Τον Δεκέμβριο του 2020 ξεκίνησε ένα επικοινωνιακό σόου παραπληροφόρησης σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυρίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, μετά την ανακοίνωση της Pfizer ότι το εμβόλιο της είναι κατά 95% αποτελεσματικό.
Δεν υπάρχει κανείς νοήμων άνθρωπος, και πολύ περισσότερο γιατρός, που να είναι γενικά και αόριστα κατά των εμβολίων. Ωστόσο, η μεγάλη σύντμηση των χρόνων και των διαδικασιών στην παραγωγή του συγκεκριμένου εμβολίου δεν μπορεί παρά να μας κάνει πολύ επιφυλακτικούς όσον αφορά στην ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά του. Προκειμένου να αξιολογηθεί όσο γίνεται καλύτερα η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα ενός εμβολίου, ώστε να εφαρμοστεί στον γενικό πληθυσμό, θα πρέπει να αξιολογηθεί μετά από έρευνες σε μεγάλο δείγμα πληθυσμού για αρκετά χρόνια. Η απαίτηση αυτή, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, δεν αναιρείται από την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας η οποία μας επιτρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες, όπως διατείνονται οι εκπρόσωποι των φαρμακευτικών εταιριών και οι υποστηρικτές των εμβολίων COVID-19. Αυτό μπορεί να ισχύει μόνο για τη διαδικασία παραγωγής των εμβολίων και όχι για την αξιολόγησή τους, όπου η δοκιμή σε μεγάλο αριθμό ατόμων, για αρκετό καιρό, ώστε να αξιολογηθούν οι βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροχρόνιες συνέπειες, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά τεχνολογία.
Τι σημαίνει όμως «αποτελεσματικότητα» ενός εμβολίου; Η αποτελεσματικότητα έγκειται στη μείωση της πιθανότητας σοβαρής ασθένειας από τον ιό και εισαγωγής στο νοσοκομείο και την πρόληψη της λοίμωξης από τον ιό, προκειμένου να διακοπεί η μετάδοσή του, σύμφωνα με τον Πίτερ Χότεζ, πρύτανη του National School of Tropical Medicine στο Baylor College of Medicine του Houston (1).
Στην ανακοίνωση του ΕΟΦ στις 29/12/2020 για το εμβόλιο με την ονομασία Comirnaty (εμβόλιο Pfizer/Biontech) (2)αποκρύπτονται τεχνηέντως σημαντικά στοιχεία των κλινικών μελετών. Αρχικά, η «αποτελεσματικότητα» μελετήθηκε σε 36.621 εθελοντές. Από αυτούς, το πραγματικό εμβόλιο έλαβαν 18.198 και την εικονική ένεση 18.325 άτομα. Στην ανακοίνωση αναφέρεται: «Η μελέτη έδειξε μείωση του αριθμού των συμπτωματικών κρουσμάτων COVID-19 κατά 95% στα άτομα που εμβολιάστηκαν (8 περιστατικά σε σύνολο 18.198 ατόμων παρουσίασαν συμπτώματα COVID-19) σε σύγκριση με τα άτομα που έλαβαν εικονική ένεση (162 περιστατικά από 18.325 άτομα παρουσίασαν συμπτώματα COVID-19)». Αυτό όμως που δεν αναφέρει ο ΕΟΦ είναι ότι στην κλινική μελέτη συμπεριλήφθηκαν μόνο άτομα που εμφάνισαν συμπτώματα COVID-19 ήπιας μορφής. Δηλαδή κάποιος με ένα βήχα και ένα θετικό μοριακό τεστ PCR έφερνε την κλινική μελέτη ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωσή της. Δεν μελετήθηκε κατά πόσο μειώθηκαν οι εισαγωγές στο νοσοκομείο ή σε ΜΕΘ λόγω σοβαρών συμπτωμάτων της νόσου, ούτε κατά πόσο μειώθηκαν οι θάνατοι.
Ο ΕΟΦ μιλάει για «αποτελεσματικότητα» του εμβολίου παραλείποντας να αναφέρει μία τεράστια κατηγορία συμπτωματικών ατόμων στην κλινική μελέτη, που ονομάστηκε «ύποπτα κρούσματα COVID-19». Αυτή περιελάμβανε τα άτομα που εμφάνισαν συμπτώματα COVID-19 χωρίς αυτό να επιβεβαιωθεί από μοριακό τεστ PCR. Σύμφωνα με την αναφορά του αμερικανικού οργανισμού φαρμάκων (3)υπήρχαν 3.410 περιπτώσεις υπόπτων, αλλά μη επιβεβαιωμένων, κρουσμάτων COVID-19 στον συνολικό πληθυσμό της μελέτης, όπου 1.594 ύποπτα κρούσματα εμφανίστηκαν στα άτομα που εμβολιάστηκαν και 1.816 στα άτομα που έλαβαν εικονική ένεση. Με 20 φορές περισσότερα ύποπτα κρούσματα σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα, δεν μπορεί αυτή η κατηγορία να αγνοείται. Θα έπρεπε τουλάχιστον να διευκρινίζεται αν έγιναν μοριακά τεστ PCR σε αυτά τα άτομα και βγήκαν αρνητικά, ποιος είναι ο βαθμός ψευδούς αρνητικότητας αυτών των τεστ, ή αν δεν έγιναν καθόλου και γιατί. Μία αδρή εκτίμηση της αποτελεσματικότητας του εμβολίου με βάση αυτά τα νούμερα, με ή χωρίς επιβεβαίωση από μοριακό τεστ PCR, ανέρχεται στο 19% αντί του εντυπωσιακού 95% που ανακοινώθηκε —πολύ πιο κάτω δηλαδή από το όριο του 50% που χρειάζεται για να λάβει έγκριση ένα εμβόλιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η κατηγορία των 3.410 υπόπτων κρουσμάτων δεν αναφέρεται ούτε στην αναφορά 92 σελίδων της Pfizer, ούτε στην επιστημονική της δημοσίευση στο New England Journal of Medicine (4), ούτε φυσικά στις πέντε αράδες του ΕΟΦ, παρά μόνο στην αναφορά του αμερικανικού οργανισμού φαρμάκων.
Έπειτα στην ερώτηση αν το εμβόλιο μπορεί να μειώσει την μετάδοση του ιού, η απάντηση που δίνεται στην ανακοίνωση του ΕΟΦ (2) είναι ότι δεν γνωρίζουν πόσοι από αυτούς που εμβολιάστηκαν θα εξακολουθούν να μπορούν να μεταδίδουν τον ιό. Επίσης, ούτε η διάρκεια της προστασίας είναι γνωστή και μάλιστα τα άτομα που εμβολιάστηκαν θα συνεχίζουν να παρακολουθούνται για τα επόμενα δύο χρόνια. Όσον αφορά στα δύο χρόνια που θα συνεχίσει η δοκιμή, όπως αναφέρει η ανακοίνωση, αυτό θα γίνει προκειμένου να συλλεχθούν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάρκεια της προστασίας, τον βαθμό στον οποίο το εμβόλιο προλαμβάνει τη σοβαρής μορφής νόσο COVID-19, τον βαθμό προστασίας των ανοσοκατεσταλμένων ατόμων, των παιδιών και των εγκύων γυναικών, καθώς και σχετικά με την πρόληψη των ασυμπτωματικών περιστατικών..http://epamhellas.gr
Η τελευταία κακοκαιρία αποκάλυψε γι άλλη μια φορά το πόσο γυμνή είναι η μνημονιακή Ελλάδα του σκληρού πυρήνα της ΕΕ! Τρομάρα μας…
Προφανώς και δεν θα αρνηθώ την ιδιαίτερη ένταση του καιρικού φαινομένου, ιδιαίτερα σε περιοχές που δεν είναι μαθημένες. Δεν πρόκειται όμως γι αυτό. Σύμφωνα με το πρώτο Δελτίο Τύπου του ΔΕΔΔΗΕ την Παρασκευή 19/2/21, τέταρτη μέρα από τον χιονιά, 3.500 νοικοκυριά στην Αττική δεν έχουν ακόμα επανηλεκτροδοτηθεί!
Δεν προκαλεί φυσικά καμία εντύπωση το γεγονός ότι το Πατουλιστάν μένει στο απυρόβλητο της κριτικής από την καλολαδωμένη μηχανή των Μ.Μ.Εξημέρωσης. Δεν είναι καιρός για κριτικές που άπτονται του Μαξίμου. Αντί της Περιφέρειας, που πρόσκειται άλλωστε στην κυβερνητική παράταξη, προτιμότερο είναι να φορτωθεί της ευθύνης ο ΔΕΔΔΗΕ. Προσέξτε: ο ΔΕΔΔΗΕ, όχι η ΔΕΗ! Η τελευταία, μετά τη «σωτηρία» της από τον Χατζηδάκη, βρήκε τα λεφτά για να αγοράσει κολώνες! Επειδή όμως θυμήθηκε πως αυτή είναι δαπάνη του ΔΕΔΔΗΕ, τα μοιράζει σε συμβούλους και «golden boys»! Γι αυτό έπαψε να βρίσκεται στο πλάνο των αρνητικών ειδήσεων, όσο τουλάχιστο χρειάζεται στο αφήγημα πετυχημένης διακυβέρνησης των «αρίστων»! Άλλωστε ο ΔΕΔΔΗΕ βγαίνει στο σφυρί και πρέπει να εμπεδωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας και εκ τοις πράγμασι ότι:
α) καλώς πωλείται καίτοι μονοπωλιακή και κερδοφόρα δραστηριότητα.
β) καλώς πωλείται «μπιρ παρά» και σε εποχές επενδυτικής ένδειας, τέτοιος που είναι, δηλαδή «προβληματικός», «πεπαλαιωμένος» κι «αναποτελεσματικός»!
γ) καλώς πωλείται για να πάψει η μάστιγα των συνδικαλιστών να «κρατά όμηρο τη χώρα».
Δεν είναι τυχαίο που το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται στα κανάλια, μόνο: α) Προκειμένου να απολογηθεί που «ταλαιπωρείται ο κόσμος» όταν -σπανιότατα πλέον- γίνεται κάποια κινητοποίηση, κι όχι για να ενημερώσει για τα προβλήματα και τις όποιες λύσεις προτείνει. β) Αντί για την Διοίκηση, καλείται το συνδικάτο «να βγει στον αέρα», κάπως σαν αλεξικέραυνο της λαϊκής αγανάκτησης, όποτε συμβεί το κακό. Εξηγούμαι: Αν εξάρει τις –πράγματι- υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζόμενων που δίνουν τη μάχη της αποκατάστασης των ζημιών, το συνδικάτο εμφανίζεται ως συνυπεύθυνο που τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Στην περίπτωση δε που θελήσει -υπερβαίνοντας εαυτόν- να αποδώσει ευθύνες, θα παρουσιαστεί σαν μια δράκα ανευθυνοϋπεύθυνων αργόμισθων που πολιτικολογούν ασυστόλως για να καλύψουν τις πομπές τους και να εμποδίσουν τον εκσυχρονισμό και την πρόοδο, στο όνομα των αντιπαραγωγικών κεκτημένων αλλοτινών καιρών.http://epamhellas.gr
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ για το κλείσιμο της Εθνικής οδού
Η κακοκαιρία ονόματι “Μήδεια”, που ταλαιπώρησε τη χώρα μας τις προηγούμενες ημέρες, έδωσε την αφορμή για να αποκαλυφθεί για ακόμη μια φορά, η υποκρισία, η αλαζονεία, αλλά και το πόσο αδίστακτοι μπορούν να γίνουν οι ένοικοι των βουλευτικών και υπουργικών εδράνων, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των μικροκομματικών τους σκοπιμοτήτων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων τα οποία υπηρετούν.
Το κλείσιμο της Εθνικής οδού, λόγω της κακοκαιρίας, έδωσε αφορμή για μια νέα “κοκορομαχία”, από αυτές που συνηθίζουν να επιδίδονται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια εικονική διαμάχη, μακριά από την ουσία του προβλήματος: ότι οι εθνικές οδοί είναι στα χέρια ιδιωτικών κρατικοδίαιτων και διαπλεκόμενων με τα κυβερνώντα κόμματα συμφερόντων, με αποτέλεσμα η ελευθερία της μετακίνησης να έχει μετατραπεί σε εμπορεύσιμο είδος υπό αίρεση.
Οι πολυδιαφημισμένες “επενδύσεις” (βλ. ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών) όχι μόνο δεν μας έφεραν την πολυπόθητη “ανάπτυξη” ή την βελτίωση των εκάστοτε υπηρεσιών, αλλά οι κυβερνήσεις, τόσο η παρούσα όσο και η προηγούμενη, δεν φροντίζουν ούτε καν οι ιδιώτες “επενδυτές” να επωμιστούν τα κόστη συντήρησης και αντιμετώπισης θεομηνιών, όπως έχουν συμβατική υποχρέωση. Αντίθετα, διευκολύνουν τους παρόχους να εισπράττουν χωρίς να επενδύουν, ώστε και οι διαπλεκόμενοι των κομμάτων να εισπράττουν με τη σειρά τους για τις εκχωρήσεις. Αντί να τους θέσουν προ των ευθυνών τους, φροντίζουν να τους καλύπτουν με απαγορεύσεις της κυκλοφορίας!
Το αποτέλεσμα; Ένας λαός φτωχοποιημένος, στερημένος από τον δικό του πλούτο, τα δικά του δημόσια αγαθά που πλήρωσε από το υστέρημά του για να δημιουργηθούν, βρίσκεται με αφορμή μια κακοκαιρία σε συνθήκες αρχών του προηγούμενου αιώνα και παρακολουθεί εμβρόντητος τους εκλεγμένους εκπροσώπους του να τσακώνονται για το ποιος είναι ο πιο διαπλεκόμενος! Χάριν μιας στείρας αντιπαράθεσης και για τον εντυπωσιασμό του στενού κύκλου των κομματικών τους οπαδών, να φτάνουν μέχρι και στην πολιτική τυμβωρυχία των νεκρών του 2017, οι οποίοι μένουν ακόμα αδικαίωτοι – με δική τους αποκλειστική ευθύνη!
Αυτή η δικομματική αναμέτρηση ανέδυε έντονη προεκλογική οσμή. Και έντονη δυσοσμία από τη σήψη του πολιτικού μας συστήματος.
Αθήνα, 23 Φεβρουαρίου 2020 Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ
Τα σύννεφα μετεξέλιξης της Ε.Ε. σε ένα μόρφωμα ολοκληρωτικού καθεστώτος διακρατικού ελέγχου και εμβέλειας, βαραίνουν όλο και περισσότερο πάνω από τον ουρανό της Ευρώπης. Η αντισυνταγματική απαξίωση δικαστικών αποφάσεων στην Ολλανδία, το πραξικοπηματικό εμφύτευμα διεθνούς τραπεζίτη ως πρωθυπουργού – εντολοδόχου των Βρυξελλών στην Ιταλία, οι σοκαριστικές αποκαλύψεις της Die Welt στη Γερμανία ή της Le Monde στη Γαλλία, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου για όσα εις βάθος συντελούνται στη δρομολόγηση της πλήρους κατάλυσης του κράτους δικαίου στην Ε.Ε.
Μετά από μια βδομάδα εντυπωσιακών κινητοποιήσεων στην Ολλανδία και συγκρούσεων με την αστυνομία, δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε στις 16/2 την άμεση άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις 9:00 μμ που είχε επιβάλει η κυβέρνηση Ρούτε. Η δικαστική απόφαση, αναφέρει στο σκεπτικό της ότι πολιτική απαγόρευσης κυκλοφορίας είναι αδιανόητη και δεν έχει εφαρμοστεί στην Ολλανδία από την εποχή της ναζιστικής κατοχής. Ενδεικτικό της αλαζονείας της κυβέρνησης, είναι το ότι πριν ακόμη εφεσιβάλει την απόφαση και χωρίς ακόμη να έχει κριθεί η προσφυγή, ο κ. Ρούτε δήλωνε ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας ισχύει ως έχει, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, κάτι πρωτοφανές μέχρι τώρα για μια δυτικοευρωπαϊκή χώρα.
Στην Ιταλία έχουν προβεί για άλλη μια φορά σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα τοποθετώντας τον κ. Ντράγκι στη θέση του «πρωθυπουργού», παρά και ενάντια στη θέληση του ιταλικού λαού. Για άλλη μια φορά μετά τον Μουσολίνι, η Ιταλία γνωρίζει ξανά ένα μονοκομματικό κράτος. Με πολυκομματικό φτιασίδωμα αυτήν τη φορά και την πρόθυμη σύμπραξη όλων των κομμάτων της βουλής, που αποζημιώθηκαν με υπουργικές θέσεις στην εκ Βρυξελών ελεγχόμενη «κυβέρνηση». Και με δεσπόζουσα θέση των επιχειρηματιών της αρπαχτής στην πολιτική ζωή, παρά το ότι κάτι τέτοιο αντιτάσσεται σε οποιαδήποτε έννοια και κανόνα δικαίου.
Στην Γερμανία έχει ξεσπάσει σάλος με τις αποκαλύψεις της Die Welt, για την εν κρυπτώ συνεννόηση της γερμανικής κυβέρνησης με ερευνητικά ινστιτούτα και τη στρατολόγηση επιστημόνων από το υπ. Εσωτερικών, προκειμένου να δικαιολογήσουν μεστημένα επιστημονικοφανή στοιχεία την προειλημμένη πολιτική απόφαση των σκληρών περιοριστικών μέτρων. Εξαπατώντας το λαό να αποδεχθεί τη στέρηση των ελευθεριών του μέσω της τεχνητής τρομοκράτησης και μετατρέποντας την επιστήμη, όπως επί λέξει αναφέρει η κυριακάτικη Die Welt, σε εκτεταμένο βραχίονα της πολιτικής. Σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις στη Γαλλία από την Le Monde, για τις ασφυκτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς που δέχονταν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) από την Επίτροπο Υγείας της Ε.Ε. και την κα Φον ντερ Λάιεν, προκειμένου να εγκρίνουν τα γενετικής τεχνικής «εμβόλια» της Pfizer-BioNTech και της Moderna, αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η διασάλευση των θεσμών που εξασφάλιζαν το κράτος δικαίου, η έννοια του οποίου καταρρέει πλέον με ταχείς ρυθμούς στην Ευρώπη.
Ο Έλληνας βέβαια δεν γνωρίζει τίποτα από αυτά, αφού τα ντόπια ΜΜΕ τον εξαπατούν συστηματικά με απόλυτα ελεγχόμενη δημοσιογραφία, απόκρυψη ειδήσεων και συνεχή παραπληροφόρηση. Και είναι επόμενο κάτι τέτοιο, αφού το κράτος δικαίου στη χώρα μας έχει καταλυθεί ολοκληρωτικά στα χρόνια των μνημονίων. Παρόμοια συνωμοσία με αυτήν που αποκαλύπτει με πηχυαίους τίτλους η Die Welt για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, έγινε και στη χώρα μας με τη σύμπραξη της λεγόμενης «επιστημονικής επιτροπής» και της κυβέρνησης προκειμένου να εφαρμοστούν τα καταστροφικά λοκντάουν, αλλά εδώ δεν βρέθηκε κανένας δημοσιογραφικός οργανισμός που να έχει την εντιμότητα να καταγγείλει τη συμπαιγνία. Με μεθοδεύσεις που δεν διαφέρουν από αυτές που καταγγέλλει η Le Monde και παρά την έλλειψη στοιχείων για την αποτελεσματικότητα ή τις παρενέργειες τους, η κυβέρνηση προχώρησε με φούρια στην έγκριση των ίδιων γενετικών ιδιοσκευασμάτων χάριν της κερδοφορίας φαρμακευτικών πολυεθνικών. Επιβάλλοντας συνεχώς σκληρά μέτρα γενικής καταστολής του υγιούς πληθυσμού, που δεν έχουν καμιά σχέση με επιλογές υγειονομικής αντιμετώπισης της πανδημίας αλλά αποτελούν καθαρά πολιτικές επιλογές.
Στην Ελλάδα δεν θα βρεις πλέον εύκολα δικαστές που να έχουν το θάρρος να πουν το αυτονόητο: ότι απαγόρευση κυκλοφορίας των πολιτών υπήρξε μόνο στη ναζιστική κατοχή της χώρας μας και είναι αδιανόητο να επανέρχεται σε συνθήκες –υποτιθέμενης έστω- δημοκρατίας. Στην Ελλάδα η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης είναι πλέον φράση κενή περιεχομένου, αφού το δικαστικό σώμα, σχεδόν στην ολότητά του, έχει πλήρως αποδεχθεί το βιασμό του ελληνικού λαού. Κρίνοντας νόμιμα τα μνημόνια υποδούλωσης της χώρας, κλείνοντας τα μάτια και τ’ αφτιά στην αδρανοποίηση και άρα την ντε φάκτο κατάλυση του συντάγματος, κρίνοντας χιλιάδες αποφάσεις σε βάρος του λαού και υπέρ των τραπεζικών του βιαστών.
Αν κάπου προηγούμαστε και αποτελούμε «πρότυπο μίμησης» για τους ταγούς της Ε.Ε., είναι στις αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης σε συνδυασμό με την εθελούσια παραλυσία του κοινοβουλίου και την φίμωση κάθε αντίθετης φωνής στα δημόσια φόρα, που αφού οι επικυρίαρχοι τις εφάρμοσαν με επιτυχία εδώ με τη συνέργεια των ντόπιων πολιτικών τους ανδρεικέλων, τις αναπαράγουν πλέον ταχύτατα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Την πραξικοπηματική τοποθέτηση τραπεζίτη στον πρωθυπουργικό θώκο, άνευ εκλογών και λαϊκής συναίνεσης, την πρωτοεφάρμοσαν στην Ελλάδα με τον Παπαδήμο πριν νιώσουν έτοιμοι να την εξάγουν με τον Ντράγκι στην Ιταλία. Η επιστροφή στο μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς είναι πλέον γεγονός στη χώρα μας. Αφενός με την ασυδοσία και την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας, αφετέρου με τη μετάλλαξη της δικαιοσύνης αλλά και όλων των πολιτειακών θεσμών, σε μηχανισμούς καταστολής του λαού και των δικαιωμάτων του, με μεθόδους εφαρμογής που θα ζήλευε ακόμη και η χούντα.http://epamhellas.gr
Έγινε γνωστό από δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, ότι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Αγρινίου μαζί με τους γονείς τους κλήθηκαν να δώσουν ανωμοτί καταθέσεις, γιατί τον Οκτώβριο του 2020 τα παιδιά αυτά έκαναν κατάληψη του σχολείου. Η καταγγελία έγινε από τη Διευθύντρια του Γυμνασίου στην εισαγγελία Αγρινίου.
Είναι να απορεί κανείς με την διευθύντρια του Γυμνασίου. Η δουλειά του εκπαιδευτικού δεν είναι να καρφώνει παιδιά στην Εισαγγελία. Η δουλειά του είναι, πρώτα και κύρια, να τα διαπαιδαγωγεί και, όποτε χρειάζεται, να τα συμμορφώνει με όλους τους τρόπους που του προσφέρει η ιδιότητά του. Στην αρχή με συστάσεις (όπως και έκανε κατά πώς δηλώνει) και, στη συνέχεια αν χρειαστεί πάλι με ημερήσια ή ολιγοήμερη αποβολή κλπ. Η λογική ότι “δεν πιάνουν οι συστάσεις”, όπως αναφέρουν τα σχετικά δημοσιεύματα, και γι’ αυτό κατέφυγε στην εισαγγελία, ανήκει σε άλλες εποχές. Επίσης, η κατηγορία της “παρεμπόδισης της λειτουργίας του σχολείου”, είναι τουλάχιστον υποκριτική, όταν μετά τις ολιγοήμερες μαθητικές καταλήψεις, τα σχολεία έμειναν επί τρεις μήνες κλειστά – όχι με υπαιτιότητα των μαθητών! Αλλά εκεί είναι ανώτεροι οι υπαίτιοι, οπότε καθόμαστε ήσυχοι και δεν τρέχει τίποτα.
Μήπως, με την κίνησή της αυτή, η εν λόγω διευθύντρια γίνεται “λαγός” ανησυχητικών εξελίξεων στον χώρο της εκπαίδευσης; Μήπως ανοίγει τον δρόμο στην κεντρική διοίκηση να ιδρύσει και “γυμνασιακή αστυνομία” – κατά το πρότυπο της πρόσφατα ιδρυθείσας πανεπιστημιακής;
Με τα απανωτά, μακρόχρονα κλεισίματα των σχολείων “λόγω κορωνοϊού”, έχει καταλυθεί η βασικότερη ίσως λειτουργία του σχολείου και δη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης: η ευθύνη για την κοινωνικοποίηση και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ώστε να μάθουν να λειτουργούν σωστά ως μέλη μιας κοινότητας. Αυτό δεν διδάσκεται με “τηλεκπαίδευση”! Ούτε όμως μπορεί να ζητείται από την αστυνομία να αναλάβει τον ρόλο του παιδαγωγού, όταν αυτός – για τον οποιοδήποτε λόγο – αδυνατεί να τον επιτελέσει!
Η υπόθεση αυτή δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις συνέπειες των πολιτικών των τελευταίων ετών στην εκπαιδευτική κοινότητα – πολύ περισσότερο, των εγκληματικών αποφάσεων του τελευταίου έτους για κλείσιμο των σχολείων. Αλλά με τέτοιο Υπουργείο και τέτοια Υπουργό, τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς;
Εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν από την κακοκαιρία και τις παρενέργειές της
Ανακοίνωση της Επιτροπής Ενέργειας και Φυσικών Πόρων του ΕΠΑΜ
Με το που πάτησε το πόδι της στη χώρα μας η “Μήδεια”, στις 14/2/21, ο υπεύθυνος του Διαχειριστή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ΑΔΜΗΕ, έβγαλε ανακοίνωση, όπου μας διαβεβαίωνε ότι έχει τεθεί σε εφαρμογή “έκτακτο σχέδιο και ότι “έχουν ληφθεί μέτρα από τον Διαχειριστή προκειμένου να διασφαλιστεί η μέγιστη διαθέσιμη ισχύς των μονάδων παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων των μονάδων φυσικού αερίου και των υδροηλεκτρικών μονάδων.” Ταυτόχρονα, δεν παρέλειπε να διευκρινίσει ότι “στις εκτιμήσεις παραγωγής δεν λαμβάνονται υπόψη οι ΑΠΕ, καθώς σε ακραίες συνθήκες ψύχους η συμβολή τους εμφανίζεται πολύ περιορισμένη”.
Η “Μήδεια” προχωρούσε σε όλο και μεγαλύτερο μέρος της χώρας, χωρίς κανείς να μπορεί να την εμποδίσει (όπως είναι φυσικό για κάθε καιρικό φαινόμενο). Όμως, όσο κατέβαινε νότια, τόσο αυξάνονταν τα προβλήματα με το ρεύμα. Τα πρώτα προβλήματα αρχίζουν να εμφανίζονται με διακοπές και αβαρίες στο σύστημα μεταφοράς και οι εργαζόμενοι του ΔΕΔΔΗΕ, με περιορισμένα μέσα και χωρίς επαρκές προσωπικό όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις βλάβες, οι οποίες πολλαπλασιάζονται. Η Αττική βρίσκεται, για δεύτερη φορά μετά την φωτιά στο ΚΥΤ Κουμουνδούρου μέσα σε 10 μέρες, σε κατάσταση black out. Η χώρα μοιάζει ανοχύρωτη από πλευράς ηλεκτροδότησης. Στις 16/2/2021 ζητείται η συνδρομή του στρατού και της πυροσβεστικής για να βοηθήσουν με τα βαρέα οχήματά τους την πρόσβαση των συνεργείων αποκατάστασης βλαβών σε περιοχές που έγιναν δυσπρόσιτες λόγω της κακοκαιρίας. Εν τω μεταξύ, χιλιάδες νοικοκυριά ζουν ρομαντικές στιγμές με φωτισμό από κεριά και θέρμανση με αυτοσχεδιασμούς. Ακόμα και μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Τι είναι λοιπόν αυτό που οδηγεί τις διοικήσεις των ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ να ρίχνουν την ευθύνη για το χάος αυτό στα “πολλά δένδρα” που έπεσαν πάνω σε κολώνες και διέκοψαν την παροχή ρεύματος σε κατοικίες;
Μήπως δεν φταίνε τα δέντρα, αλλά το χάος είναι αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης των εταιριών αυτών, η μη επάρκεια του προσωπικού και των μέσων για την ταχεία αποκατάσταση των βλαβών; Μήπως βολεύει πολύ, τόσο τους διοικητές των εν λόγω εταιριών όσο και την κυβέρνηση, το να γίνονται για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι αντικείμενο χλεύης και απαξίωσης, ενώ στην πραγματικότητα καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες; Ο ΔΕΔΔΗΕ έχει απογυμνωθεί από προσωπικό ενόψει ξεπουλήματος, και μάλιστα το πιο έμπειρο προσωπικό, το “ακριβό”, οπότε με τους λιγοστούς εναπομείναντες πρέπει να παλέψει με τα χιόνια, σε περιοχές που δεν έφταναν τα αυτοκίνητα, επειδή το εκχιονιστικό έπρεπε να αποχιονίσει το Da Capo.
Γιατί έβαλαν σε λειτουργία ΟΛΑ τα διαθέσιμα λιγνιτικά; Δεν είναι “κακός” και “ακριβός” ο λιγνίτης; Μήπως γιατί οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά, εκτός του ότι είναι πανάκριβα, δε μπορούν να παράξουν αξιόπιστο ρεύμα σε όλες τις συνθήκες;
Τελικά, ποια ήταν η συνεισφορά των ΑΠΕ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος αυτές τις μέρες; Επιβεβαιώνονται ή όχι, και μάλιστα με τον πιο τραγικό τρόπο οι εκτιμήσεις όσων υποστηρίζουν ότι τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες δεν αποτελούν αξιόπιστες πηγές ενέργειας, καθώς σε “κρεμούν” ακριβώς τη στιγμή που τις χρειάζεσαι περισσότερο;
Γιατί χρειάστηκε να εισάγουμε τεράστιες ποσότητες ρεύματος για να καλύψουμε τις αυξημένες ανάγκες αυτών των ημερών;
Γιατί οι μονάδες αερίου δεν είχαν σημαντική συνεισφορά στην ηλεκτροπαραγωγή; Είναι πολύ ακριβό και πολύ λίγο το εισαγόμενο αέριο για να χρησιμοποιηθεί στην ηλεκτροπαραγωγή;
Ματαίως περιμένουμε να μας απαντήσουν οι κυβερνώντες. Τι να πουν; Στον καθένα πια είναι γνωστό ότι η κατάσταση στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας πάει από το κακό στο χειρότερο γιατί διέπεται από τρεις πολιτικές: ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΑΠΟΛΙΓΝΙΤΟΠΟΙΗΣΗ – «ΠΡΑΣΙΝΗ» ΛΕΗΛΑΣΙΑ.
Όλη αυτή η κατάσταση, με τα κλιμακούμενα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, μας δείχνει αυτό που θα γίνει στο πολύ κοντινό μέλλον αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν την ίδια εθελόδουλη και καταστροφική πολιτική: Εμείς δεν θα έχουμε ρεύμα και οι επενδυτές θα έχουν γεμάτες τσέπες.
Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 2021 ΕΠΑΜ – Επιτροπή Ενέργειας και Φυσικών Πόρων
Δημήτρης Καζάκης: Οδεύουμε σε πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία – Συνέντευξη στον Γαβριήλ Αβραμίδη
Αναδημοσιεύουμε από το politispress.gr/ την συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, στον Γαβριήλ Αβραμίδη* και δημοσιεύθηκε στις 15/2/2021.
Ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης στην συνέντευξη του στον Γαβριήλ Αβραμίδη για το politispress.gr κατακεραυνώνει την αντιπολίτευση. «Είδατε έστω κι ένα κόμμα στην τωρινή βουλή να αντιτάσσεται – έστω και στα λόγια – στην πολιτική του γενικού εγκλεισμού (lockdown) του πληθυσμού, των αυθαίρετων και εντελώς παράλογων γενικών περιορισμών κυκλοφορίας και μετακινήσεων, του βασανισμού με την υποχρεωτική μάσκα ακόμη και σε ανήλικα, των εξοντωτικών προστίμων, αλλά και αναγωγής της πλέον διαπλεκόμενης και διεφθαρμένης από ιδιωτικά συμφέροντα επιστήμης σε υπέρτατη αυθεντία έναντι κάθε κοινής λογικής και αντιλόγου; Υποστήριξε έστω κι ένα κόμμα στη τωρινή βουλή τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη που ποδοπατήθηκαν στο όνομα της πανδημίας και της δήθεν επιστημονικής αυθεντίας; Ούτε ένα».
Γ. Αβραμίδης: Κύριε Καζάκη, στις 28 Νοεμβρίου του 2020, το ΕΠΑΜ έκανε μια δημόσια πρόσκληση στα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25 να ενώσουν όλες τις λαϊκές δυνάμεις σε ένα κοινό μέτωπο ανατροπής, βάζοντας ως ελάχιστους στόχους την υπεράσπιση της δημοκρατίας και την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας. Υπάρχει, κατά τη γνώμη σας, ρεαλιστική βάση συγκρότησης ενός ενωτικού πόλου με τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κινήματα; Θα συνεργαζόταν εκλογικά το ΕΠΑΜ με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ ή το ΜΕΡΑ25;
Δ. Καζάκης: Κατά τη γνώμη μας, η συνεργασία ανάμεσα σε δυνάμεις με κοινό στόχο την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος και την ανάδειξη ενός νέου τύπου βαθιά δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας είναι μονόδρομος. Αν βέβαια θέλουμε να δούμε άμεσα ριζική αλλαγή στη ζωή μας. Η επιδίωξη της συνεργασίας αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής του ΕΠΑΜ εξ ιδρύσεώς του. Το ερώτημα βέβαια έγκειται στο αν όντως υφίσταται κοινός στόχος ανάμεσα στις διαφορετικές δυνάμεις. Κι αυτό έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας και του λαού αυτήν τη στιγμή.
Είναι προφανές πλέον, ακόμη και στον πιο αφελή, ότι το κεντρικό πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι η επιβολή ενός καθεστώτος ανομίας, ασυδοσίας, μαζικής καταστροφής και εκποίησης υπέρ των ξένων δανειστών, εταίρων, συμμάχων και μιας εγχώριας κλίκας που νέμεται την εξουσία. Η χώρα στερείται της δυνατότητας να αποφασίζει προς το συμφέρον του λαού της, ακόμη και για τα πιο στοιχειώδη ζητήματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Κυριαρχία στην Ελλάδα ασκούν αποκλειστικά και μόνο οι δανειστές της, οι τραπεζίτες και οι επενδυτές, με τις κυβερνήσεις να λειτουργούν -και μάλιστα ανοιχτά-, ως υποχείριά τους.
Ο λαός έχει στερηθεί των θεμελιωδών και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων του στην πολιτική, τη δικαιοσύνη, τη δουλειά, την οικογένεια, την ιδιοκτησία, τη σύνταξη, το εισόδημα, την υγεία και την παιδεία. Η μεγάλη πλειοψηφία ζει χωρίς να ξέρει τι θα της ξημερώσει αύριο. Στην ουσία ζει χωρίς να υπάρχει αύριο.
Το Σύνταγμα της χώρας έχει αντικατασταθεί από ένα «παρασύνταγμα» ανάλογο μ’ εκείνο που επιβλήθηκε στην εμφυλιακή και μετεμφυλιακή Ελλάδα, το οποίο κατοχυρώνει, αφενός, την αυθαιρεσία και την ασυδοσία της εκτελεστικής εξουσίας και, αφετέρου, την μετάλλαξη της δικαιοσύνης, αλλά και όλων των πολιτειακών θεσμών σε μηχανισμούς καταστολής του λαού και των δικαιωμάτων του, με τρόπο που θα ζήλευε ακόμη και η χούντα. Η χώρα έχει θεσμικά μετατραπεί σε οικόπεδο προς εκποίηση με το λαό να είναι παρείσακτος στην ίδια του την πατρίδα. Το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζεται επίσημα στον ελληνικό λαό είναι να προσέρχεται στην κάλπη, όποτε του το επιτρέψουν έξωθεν και άνωθεν, για να επιλέξει διαχειριστές της κατάστασης. Να επιλέξει δηλαδή διαφορετικούς πολιτικούς από το ράφι των διαπλεκόμενων, που υπηρετούν την ίδια πολιτική, τα ίδια συμφέροντα κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας. Και μάλιστα υπό καθεστώς τέτοιας ανυπαρξίας πολιτικού διαλόγου, που θα έκανε ακόμη και τη χούντα να ωχριά.
Συνεπώς, το ΕΠΑΜ επιδιώκει τη συνεργασία με όλες εκείνες τις δυνάμεις, αλλά και τις προσωπικότητες που έχουν ως αφετηρία της πολιτικής τους, την ανάδειξη μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης υπέρ του πολίτη και του λαού, με σκοπό την αποκατάσταση της συνταγματικής έννομης τάξης με την κατάργηση του «παρασυντάγματος» σ’ όλες του τις μνημονιακές και μη εκδοχές. Τη θεμελίωση της εθνικής κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού, έτσι ώστε αυτός και κανένας άλλος να γίνει το αφεντικό της πατρίδας μας. Και φυσικά την αποκατάσταση, αλλά και κατοχύρωση, δημοσιονομικά και θεσμικά, όλων των κοινωνικών, πολιτικών, εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας στην πλήρη απασχόληση, την εξασφάλιση από την φτώχεια και την ανέχεια, την προστασία της προσωπικής ιδιοκτησίας και του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειάς από κάθε λογής αρπακτικά τη αγοράς, τους τοκογλύφους των τραπεζών, αλλά και τον μονοπωλιακό έλεγχο της οικονομίας. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο, το οποίο από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους κυριαρχεί στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες των Ελλήνων: Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ΕΠΑΜ λοιπόν θα συνεργαστεί με οποιαδήποτε δύναμη, με οποιαδήποτε συλλογικότητα, και προσωπικότητα αποδέχεται αυτό το τρίπτυχο ως κοινή αφετηρία της συνεργασίας. Κι ας παραμείνουν όλες οι άλλες διαφορές πολιτικών θέσεων και προγραμμάτων, είτε δεξιάς, είτε αριστεράς απόχρωσης. Διαφορές που δεν θα παραμεριστούν, ούτε θα μπουν κάτω από το χαλί της συνεργασίας, αλλά, αντίθετα, ο καθένας από εμάς θα έχει το ελεύθερο και ισότιμα να υποστηρίζει το τρίπτυχο της συμμαχίας με βάση τις δικές του θέσεις, απόψεις και αναλύσεις. Αυτό σημαίνει για εμάς Συμμαχία. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να διατηρεί τη δική του οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια, δηλαδή να βαδίζει χώρια, αλλά να συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις έτσι ώστε όλοι μαζί να πετύχουμε από κοινού τον κοινό σκοπό.
Τα αποδέχονται όλα αυτά που είπαμε τα συγκεκριμένα κόμματα της βουλής; Δυστυχώς έως σήμερα η εμπειρία έχει αποδείξει ότι όταν και όποτε μιλάνε για συνεργασία εννοούν την αφομοίωση ή δορυφοροποίηση των συνεργαζόμενων με όρους μηχανισμών, ιδιοτέλειας και δούναι-λαβείν, μακριά από τα μεγάλα προβλήματα του λαού και της πατρίδας. Μακάρι να συναισθανθούν την ευθύνη τους μπροστά στις κρίσιμες καταστάσεις που ζούμε και να τα αποδεχθούν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, εμείς δεν θα φέρουμε εμπόδια σε ενδεχόμενη συνεργασία. Αυτό ισχύει ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και εφόσον, βεβαίως, πρώτα αποκηρύξει με κάθε τρόπο τη μέχρι σήμερα πολιτική του, η οποία τον έχει μετατρέψει σε στυλοβάτη του σημερινού καθεστώτος.
Γ. Αβραμίδης: Σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2012 και το 2019 δημιουργήσατε σχήματα εκλογικής συνεργασίας. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας από το αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών;
Δ. Καζάκης: Δεν έχουμε μετανιώσει για καμιά από τις εκλογικές συνεργασίες που κάναμε. Ούτε μας απογοήτευσε καμιά από τις συνεργαζόμενες δυνάμεις με τις οποίες συμμετείχαμε στα συγκεκριμένα εκλογικά σχήματα. Μπορεί να μην μας έβαλαν στο κοινοβούλιο, αλλά μας βοήθησαν σε ιδιαίτερα χαλεπούς καιρούς –όπου οι περισσότεροι επίδοξοι αντιμνημονιακοί, είτε υποτάχθηκαν στη γοητεία του καθεστώτος κατοχής, είτε έσβησαν από τον πολιτικό χάρτη– να σταθούμε όρθιοι και μάχιμοι γιατί πρώτα-πρώτα μας απάλλαξαν απ’ όσους τυχοδιώκτες της πολιτικής βλέπουν τις εκλογές αποκλειστικά και μόνο σαν ευκαιρία για να εξασφαλίσουν μια έδρα στη βουλή. Μόνο και μόνο να πετάξουν στα τάρταρα τιμή, αξιοπρέπεια και πολιτικές δεσμεύσεις. Συνεργαστήκαμε με δυνάμεις που αποδέχθηκαν και τήρησαν έντιμα το εκλογικό και πολιτικό πλαίσιο που είχαμε από κοινού συμφωνήσει.
Προσωπικά είναι η πρώτη φορά που είδα εκλογική συνεργασία σε ισότιμη βάση, όπου ο καθένας από εμάς αγωνίζεται για τους δικούς του υποψηφίους, με τους δικούς του όρους, αλλά και με τις δικές του θέσεις και αναλύσεις υποστηρίζει το κοινό εκλογικό πρόγραμμα. Δεν επιχείρησε κανείς να αφομοιώσει τον άλλο, ούτε να επιβληθεί ο ένας στον άλλο. Πώς λοιπόν να μας απογοητεύσουν τέτοιες συνεργασίες; Αντίθετα μας έδωσαν δύναμη να συνεχίσουμε. Άλλωστε, τόσο η πρώτη εκλογική συνεργασία, όσο και η δεύτερη δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά η απαρχή, η αφετηρία για ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές συνεργασίες που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν την πλειοψηφία του λαού, θέτοντας το κορυφαίο ζήτημα, το περιεχόμενο και τον τρόπο μιας ριζικά διαφορετικής διακυβέρνησης της χώρας. Η ευθύνη για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν επιτεύχθηκαν, δεν βαραίνει το ΕΠΑΜ.
Επίσης μ’ αυτές τις εκλογικές συνεργασίες αποδείξαμε στην πράξη ότι δεν κινούμαστε με όρους πολιτικής, ιδεολογικής ή άλλης εμπάθειας και ιδιοτέλειας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προωθηθούν τα πολιτικά αιτήματα και τα προτάγματα πάνω στη βάση των οποίων ιδρύθηκε το ΕΠΑΜ. Δεν διεκδικήσαμε αρχηγιλίκια, ούτε πρωτοκαθεδρίες, ενώ συνδράμαμε τους συνεργαζόμενους όποτε το είχαν ανάγκη, ακόμη και από το υστέρημα των μελών και των φίλων μας, χωρίς να ζητάμε κανενός είδους ανταλλάγματα. Έτσι καταλαβαίνουμε εμείς τις συνεργασίες. Από θέση αρχής.
Γ. Αβραμίδης: Σε ποιο δρόμο βρίσκεται η προσπάθεια συνεργασιών του ΕΠΑΜ με διάφορα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κινήματα; Η απλή αναλογική δημιουργεί ή όχι θετικό έδαφος για εκλογικές συνεργασίες;
Δ. Καζάκης: Στις 25 Οκτωβρίου 2020, στην «Αθηναίων Πολιτεία», κάτω από τον ιερό βράχο, το ΕΠΑΜ μαζί με το ΔΗΚΚΙ και άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις πήραν την πρωτοβουλία μιας δημόσιας συγκέντρωσης όπου συζητήθηκε η συγκρότηση μιας ευρείας Συμμαχίας. Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν όλοι όσοι αγωνίζονται για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μοναδική εξαίρεση, εκτός φυσικά των κομμάτων αντιπολίτευσης της βουλής, ήταν η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Το πιο σημαντικό όμως ήταν η μαζική προσέλευση στην συγκεκριμένη εκδήλωση, η οποία συγκέντρωσε, εν μέσω των γνωστών περιορισμών στις μετακινήσεις λόγω πανδημίας, περί τα 300 άτομα με φυσική παρουσία και πάνω από 3.000 να παρακολουθούν ζωντανά στο διαδίκτυο. Τέτοια πολιτική εκδήλωση με τόσο μαζικό ενδιαφέρον από τον κόσμο έχει να γίνει από το 2015. Από τότε δηλαδή που, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, ο κόσμος ήλπιζε σε μια ευρεία συνεργασία δυνάμεων για την ανατροπή των μνημονιακών επιλογών Τσίπρα-Καμένου. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το βασικό ζητούμενο της όλης εκδήλωσης. Να ζυμωθεί το αίτημα της Συμμαχίας όχι μόνο ανάμεσα σε εκπροσώπους δυνάμεων και συλλογικοτήτων, αλλά πρώτα και κύρια ανάμεσα στους απλούς πολίτες, οι οποίοι είναι και η μόνη αληθινή δύναμη που μπορεί να δώσει στην πολυπόθητη συνεργασία τη δυναμική που χρειάζεται.
Από αυτήν την εκδήλωση προέκυψε μια άτυπη και προσωρινή επιτροπή, όπου συμμετέχει ελεύθερα οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται είτε ως πολίτης, είτε εκπροσωπώντας δυνάμεις και συλλογικότητες με πρωταρχικό σκοπό το συντονισμό της δράσης όσων συνεργάζονται για τη δημιουργία της Συμμαχίας. Πρώτα και κύρια για να επαναληφθεί αυτό που ξεκίνησε στην «Αθηναίων Πολιτεία», σε όλες τις γειτονιές και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Μόνο έτσι –έχουμε την γνώμη– ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια αληθινή Συμμαχία με δυναμική διεκδίκησης όχι μόνο μιας ενισχυμένης παρουσίας στη βουλή, αλλά και της πλειοψηφίας του λαού με σκοπό την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος. Μόνο με τη συμμετοχή σ’ αυτήν την προσπάθεια μέσα στον απλό κόσμο θα αποδείξει κάθε πολιτική δύναμη, αλλά και όποιος άλλος δηλώνει υπέρ της συνεργασίας, ότι κινείται όχι από ιδιοτέλεια, ή με κίνητρα άλλα εκτός από εκείνα των κοινών δημοκρατικών και πατριωτικών σκοπών της Συμμαχίας. Και μόνο έτσι θα αποδείξει ότι έχει απήχηση στην κοινωνία και μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη ενωτικά για την ίδια την κοινωνία, υπερβαίνοντας διαχωρισμούς ιδεολογίας, αριστεράς και δεξιάς.
Βέβαια, οι περιορισμοί των μετακινήσεων, οι γενικοί εγκλεισμοί και η αστυνομοκρατία στο όνομα της πανδημίας, έχουν εμποδίσει σημαντικά αυτήν τη μαζική δουλειά για τη Συμμαχία. Παρά το γεγονός ότι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη δημιουργία αντίστοιχων ανοιχτών και μαζικών κινήσεων συνεργασίας όλες σχεδόν οι πόλεις της Ελλάδας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε διαρκώς ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό μέσα από συσκέψεις, πρωτοβουλίες και συναντήσεις ανά την Ελλάδα προκειμένου να προετοιμάσουμε την πρωτίστως «από τα κάτω» συγκρότηση της Συμμαχίας.http://epamhellas.gr
Δρ Κέρη Π. Μαυρομμάτη, δικηγόρος, διδάκτωρ του τομέα διεθνών επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών
Η Τουρκία δημιούργησε για πρώτη φορά την 29-12-1995 την δια της βίας έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας και την εδαφική διεκδίκηση των δύο ελληνικών Νησίδων Μεγάλο και Μικρό Λιμνιό- Λιμνιά ή Ίμια, που ανήκουν στην Επαρχία Καλύμνου του ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος της Δωδεκανήσου βλ. ΧΗΕ, Άρθρο 2 παρ.4 ,Κ.Οικονομίδης, <Οι Νησίδες Ίμια στο Αιγαίο Πέλαγος. Μία διαφορά που δημιουργήθηκε με τη βία ,Σάκκουλας 1999
Η Τουρκία μετά το διεθνές έγκλημα της εισβολής και κατοχής της Κύπρου με νατοϊκά όπλα επιδιώκει <τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας> με την ανατροπή του συμβατικού καθεστώτος του Αιγαίου. Γι αυτό το σκοπό κατασκευάζει μία σειρά από τεχνητά προβλήματα και προκαλεί συχνά κρίσεις με τη χρήση ή την απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος <απειλή ή χρήση βίας> με στόχο να πειθαναγκάσει την Αθήνα σε μία εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση για το καθεστώς Αιγαίου.
βλ.Ν.Κουρής ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ Ο ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,εκδ.Α.Λιβάνη
Παράλληλα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις προσέρχονται σε διμερή διάλογο για <τις διαφορές με τη Τουρκία>, όπου συμπεριλαμβάνεται <η γκρίζα ζώνη των Νησίδων Ίμια>, ασκώντας την απαγορευμένη μυστική διπλωματία στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης κυρίαρχης πολιτικής του κατευνασμού και του συμβιβασμού με την επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ..
Θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο, πρώτα απ’ όλα, να αναφερθούμε στα κυριότερα Γεωγραφικά, Διοικητικά και Ιστορικά Χαρακτηριστικά των Νησίδων Ίμια ή Λιμνιά .
Η συμβατικά θεμελιωμένη αναμφισβήτητη ελληνική εδαφική κυριαρχία των Νησίδων Ίμια-Λιμνιά θ’ αποτελέσει αντικείμενο ενός άλλου άρθρου.
Α. Γεωγραφικά Χαρακτηριστικά
Οι δύο Νησίδες Μεγάλο και Μικρό Λιμνιό- Ίμια(ή Λιμνιά) είναι μία Συστάδα Νησίδων, τμήμα της Συστάδας Νησίδων της Καλολίμνου, παρακείμενες της Νήσου Καλύμνου. Δηλαδή ανήκει σε <ένα κομπολόι μικρών νήσων>, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη θεωρία και νομολογία του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, με αναμφισβήτητα δικαιώματα σε όλες τις προβλεπόμενες από το διεθνές δίκαιο θαλάσσιες ζώνες . βλ. Ε Ρούκουνας, Δημόσιο Διεθνές Δικαίου
Ευρίσκονται2 περίπου ναυτικά μίλια ανατολικά και νότιο ανατολικά της Νησίδας Καλόλιμνος, έξι ναυτικά μίλια ανατολικά της Καλύμνου και τρεισήμισι μίλια δυτικά από την ακτή της Τουρκίας.
Η θέση τους προσδιορίζεται με το Γεωγραφικό Πλάτος 37 3 3 και με το Μήκος 27 9 3.
Αυτές οι γεωγραφικές συντεταγμένες είναι χρήσιμες για να αντιληφθούμε τη παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από τις έρευνες των τουρκικών πλοίων στις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες.
Το Μεγάλο Λιμνί έχει έκταση 25 στρέμματα και μήκος ακτών 613 μέτρα και το Μικρό Λιμνί 14 στρέμματα και μήκος ακτών 499 μέτρα. Είναι ακατοίκητες νησίδες δηλαδή τμήματα ξηράς με χώμα και αυτόφυτη βλάστηση γι αυτό έλληνες βοσκοί έφερναν τα ζώα τους για βοσκή από τη Κάλυμνο, διότι η τελευταία έχει έδαφος κυρίως ορεινό και πετρώδες. Συνεπώς, κατά την επιστήμη της Γεωγραφίας δεν είναι βραχονησίδες , διότι οι τελευταίες ορίζονται ως μικρά νησιά- μικρά τμήματα ξηράς άφυτα με ξηρά πέτρα.
Βλ. Νεωτ Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ήλιος σ.815 και Α.Κορμαλής,σ.217
Οί δε Καλύμνιοι ψάρευαν ή ψαρεύουν στις θαλάσσιες ζώνες τους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, οι δε αλιευτικοί πόροι είναι οι κυριότεροι πόροι για την επιβίωση τους.
Αυτό το γεγονός αποτελεί ένα ακόμη επιχείρημα για την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στις θαλάσσιες ζώνες των Ιμίων.
Η Νήσος Κάλυμνος , ένα νησί του ελληνικού Δωδεκανησιακού συγκροτήματος νήσων- Δωδεκανησιακού Αρχιπελάγους, περιβάλλεται από πολλές συστάδες μικρών νήσων, δηλαδή νησίδες, νησίδια. Τα μικρά νησιά στην επιστήμη της Γεωγραφίας αποκαλούνται νησίδες ή άλλως νησίδια. Βλ. Νεωτ Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ήλιος,σ.143
Ευρίσκεται νότια της Λέρου και χωρίζεται από τη Λέρο με ένα στενό πορθμό-διώρυγα της Καλύμνου- Διαπόρι, έχει δε νοτιοανατολικά τη Νήσο Κώ, νότια το Κρητικό Πέλαγος, δυτικά το Ικάριο Πέλαγος και ανατολικά τις μικρασιατικές ακτές από τις οποίες απέχει 14 ναυτικά μίλια. Οι ακτές της Καλύμνου είναι απότομες και απόκρημνες και σχηματίζουν πολλά ακρωτήρια, κόλπους και λιμάνια, που είναι σημαντικά για την εθνική άμυνα και για την έκταση καθώς και για την οριοθέτηση, δηλαδή για το κλείσιμο κόλπων, που αυξάνουν το εύρος των ελληνικών εσωτερικών υδάτων και για τη χάραξη ευθειών γραμμών βάσης με τις οποίες μετράμε την έκταση της ελληνικής χωρικής θάλασσας και των υπολοίπων θαλασσίων ζωνών .
Διοικητικά Χαρακτηριστικά
Διοικητικά το Μεγάλο Λιμνί και το Μικρό Λιμνί ανήκουν από το 1947 στην Επαρχία Καλύμνου της Δωδεκανήσου, σύμφωνα με την Απόφαση του Στρατιωτικού Διοικητή Δωδεκανήσου, με αριθμό Πρωτ 21399<Περί των νησιδίων της Δωδεκανήσου>, Αρ.Φύλλου 48, Εφημερίδα της Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου από 16 Ιουλίου 1947. Αυτή η Απόφαση περιλαμβάνει ένα Πίνακα νήσων-νησίδων-νησιδίων της Δωδεκανήσου της Επαρχίας Καλύμνου υπό στοιχεία Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ.
Ειδικά αναφέρει υπό στοιχείο Ι ότι η Επαρχία Καλύμνου περιλαμβάνει τα νησιά Κάλυμνος ,Αστυπάλαια, Λειψούς, Λέρο και Πάτμο. Υπό στοιχ. ΙΙ, η Ν. Κάλυμνος περιβάλλεται από 1.την Καλόλιμνο, 2.την Νερά, 3.την Πλάτη, 4.την Τέλενδο, 5.την Ψέριμο. Υπό στοιχείο ΙΙΙ αναφέρει την Συστάδα Καλύμνου, τη Συστάδα Ψερίμου και τη Συστάδα Καλολίμνου.
Η Συστάδα Καλολίμνου περιλαμβάνει τα μικρά νησιά ή νησίδες Πρασονήσι, Πίττα, Τσούκα και τις νησίδες ή νησίδια Λιμνιά- Μεγάλο και Μικρό Λιμνί, με αριθμ.(14) (15). Βλ.Α.Κορμαλής,σ.216-217,Μ Σκανδαλίδη<Ο νησιωτικός Μικρόκοσμος του Δωδεκανησιακού Αρχιπελάγους> Εκδόσεις Αιχμή,σ.114
Έτσι και διοικητικά, το Μεγάλο και Μικρό Λιμνί αποτελούν νησίδες ,ανήκουν στη Συστάδα νησίδων της Καλολίμνου του Δωδεκανησιακού Αρχιπελάγους όπου υπάρχει συγκέντρωση συστάδων 14 μεγάλων νήσων, μετρίων νήσων και μικρών νήσων άλλως νησίδων ή νησιδίων.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα Λιμνιά- Ίμια αυθαίρετα χωρίς επιστημονική βάση ,γεωγραφική και διοικητική, αποκαλούνται σήμερα <βραχονησίδες> για να εξυπηρετηθούν οι τουρκικές διεκδικήσεις και τα συμφέροντα <των Συμμάχων μας>.https://www.xasteria.org/
Ο ελληνικός λαός μοιάζει πλέον με μισοναρκωμένο ακροατήριο μέσα σε ένα θέατρο παραλόγου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποκαλύπτεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι λειτουργεί ως υπηρέτης αλλότριων συμφερόντων, παντελώς αδιάφορη για τις ολέθριες επιπτώσεις της πολιτικής της στη ζωή των πολιτών αυτής της χώρας. Με την απόφαση για “σκληρό lockdown” της Αττικής δίνει τη χαριστική βολή σε χιλιάδες επαγγελματίες, που ήδη στενάζουν από τα συνεχή κλεισίματα, βάζει την ταφόπλακα στον κλάδο της εστίασης και του λιανεμπορίου και καταδικάζει μια ολόκληρη γενιά με το κλείσιμο των σχολείων υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τον εγκλεισμό των μαθητών στο ψηφιακό κλουβί της τηλεκπαίδευσης.
Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στη διατήρηση του απατηλού αφηγήματος της “φονικής πανδημίας COVID-19” και τον μετριασμό της κλιμακούμενης αγανάκτησης του κόσμου, προβαίνει διαρκώς σε σπασμωδικές κινήσεις, αντιφατικές ανακοινώσεις και παράλογα “μέτρα” – μια κατάσταση που έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας:
Ένα μήνα πριν το lockdown του Νοέμβρη, ο κ. Μητσοτάκης, σε συζήτηση με τον ιστορικό Γιοβάλ Νόα Χαράρι στο πλαίσιο του Athens Democracy Forum 2020, μας διαβεβαίωνε ότι είναι αδιανόητο να πάμε ξανά σε lockdown. Ένα μήνα μετά ανακοινώνει ολικό lockdown για όλη την χώρα.
Στις 11 Δεκεμβρίου μας ανακοινώνουν ότι θα ανοίξουν κάποια κατάστημα με click away και τα σχολεία και φροντιστήρια με μασκοφορεμένα παιδιά. Φτάνουμε στις 30/12/2020 και, ενώ μας διαβεβαίωναν ότι θα ανοίξει η αγορά με click inside, εμφανίζεται ο κ. Πέτσας στις 2 Ιανουαρίου του νέου έτους να μας δηλώσει ότι ο πρωθυπουργός αποφάσισε, ουσιαστικά από μόνος του, δύο εβδομάδες lockdown.
Έπειτα, ο πρώην τηλε-βιβλιοπώλης και νυν υπουργός επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης, με αυταρχικό ύφος, θολωμένο από την αλαζονεία της εξουσίας, προκαλεί τους ιδιοκτήτες εστίασης να του παραδώσουν τα κλειδιά των καταστημάτων τους!
Μόλις ανακοινώνεται το απάνθρωπο μέτρο εγκλεισμού των κατοίκων Αττικής και Θεσσαλονίκης τα Σαββατοκύριακα πριν τις 18:00, μαθαίνει όλη η Ελλάδα για την συμμετοχή του πρωθυπουργού σε κορωνογλέντι με 50 κομματικούς παρατρεχάμενους στον Εύδηλο Ικαρίας.
Και το αποκορύφωμα, η απόφαση για νέα μέτρα στην Αττική για τρεις εβδομάδες, με δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι αν χρειαστεί θα ανοίγουμε και θα κλείνουμε την κοινωνία, ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα. Τόσο απλά. Δια στόματος κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ενώ μας κάνει κήρυγμα περί “ατομικής ευθύνης”, δεν θεωρεί ότι συντρέχει λόγος να κάνει την παραμικρή αναφορά στο διάγγελμά του στη δική του συμπεριφορά στην Ικαρία, όπως και στις υπόλοιπες στιγμές “ανεμελιάς” του.
Όλα αυτά, τη στιγμή που, βάσει των επίσημων στοιχείων, οι θάνατοι και οι σοβαρές νοσηλείες COVID μειώνονται και το μόνο που αυξάνεται είναι ο αριθμός των διενεργούμενων τεστ PCR! Για να μπορούν να βαφτίζουν “κρούσματα” όλους όσοι βγάζουν ένα θετικό αποτέλεσμα στα τεστ, ασχέτως αν έχουν συμπτώματα ή όχι, κατά παράβαση ακόμα και των οδηγιών του Π.Ο.Υ., τον οποίο υποτίθεται ότι ακολουθούν! Κι επειδή, ακόμα και με αυτήν τη μεθόδευση, ο αριθμός των ημερήσιων “κρουσμάτων” παραμένει σε χαμηλό επίπεδο, αναζητούν το ιικό φορτίο εκεί που πραγματικά τους αρμόζει: στα αστικά λύματα!
Ο εγκλεισμός υγιών ανθρώπων είναι ένα πολιτικό μέτρο καταστολής και δεν έχει καμία σχέση με τη δημόσια υγεία, όπως έχει ήδη αποδειχθεί από την παταγώδη αποτυχία του να ελέγξει την πορεία της επιδημίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις χώρες όπου έχει εφαρμοστεί. Είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των λαών, με στόχο την υποταγή ακόμα και στην πιο παράλογη αυθαιρεσία των καθεστώτων, τον εθισμό στον έλεγχο κάθε πτυχής της καθημερινότητας, και την αποδοχή της καταστολής με αντάλλαγμα μια ψευδαίσθηση “ασφάλειας”. Και αυτό το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει. Ζούμε πλέον σε μια ακήρυχτη δικτατορία ναζιστικού τύπου, που είναι ικανή να φτάσει να δολοφονεί, ακόμα και με όπλα, πολίτες που δεν συμμορφώνονται στα φασιστικά μέτρα.
Καλούμε όλους τους πολίτες που θέλουν να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και την ελευθερία να συσπειρωθούν και να ενταχθούν γύρω από την συμμαχία που ξεκίνησε το ΕΠΑΜ με άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, ελεύθερη, απαλλαγμένη από το ανθελληνικό, ξενόδουλο, πολιτικό προσωπικό!
Τώρα. 200 χρόνια απ’ όταν ακούστηκε το ηρωικό “Ελευθερία ή Θάνατος” που άφησε άφωνη την ανθρωπότητα, είναι η στιγμή να πάρουμε πίσω τις ζωές μας!
Αθήνα 10 Φεβρουαρίου 2021 Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
«Σε πολύ λίγο καιρό, σε μερικούς μήνες, ο Έλληνας θα χρειαστεί να υπερασπιστεί το σπίτι του, την ιδιοκτησία του με κάθε τρόπο και μέσο. Και μαζί της θα πρέπει να υπερασπιστεί κάθε βουνοκορφή και ακτογραμμή, κάθε κάμπο και οροπέδιο της χώρας του από τα αρπακτικά των αγορών».
Συλλογή των άρθρων του Δ. Καζάκη στην εφημερίδα "Το Χωνί".
Δημοσιεύθηκε από gianna3h 
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 