώ παράλληλα έχει προβεί σε ορισμένους ενδιαφέροντες χειρισμούς του χρέους της, που αξίζει να αναφέρουμε.

Όπως είναι γνωστό, η Αργεντινή δεν υπέκυψε στην παράλογη απόφαση του δικαστή Griesa να πληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα του επενδυτικού κεφαλαίου του ομίλου Paul Singer, ενώ έχει πάψει να απαντά σε οποιαδήποτε κλήση προέρχεται από το δικαστήριο του Manhattan. Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με αυτή την απόφαση, η Αργεντινή υποχρεωνόταν να καταβάλει στο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους δικαστές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.

Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody’s.

Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A. Η κυβέρνηση της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της Νέας Υόρκης να πληρώσει – σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή – τους ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα. Διαφορετικά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι η Αργεντινή καταρρέει συνεχίζεται. Βέβαια, πιο ήσυχα τώρα, χωρίς ντόρο, καθώς δεν είδαν αυτό που ποθούσαν, δηλαδή την κατάρρευση μιας ολόκληρης χώρας, επειδή οι αγορές την κήρυξαν σε πτώχευση. Τέλος πάντων, ακόμη κι αν δεν καταρρεύσει σήμερα, θα καταρρεύσει σίγουρα αύριο, μας λένε οι εκδιδόμενοι επί χρήμασι της πολιτικής και της δημοσιογραφίας.

Καθώς πάμε σε «διαπραγματεύσεις» τον Σεπτέμβριο για την περίφημη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους και το παραμύθι θα πάει σύνεφο, τόσο από τους κυβερνώντες, όσο και από την αντιπολίτευση, καλό είναι να έχουμε εμπεδώσει τα διδάγματα από την Αργεντινή.

Τι μας δίδαξε η περίπτωση της Αργεντινής;

Πρώτο: Η διαγραφή του χρέους από μια χώρα, έστω και του μεγαλύτερου μέρους του, χωρίς «προϋποθέσεις», Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Αυτή την λαική παροιμία μου έφεραν στο νου οι εικόνες με τους τρυφερούς εναγκαλισμούς του Γιούνκερ με τον Σαμαρά. Παιδιά του ίδιου φυράματος. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Γιούνκερ είναι γέννημα θρέμμα κομματόσκυλο από τα γεννοφάσκια του, εκ φύσεως φιλοχρήματος, αργόσχολος, άεργος κι επομένως ιδανικός ως πολιτικός καριέρας.

Ο πατέρας του Ζαν Κλοντ υπηρέτησε στα βάφεν ες-ες κατά την κατοχή και μάλιστα πολέμησε στο ρώσικο μέτωπο, αλλά δεν δικάστηκε ως δωσίλογος γιατί ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν «με τη βία». Σαν παλιό στέλεχος του «κόμματος της δεξιάς» – όπως ονομαζόταν επίσημα το κόμμα αυτό όταν κατείχε την εξουσία πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου και το οποίο συνεργάστηκε με τους ναζί στην κατοχή – και οι διασυνδέσεις του στον πολιτικό υπόκοσμο της χώρας του, έκαναν τους συμμάχους να τον στρατολογήσουν με σκοπό το παλιό κόμμα του να συνεχίσει να κυβερνά υπό νέα ενδυμασία λιγότερο προκλητική, ως χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.

Αυτός λοιπόν, ο γιος του ναζί, που χάρις στις κομματικές του διασυνδέσεις απέκτησε χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα τα απαραίτητα ακαδημαικά διπλώματα ώστε να φαντάζει ότι διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα, έφτασε να είναι πρωθυπουργός ενός κρατιδίου που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι ένα παρά φύση κράτος-υβρίδιο που συντηρείται από τις μεγάλες δυνάμεις για πάνω από ένα αιώνα, μόνο και μόνο ως καταφύγιο για τις βρωμοδουλιές τους. Κυρίως για την διαμετακομιδή κεφαλαίων, που συνήθως είναι λίγο ως πολύ ύποπτα. Από το εισόδημα που δημιουργεί Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Ουρές για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που σπανίζουν, λεηλασίες στα καταστήματα, οι τράπεζες κλειστές και εξαφανισμένες οι καταθέσεις, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη κι άλλα πολλά. Τα θυμάστε όλα αυτά; Αυτά δεν μας έλεγαν ότι θα συμβούν έτσι και πτωχεύσει μια χώρα; Δηλαδή έτσι κι αρνηθεί μια χώρα να πληρώσει τους δανειστές της;

Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουν επαναλάβει οι κυβερνώντες από την εποχή του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, έως τους σημερινούς κλεφτοδήμους της κυβέρνησης των τοκογλύφων; Πόσες και πόσες φορές δεν τα έχουμε δει να γράφονται και να λέγονται από «αναλυτές» των τραπεζών, σούργελα καθηγητές της οικονομίας και γνωστούς «κολοσσούς» της δημοσιογραφίας; Τα ίδια δεν παπαγαλίζουν και οι οικονομικοί εγκέφαλοι τύπου Μηλιού, Σταθάκη και Σία της ομάδας Τσίπρα;

Φυσικά κανένας τους και ποτέ δεν δέχτηκε την ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων. Πού τέτοια κότσια. Απλά όλοι τους είχαν και έχουν ως κοινό σκοπό να τρομοκρατήσουν τον κακομοίρη Έλληνα ώστε να αποδεχθεί το ξεπούλημα το δικό του και της πατρίδας του, ως κάτι το μοιραίο και το αναπόφευκτο.

Δεν τα βάζεις με τις αγορές και τα επιτελεία των δανειστών, γιατί θα σε συντρίψουν. Επικαλείσαι την καλή τους θέληση Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Σιδέρη

Η αντιπαράθεση στο Ελληνικό κοινοβούλιο μεταξύ βουλευτών της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ με επίκεντρο την χρεοκοπία της Αργεντινής, καταδεικνύει πρώτον την προχειρότητα με την οποία οι συγκυβερνώντες αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους θέματα, θεμελιώδη όμως για την χώρα μας και δεύτερον την ανάγκη τους να επιβεβαιώσουν επικοινωνιακά τις πολιτικές επιλογές τους απέναντι σε έναν λαό που χειμάζεται εξ’ αιτίας αυτών!

Οι ανεκδιήγητοι κυβερνητικοί βουλευτές, είδαν την χρεοκοπία μιας χώρας που παλεύει 15 χρόνια τώρα εναντίον του παγκόσμιου τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ως μάνα εξ’ ουρανού και, πανηγυρίζοντας για την διαφαινόμενη νίκη των κορακιών, επιτέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζοντας την φράση του προέδρου του «μακάρι να είμαστε Αργεντινή» .

Πως όμως έχει το θέμα με την τρίτη χρεοκοπία της χώρας αυτής;

Όλα ξεκίνησαν μετά την απόφαση του Αμερικανού δικαστή Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αν ο κυπριακός λαός δεν αποφασίσει  άμεσα και κυρίαρχα την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και την εκμετάλλευση περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων για τη σωτηρία του ίδιου του λαού, το  ορατό και άκρως  πιθανό ενδεχόμενο είναι να εκτυλιχθούν στους δρόμους  οι εικόνες  της Αργεντινής του 2001…

Η μέρα που ξημερώνει για την Κύπρο  είναι στην κυριολεξία  ζοφερή. Είναι η ζοφερή αποτύπωση της χρεωκοπίας  του τραπεζικού πυλώνα ο οποίος κατασπαράζει βουλιμικά  και ακόρεστα όχι απλώς τις καταθέσεις και τους κόπους χιλιάδων πολιτών αλλά στην κυριολεξία ανθρώπινες ζωές.

Αυτό που αξίζει να επισημανθεί εξ αρχής είναι πως,  παρά  το γεγονός ότι για το θέμα αυτό δε γίνεται καμία συζήτηση, ούτε καν νύξη, συζητάμε για της επιπτώσεις της κρίσης και της χρεωκοπίας που προκαλεί ο καπιταλισμός.  Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απλώς σαν μια τραπεζική κρίση, όπως δεν είναι μια κρίση δημοσίου χρέους η περίπτωση της Ελλάδας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

H εικονα αυτή δείχνει το βαθμό δυσαρέσκειας των κατοίκων της Λατινικής Αμερικής από τις ιδιωτικοποιήσεις, το 1998 και 7 χρόνια μετά, το 2005.

Παρατηρούμε οτι οι αρνητικές γνώμες ενισχύονται σε πολύ μεγάλα ποσοστά και δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τις επιπτώσεις που επέφεραν στις ζωές τους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη
Δημοσίευση: ΕΜΠΡΟΣ, τεύχος 1ο, 2002

Η Αργεντινή διέρχεται τον τέταρτο χρόνο βαθύτατης οικονομικής κρίσης, στην οποία φαίνεται να βαλτώνει όλο και περισσότερο χάρις στις «θεραπείες» και τις «συμβουλές» του ΔΝΤ.

Με γενική απεργία απάντησαν οι εργαζόμενοι της Αργεντινής στην προσπάθεια της κυβέρνησης Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »