Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*

«Η Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης αποτελεί αυτοτελή δημόσια υπηρεσία που υπάγεται απ΄ ευθείας στον Πρωθυπουργό.

Υποστηρίζει το έργο του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, παρέχει γραμματειακή υποστήριξη στο Υπουργικό Συμβούλιο, στα λοιπά συλλογικά κυβερνητικά όργανα και στις Διυπουργικές Επιτροπές.

Συντονίζει και παρακολουθεί την εφαρμογή των αποφάσεων των οργάνων αυτών.»

Αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος του γ.γ. της κυβέρνησης και σε αυτόν ακριβώς τον ρόλο, επέλεξε να τοποθετήσει τον προσωπικό του φίλο Τάκη Μπαλτάκο, η ροπή του οποίου προς ακροδεξιές πρακτικές ήταν δεδομένη, πράγμα που σίγουρα γνώριζε καλά ο φερόμενος ως πρωθυπουργός.

Ωστόσο, η συνομιλία του εν λόγω «κυρίου» με έναν άλλον «κύριο» της ΧΑ, τον Κασιδιάρη, είναι αποκαλυπτική τόσο για τον ίδιο, όσο και για το Μέγαρο Μαξίμου, παρ’ όλη την απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης και των συστημικών μέσων ενημέρωσης να την υποβαθμίσουν. Ότι και να κάνουν όμως, υπάρχουν κάποια δεδομένα που δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση.

Δεδομένο πρώτο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

Η Κυβέρνηση τα κατάφερε! Επιτέλους, μπορούμε να πανηγυρίσουμε. Το σακσες στόρυ είναι μια πραγματικότητα για την χώρα μας. Το πρωτογενές πλεόνασμα, που επέτυχε η κυβέρνηση, είναι πάνω από κάθε προσδοκία! Πρόκειται, αν δεν το έχετε αντιληφθεί, για την πλέον πατριωτική πράξη των τελευταίων ετών, σύμφωνα με τα λεγόμενα κυβερνητικών στελεχών και φίλα προσκείμενων σε αυτούς, όπως ο «μέγας πατριώτης» Φαήλος Κρανιδιώτης. Αν δεν ξέρει αυτός περί πατριωτισμού, τότε ποιός ξέρει; Τα δελτία ειδήσεων με εκτεταμένα ρεπορτάζ, επιβεβαιώνουν ότι η ανάπτυξη έρχεται μέσω της αύξησης του αριθμού των τουριστών. Εξάλλου το δήλωσε και η αρμόδια Υπουργός Τουρισμού κ. Κεφαλογιάννη, της οποίας η ικανότητα από κανέναν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί! Το ότι κατάγεται από «ιστορικό» σόι της δεξιάς, καμία σχέση δεν έχει με την υπουργοποίησή της, όπως ισχυρίζονται κάποιοι κακεντρεχείς αντικυβερνητικοί!

Η κεντροαριστερά από την άλλη, προσπαθεί να ανασυνταχθεί με σχήματα όπως η «ελιά» όπου ο Κώστας Σημίτης προσπαθεί να αναβιώσει μέρες δόξας. Οι πληροφορίες ότι πίσω από τα φύλλα της απλά προσπαθεί να κρυφθεί το Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Γιάννη Σιδέρη

Τα «συστημικά» ΜΜΕ, ως άλλος παραμορφωτικός καθρέπτης, έχουν επιδοθεί τις τελευταίες μέρες, σε μια άκρατη προσπάθεια νομιμοποίησης στην κοινή γνώμη της «κυβέρνησης» της Ουκρανίας. Αποσιωπούν συνειδητά τον ρόλο των ακροδεξιών μορφωμάτων στην ανατροπή του προηγούμενου εκλεγμένου, μην το ξεχνάμε, προέδρου. Υποβαθμίζουν το γεγονός ότι στελέχη τους μετέχουν στην προσωρινή κυβέρνηση καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις. Ούτε καν αναφέρουν ότι η εκλεκτή των αμερικανών και ευρωπαίων Τιμοσένκο δεν ήταν πολιτική κρατούμενη αλλά μια πολιτικός απατεών που σπατάλησε δημόσιο χρήμα και για το λόγο αυτό εκρατείτο!

Γενικά, εκφράζοντας ξεκάθαρα για μια ακόμη φορά την υποταγή τους στην Γερμανική πολιτική κυριαρχία, προσπαθούν να εξωραΐσουν μια κυβέρνηση νεοναζιστών, και μέσω αυτής να δικαιολογήσουν την πρακτική της ΕΕ!

Ωστόσο, δεν ήταν εξ’ αρχής έτσι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καταγγέλλει ότι στην Ουκρανία κλιμακώνεται μια ανοιχτή επιχείρηση κατάλυσης ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ από δυνάμεις της φασιστικής ακροδεξιάς, επιγόνους και νοσταλγούς των Ουκρανικών Waffen SS που εξοπλίζουν, ενισχύουν και χρηματοδοτούν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση με πρώτη την Γερμανία. Μάλιστα η ανοιχτή συμμετοχή πολιτικών εν ενεργεία, αλλά και των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ, της Γερμανίας και άλλων χωρών της Ευρώπης στην μετατροπή της Ουκρανίας σε πεδίο εμφύλιας σύρραξης ισοδυναμεί με διεξαγωγή πολέμου εναντίον του Ουκρανικού λαού με άμεσο στόχο την πλήρη διάλυση της χώρας.

Κανείς δεν μπορεί να σιωπά, ή να εθελοτυφλεί μπροστά σε ότι συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με πρωτοστατούσα την Γερμανία, η οποία νεκρανάστησε τους ιστορικούς δεσμούς του χιτλερισμού με τα Ουκρανικά SS, καθώς και οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταπατήσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Έχουν υιοθετήσει ανοιχτά πια μια διεθνή πολιτική επεμβάσεων που προσιδιάζει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα χιτλερικού τύπου. Διαπράττουν με σύστημα πρωτοφανή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό στην μαζική σφαγή από νοσταλγούς των SS. Σήμερα η Ουκρανία, αύριο ποιος; Μήπως η Ελλάδα;

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η ακροδεξιά, που βρίσκεται σε ανοδική πορεία χάρη στον «εξυγχρονισμό» που της χάρισε η Μαρίν Λεπέν, δεν θέριεψε σε μία νύχτα. Στο κείμενο αυτό, του 1998, ο Σερζ Αλιμί προσπαθεί να εντοπίσει τις ρίζες της, αυτό που εμείς προσπαθούμε να κάνουμε διστακτικά σήμερα. «Γιατί (…) είναι καταρχήν οι κοινωνικές ανισότητες, οι καταστροφές από την παγκοσμιοποίηση, το πνίξιμο της δημοκρατικής συζήτησης, η προσποίηση, η συνενοχή, η συναίνεση, η διαφθορά και οι αργομισθίες που παίζουν το παιχνίδι του Εθνικού Μετώπου», συμπεραίνει.

Εδώ και είκοσι χρόνια, το Εθνικό Μέτωπο αποτελούσε μια ασήμαντη εκλογική δύναμη στη Γαλλία.

Δέκα χρόνια αργότερα, στις 24 Απριλίου 1988, ο αρχηγός του, ο κ. Ζαν-Μαρί Λεπέν, υποψήφιος για την προεδρία της δημοκρατίας, λάμβανε 4.375.000 ψήφους ή το 14,39% του εκλογικού σώματος. Αντί να μελαγχολεί κανείς για τις τελευταίες περιπέτειες στις περιφερειακές εκλογές και για τα « ταμπού » τα οποία φαίνεται ότι έπεσαν σε αυτή την περίπτωση [1], είναι προτιμότερο να σκεφθεί την καμπή της δεκαετίας του ’80. Γιατί από τότε, οι ίδιες αιτίες προκαλούν τα ίδια αποτελέσματα.

Οι ηθικές παραινέσεις και οι μεθοδεύσεις στον τρόπο ψηφοφορίας Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Δεν πρέπει να τον αφήνουμε βορά στον εθνικισμό και το φασισμό

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γέννημα θρέμμα της οικονομικής κρίσης και εξαιρετικά ενδιαφέρον free press «Η Πατησίων ζει», ο δημοσιογράφος και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», Κώστας Αρβανίτης, απαντά στη μονολεκτική ερώτηση της Λίνας Καμπούρογλου, «Πατριωτισμός;», τα εξής: «Το μετάλλιο της Αριστεράς! Δεν ξέρω γιατί η Αριστερά κατεβάζει το κεφάλι και δεν το συζητάει».

Λοιπόν, έχω ακριβώς την ίδια απορία. Για ποιο λόγο ένα κομμάτι (μεγάλο ή μικρό, δεν ξέρω) της Αριστεράς δείχνει τόση αμηχανία, τόση παγωμάρα, κάποτε ακόμη και απέχθεια, απέναντι στην έννοια του πατριωτισμού; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε να προφέρουμε τη λέξη «πατρίδα»; Και επιπλέον, γιατί θα πρέπει να παραχωρήσουμε τις πολύτιμες αυτές έννοιες στη Δεξιά, και πολύ περισσότερο στην Ακροδεξιά, όπως η Χρυσή Αυγή;

Ας θυμηθούμε ότι στο παρελθόν, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »