Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Η ψυχολόγος και μόνιμος κάτοικος και πολίτης Γερμανίας Τριανταφυλλιά Thiesing-Κωστοπούλου εξηγεί σε αυτό το κατατοπιστικό κείμενο γιατί οι αναφορές στο ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας απωθούνται από τον γερμανικό λαό και πού οφείλεται η «συναισθηματική ακαμψία» μπροστά στην ολοκληρωτική καταστροφή που προκάλεσαν οι ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η ίδια «συναισθηματική ακαμψία» που και σήμερα μετατρέπει τον Γερμανικό λαό σε τόσο αποδοτικό αλλά και τόσο τυφλό στον πόνο και στην καταστροφή που προκαλούν οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν οι ηγεσίες τους σε άλλους λαούς. Όπως στον Ελληνικό λαό.

Διαβάστε το κείμενο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Μαζί τα φάγαμε!

Είμαστε όλοι πάρα πολύ πλούσιοι. Απλώς δεν το έχουμε καταλάβει.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το κόμικ του Stuart McMillen προσαρμόζει και επικαιροποιεί την διάσημη μακροσκελή εργασία του Neil Postman, Διασκεδάζοντας Μέχρι Θανάτου, η οποία υποστηρίζει ότι η απεικόνιση του μέλλοντος από τον Άλντους Χάξλεϋ, στο βιβλίο του «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος», ήταν πιιο έγκυρη και προφητική από την αντίστοιχη απεικόνιση του Τζώρτζ Όργουελ στο «Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

του Δημήτρη Καζάκη

Όχι, δεν αναφέρομαι στην πρόσφατη είδηση εξ Αυστραλίας για τα δυο 12χρονα αγοράκια που χάθηκαν γιατί αγνόησαν τις πινακίδες που έλεγαν, προσοχή κίνδυνος κροκόδειλοι. Αυτοί άλλωστε είναι κροκόδειλοι της άγριας φύσης και ακολουθούν τα ένστικτά τους. Επιτίθενται στην λεία τους όταν πεινούν και σταματούν όταν χορταίνουν. Το κάνουν επί εκατομμύρια χρόνια σε μια αέναη μάχη ενάντια στο χρόνο και τον άνθρωπο.

Τι κάνεις όμως αν βρεθείς στην κοιλιά ενός κροκόδειλου με ευγενική καταγωγή, τρόπους και ανατροφή από τα μεγαλύτερα σαλόνια της Δύσης; Δεν πρόκειται για εκείνους του άγριους κροκόδειλους που ξεσκίζουν το θύμα τους χωρίς να του αφήνουν κανένα περιθώριο αυταπάτης. Όχι βέβαια.

Πρόκειται για ένα ερπετό που του αρέσει να καταπίνει με μιας και ύστερα με την ησυχία του να χωνεύει, με το θύμα του να νομίζει ότι τα πάντα είναι δυνατά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Μολών Λαβέ κ. Σαμαρά», απάντησε ο γνωστός οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης στη σημερινή δήλωση του «φερόμενου ως πρωθυπουργού» που ζήτησε «να αντιμετωπιστεί, εκτός από τη Χρυσή Αυγή, και το άλλο άκρο που υποστηρίζει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ»!

Στην κατάμεστη αίθουσα του βιβλιοπωλείου Ιανός, όπου πραγματοποιήθηκε σήμερα η παρουσίαση του βιβλίου του, «Μονόδρομος η ανατροπή» (εκδόσεις Το ΧΩΝΙ), ο Δημήτρης Καζάκης τόνισε: «Αυτό που έχω να πω για τον φερόμενο ως πρωθυπουργό της χώρας, τον δωσίλογο Αντώνη Σαμαρά είναι, Μολών Λαβέ κ. Σαμαρά. Όμως, όταν θα έρθουν, αν έρθουν, δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν φασιστικές συμμορίες, αλλά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ‑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Δημήτρης Καζάκης
Μονόδρομος η ανατροπή, εκδόσεις ΧΩΝΙ
ΣΤΑΔΙΟΥ 24 ‑ ΑΘΗΝΑ
Τετάρτη, 2 Οκτωβρίου 2013, 18:00

Οι εκδόσεις ΤΟ ΧΩΝΙ και ο ΙΑΝΟS παρουσιάζουν το βιβλίο Μονόδρομος η ανατροπή του Δημήτρη Καζάκη.

Θα μιλήσουν:
Γιάννης Ζουγανέλης Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Όταν πολεμάς για τη λευτεριά, είσαι κιόλας λεύτερος «

Ν. Καζαντζάκης

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το έργο του Ν. Καζαντζάκη «ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΣ»:

Ανασηκωμένος στις μύτες των ποδιών του, σαν κόκορας μαχητής, ο διευθυντής του εργοστασίου μας εξηγούσε τα περίπλοκα θαύματα των μηχανών του.

Ο Κουγέ δεν κουραζόταν να θαυμάζει. Ήταν πολύ συγκινημένος, χάιδευε τους ηλεκτροκινητήρες, έριχνε τη ματιά του, σουρτά κι ερωτικά, στις όμορφες αστραφτερές μηχανές.

– Made in Japan! Made in Japan! αναφωνούσε ολοένα. Πλησίασα μια νεαρή εργάτισσα, χλωμή, με μάτια μαυροκυκλιασμένα.

– Ευχαριστημένη; τη ρώτησα.

Γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε μια στιγμή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Δημήτρη Καζάκη: «Μονόδρομος η ανατροπή»!

Η πραγματικότητα πίσω από τις διπλές εκλογές του 2012, τα στοιχεία της  οικονομίας που δεν μας λένε, η ιστορία όπως καταγράφεται με την  επιστημονική και πολιτική ματιά του Δημήτρη Καζάκη.

Μαζί με το βιβλίο έρχονται Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι “Ανθρωποφύλακες” του Περικλή Κοροβέση είναι ένα από τα πιο γνωστά και συγκλονιστικά στην ανάγνωση βιβλία για τη δικτατορία και τις συνθήκες φυλάκισης και βασανιστηρίων των πολιτικών κρατουμένων. Αναγκαίο ανάγνωσμα για πρώτη ή και πολλοστή φορά, για μέρες όπως η σημερινή, την 21η Απριλίου. Όταν η ακροδεξιά “Δημοκρατία”, δίνει μαζί με την εφημερίδα την απολογία του Παπαδόπουλου, όταν ένα 30% της κοινωνίας έχει φτιαχτεί ώστε να θεωρεί τη χούντα σαν κάτι καλό ή έστω αποδεκτό , τέτοια βιβλία κρατούν ζωντανή τη μνήμη.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Εισήγηση Γ. Κοντογιώργη, κατά την παρουσίαση του ομότιτλου βιβλίου του Γ.Καραμπελιά.

1) Ο Γιώργος Καραμπελιάς μας έχει συνηθίσει σε έργα αιχμής, πρωτοπόρα, που εδράζονται στην έρευνα των πηγών και τον φέρνουν αντιμέτωπο με τα καθεστωτικά ρεύματα της χώρας. Σ’αυτό το κλίμα εγγράφεται και το τελευταίο έργο του για την «Αποστασία των διανοουμένων«. Εκτιμώ ότι η διατύπωση «αποστασία» των διανοουμένων, είναι πολύ ήπια για να αποδώσει αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για τη διαρκή σταθερά της καθεστωτικής διανόησης, που έχει να κάνει με την επιλογή ιδεολογίας η οποία αποβλέπει στη μεθερμήνευση του ελληνικού κόσμου και της νεοελληνικής πραγματικότητας, με γνώμονα τα γνωστικά εργαλεία του νεοτερικού ηγεμόνα και τη δικαιολόγηση της ηγεμονίας του. Απώτερος στόχος αποτελεί μια παραρτηματική προσέγγιση της ελληνικής εξέλιξης, η ενστάλαξη μιας εξαρτησιακής συνείδησης στην ελληνική κοινωνία, η ενοχοποίηση της κοινωνίας και του παρελθόντος της, προκειμένου να νομιμοποιηθεί το ημι-δεσποτικό κράτος που της επεβλήθη από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής απολυταρχίας. Ένα κράτος παρία, δίκην προτεκτοράτου, αναντίστοιχο με την πολιτική και, γενικότερα, ανθρωποκεντρική ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας, με ότι αυτό επάγεται σε ό,τι αφορά στις δυσμορφίες της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής και, περαιτέρω, στην ιδιοποίηση του δημόσιου αγαθού.

Για να καταδείξω το γεγονός αυτό, θα επικαλεσθώ τις παλινωδίες της νεοτερικότητας σχετικά με τη θεμέλια συνιστώσα της ύπαρξής της, το έθνος, διότι την θεωρώ απολύτως κομβική. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι έτοιμο το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τα πεπραγμένα της κυβερνήσεώς από το 1990 έως το 1993. Ο Μητσοτάκης κυβέρνησε τρία χρόνια την Ελλάδα και χρειάστηκε άλλα είκοσι για να γράψει όλα τα τεράστια επιτεύγματα αυτών των τριών χρόνων.

Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θα έχει τον τίτλο «Μπροστά από την εποχή της: Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993», αν και ο αρχικός τίτλος ήταν «Ο Σκατόψυχος».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

H βραβευμένη Καναδή δημοσιογράφος, συγγραφέας και κινηματογραφίστρια που έγινε γνωστή για τις θέσεις της εναντίον των αμερικανικών πολυεθνικών, Ναόμι Κλάιν, αναπτύσσει το επιχείρημα ότι οι σκληρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που προωθούνται λίγες ημέρες μετά από μια φυσική καταστροφή ή το τέλος ενός πολέμου, δεν είναι τυχαίες, αλλά μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου.

Ένα βιβλίο που «προφήτεψε» τα σημερινά χάλια της ευρωπαϊκής νομισματικής ψευδαίσθησης από το 1995.

Αυτή την ψευδαίσθηση πρέπει να την ξανασυνειδητοποιήσουμε ως πολυ-διαπλοκή, που οδήγησε σε μια μεγάλη επιπλοκή το ευρωπαϊκό όνειρο, που δεν έγινε ποτέ ΟΡΑΜΑ πνευματικό, για να εμψυχώνει στερεά σε μια συνέγερση τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι, πια, έχουν πρόβλημα οντότητας και βίωμα απόγνωσης ιδιαίτερα οι νέες γενιές που ζουν την απόγνωση της ανεργίας, την κυριαρχία των πολυεθνικών και τη μεγάλη κρίση της νέας αβεβαιότητας, για το αύριο, χωρίς καλύτερες συνθήκες.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο ανθρωπολόγος David Graeber λέει ότι μονάχα διαμέσου μιας γενικής ιστορικής κατανόησης του χρέους και της σχέσης του με τη βία, μπορούμε να εκτιμήσουμε την εποχή μας που τώρα γεννιέται. Εδώ προσπαθεί να καλύψει το ιστορικό μας κενό.

Αυτό που ακολουθεί, είναι ένα απόσπασμα ενός κατά πολύ μεγαλύτερου σχεδίου έρευνας, σχετικά με το χρέος και το πιστωτικό χρήμα στην ανθρώπινη ιστορία. Το πρώτο και συναρπαστικό συμπέρασμα αυτού του σχεδίου έρευνας είναι ότι κατά τη μελέτη της οικονομικής ιστορίας, τείνουμε συστηματικά να αγνοούμε το ρόλο της βίας, τον απόλυτα κεντρικό ρόλο του πολέμου και της δουλείας, στη δημιουργία και σχηματοποίηση των βασικών θεσμών, αυτού που σήμερα αποκαλούμε «οικονομία». Επιπλέον, σημασία έχουν και οι προελεύσεις. Η βία μπορεί να είναι αόρατη, αλλά παραμένει τυπωμένη στη φιλοσοφία της κοινής οικονομικής λογικής μας, στην προφανέστατα αυταπόδεικτη φύση των θεσμών, που απλά ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν έξω από το μονοπώλιο της βίας – αλλά και της συστηματικής απειλής της βίας – που διατηρείται από το σύγχρονο κράτος.

Ας ξεκινήσω με το θεσμό της δουλείας, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »