Ο Μπόμπολας «κόβει τα πόδια» του Μελισσανίδη

8 Σεπτεμβρίου 2014

mpompolas_melissanidis_797985350

Με δημοσίευμα του Έθνους για το λαθρεμπόριο καυσίμων. Πονοκέφαλος στο Μαξίμου από τη νέα επιχειρηματική κόντρα

του Χρήστου Φράγκου

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει η κόντρα Κόκκαλη-Μαρινάκη με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ενώ όπως εμπλέκεται ακόμα και ο Μπόμπολας, ενώ θέση φαίνεται να παίρνει και ο Θέμος Ανασταασιάδης. Αν και το πλέγμα των ισορροπιών στα media και την επιχειρηματική ελίτ είναι πολυσύνθετο εν τούτοις δημοσιεύματα της εφημερίδας Έθνος επαναφέρουν το ζήτημα του λαθρεμπορίου καυσίμων, ζήτημα το οποίο «καίει» τόσο επιχειρηματικά όσο και πολιτικά.

Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Έθνος του ομίλου Πήγασος, συμφερόντων της οικογένειας Μπόμπολα, «ξύνει πληγές», ενώ όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές στέλνει μηνύματα προς πολλαπλούς αποδέκτες, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Συγχωνεύονται Μπόμπολας και Ψυχάρης — Διαγράφονται τα χρέη τους

17 Ιουλίου 2014

dol-pigasos0

ΔΟΛ και Πήγασος ενώνουν τις δυνάμεις(;) τους ενώ οι τράπεζες είναι έτοιμες να τους διαγράψουν χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Αβέβαιη η τύχη μερικών από τα ΜΜΕ τους καθώς και όσων εργαζόμενων έχουν μείνει σε αυτά, καθώς τα τελευταία χρόνια απολύθηκαν πολλές εκατοντάδες.

Η διαδικασία της συγχώνευσης των δύο εκδοτικών ομίλων βρίσκεται στο τελικό της στάδιο. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχει ήδη επιτευχθεί οριστική συμφωνία ανάμεσα σε Σταύρο Μπόμπολα και Σταύρο Ψυχάρη με τις ευλογίες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Έθνος, πατριδα, τάξη…

21 Νοεμβρίου 2013

ελλαδα

του Δημήτρη Καζάκη

To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι’ αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.

Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ’ έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.

Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Με ακρωτηριασμένες ρίζες, ποιά επιβίωση;

3 Απριλίου 2013

50114-532-11-960

του Χρήστου Γιανναρά

Είναι ρεαλιστικά δυνατό να επιβιώνει φιλοπατρία σήμερα;

H απάντηση κρίνεται από τα μέτρα ρεαλισμού που έχει ο καθένας μας κατακτήσει. Eίναι κατάκτηση ωριμότητας η ελευθερία από ψευδαισθήσεις.

Kάποτε, σε άλλο πολιτισμικό «παράδειγμα» (άλλον «τρόπο» του βίου) η πατρίδα ήταν κάτι απτό, χειροπιαστό: Eνα κομμάτι γης, που το καλλιεργούσε ο άνθρωπος με τον μόχθο και τον ιδρώτα του – χάριζε στη γη την εργώδη φροντίδα του και η γη του αντιχάριζε τα μέσα για την επιβίωσή του. Πατρίδα ήταν μια δική του «εστία», σπίτι χτισμένο για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο και τις ξεχωριστές του ανάγκες. Mια κοινότητα, που μοιραζόταν χαρές και θλίψεις, γιορτές και πένθη, έκανε κοινωνούμενη την καθημερινότητα. Tάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση και αναστροφή με οικείους, γνώριμους, αγαπημένους. «Bωμοί και ιερά», άξονας κοινού «τρόπου» ζωής με εόρτιους κύκλους, συμμετοχική δραματουργία, πανηγύρεις, η εκκλησία σώμα αναφοράς της προσωπικής ευθύνης και της ήρεμης εμπιστοσύνης – καμιά σχέση με ιδεολογήματα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »