Αναδημοσιεύουμε από το politispress.gr/ την συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, στον Γαβριήλ Αβραμίδη* και δημοσιεύθηκε στις 15/2/2021.
Ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης στην συνέντευξη του στον Γαβριήλ Αβραμίδη για το politispress.gr κατακεραυνώνει την αντιπολίτευση. «Είδατε έστω κι ένα κόμμα στην τωρινή βουλή να αντιτάσσεται – έστω και στα λόγια – στην πολιτική του γενικού εγκλεισμού (lockdown) του πληθυσμού, των αυθαίρετων και εντελώς παράλογων γενικών περιορισμών κυκλοφορίας και μετακινήσεων, του βασανισμού με την υποχρεωτική μάσκα ακόμη και σε ανήλικα, των εξοντωτικών προστίμων, αλλά και αναγωγής της πλέον διαπλεκόμενης και διεφθαρμένης από ιδιωτικά συμφέροντα επιστήμης σε υπέρτατη αυθεντία έναντι κάθε κοινής λογικής και αντιλόγου; Υποστήριξε έστω κι ένα κόμμα στη τωρινή βουλή τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη που ποδοπατήθηκαν στο όνομα της πανδημίας και της δήθεν επιστημονικής αυθεντίας; Ούτε ένα».
Γ. Αβραμίδης: Κύριε Καζάκη, στις 28 Νοεμβρίου του 2020, το ΕΠΑΜ έκανε μια δημόσια πρόσκληση στα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25 να ενώσουν όλες τις λαϊκές δυνάμεις σε ένα κοινό μέτωπο ανατροπής, βάζοντας ως ελάχιστους στόχους την υπεράσπιση της δημοκρατίας και την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας. Υπάρχει, κατά τη γνώμη σας, ρεαλιστική βάση συγκρότησης ενός ενωτικού πόλου με τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κινήματα; Θα συνεργαζόταν εκλογικά το ΕΠΑΜ με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ ή το ΜΕΡΑ25;
Δ. Καζάκης: Κατά τη γνώμη μας, η συνεργασία ανάμεσα σε δυνάμεις με κοινό στόχο την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος και την ανάδειξη ενός νέου τύπου βαθιά δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας είναι μονόδρομος. Αν βέβαια θέλουμε να δούμε άμεσα ριζική αλλαγή στη ζωή μας. Η επιδίωξη της συνεργασίας αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής του ΕΠΑΜ εξ ιδρύσεώς του. Το ερώτημα βέβαια έγκειται στο αν όντως υφίσταται κοινός στόχος ανάμεσα στις διαφορετικές δυνάμεις. Κι αυτό έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας και του λαού αυτήν τη στιγμή.
Είναι προφανές πλέον, ακόμη και στον πιο αφελή, ότι το κεντρικό πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι η επιβολή ενός καθεστώτος ανομίας, ασυδοσίας, μαζικής καταστροφής και εκποίησης υπέρ των ξένων δανειστών, εταίρων, συμμάχων και μιας εγχώριας κλίκας που νέμεται την εξουσία. Η χώρα στερείται της δυνατότητας να αποφασίζει προς το συμφέρον του λαού της, ακόμη και για τα πιο στοιχειώδη ζητήματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Κυριαρχία στην Ελλάδα ασκούν αποκλειστικά και μόνο οι δανειστές της, οι τραπεζίτες και οι επενδυτές, με τις κυβερνήσεις να λειτουργούν -και μάλιστα ανοιχτά-, ως υποχείριά τους.
Ο λαός έχει στερηθεί των θεμελιωδών και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων του στην πολιτική, τη δικαιοσύνη, τη δουλειά, την οικογένεια, την ιδιοκτησία, τη σύνταξη, το εισόδημα, την υγεία και την παιδεία. Η μεγάλη πλειοψηφία ζει χωρίς να ξέρει τι θα της ξημερώσει αύριο. Στην ουσία ζει χωρίς να υπάρχει αύριο.
Το Σύνταγμα της χώρας έχει αντικατασταθεί από ένα «παρασύνταγμα» ανάλογο μ’ εκείνο που επιβλήθηκε στην εμφυλιακή και μετεμφυλιακή Ελλάδα, το οποίο κατοχυρώνει, αφενός, την αυθαιρεσία και την ασυδοσία της εκτελεστικής εξουσίας και, αφετέρου, την μετάλλαξη της δικαιοσύνης, αλλά και όλων των πολιτειακών θεσμών σε μηχανισμούς καταστολής του λαού και των δικαιωμάτων του, με τρόπο που θα ζήλευε ακόμη και η χούντα. Η χώρα έχει θεσμικά μετατραπεί σε οικόπεδο προς εκποίηση με το λαό να είναι παρείσακτος στην ίδια του την πατρίδα. Το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζεται επίσημα στον ελληνικό λαό είναι να προσέρχεται στην κάλπη, όποτε του το επιτρέψουν έξωθεν και άνωθεν, για να επιλέξει διαχειριστές της κατάστασης. Να επιλέξει δηλαδή διαφορετικούς πολιτικούς από το ράφι των διαπλεκόμενων, που υπηρετούν την ίδια πολιτική, τα ίδια συμφέροντα κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας. Και μάλιστα υπό καθεστώς τέτοιας ανυπαρξίας πολιτικού διαλόγου, που θα έκανε ακόμη και τη χούντα να ωχριά.
Συνεπώς, το ΕΠΑΜ επιδιώκει τη συνεργασία με όλες εκείνες τις δυνάμεις, αλλά και τις προσωπικότητες που έχουν ως αφετηρία της πολιτικής τους, την ανάδειξη μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης υπέρ του πολίτη και του λαού, με σκοπό την αποκατάσταση της συνταγματικής έννομης τάξης με την κατάργηση του «παρασυντάγματος» σ’ όλες του τις μνημονιακές και μη εκδοχές. Τη θεμελίωση της εθνικής κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού, έτσι ώστε αυτός και κανένας άλλος να γίνει το αφεντικό της πατρίδας μας. Και φυσικά την αποκατάσταση, αλλά και κατοχύρωση, δημοσιονομικά και θεσμικά, όλων των κοινωνικών, πολιτικών, εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας στην πλήρη απασχόληση, την εξασφάλιση από την φτώχεια και την ανέχεια, την προστασία της προσωπικής ιδιοκτησίας και του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειάς από κάθε λογής αρπακτικά τη αγοράς, τους τοκογλύφους των τραπεζών, αλλά και τον μονοπωλιακό έλεγχο της οικονομίας.
Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο, το οποίο από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους κυριαρχεί στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες των Ελλήνων: Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Κοινωνική δικαιοσύνη.
Το ΕΠΑΜ λοιπόν θα συνεργαστεί με οποιαδήποτε δύναμη, με οποιαδήποτε συλλογικότητα, και προσωπικότητα αποδέχεται αυτό το τρίπτυχο ως κοινή αφετηρία της συνεργασίας. Κι ας παραμείνουν όλες οι άλλες διαφορές πολιτικών θέσεων και προγραμμάτων, είτε δεξιάς, είτε αριστεράς απόχρωσης. Διαφορές που δεν θα παραμεριστούν, ούτε θα μπουν κάτω από το χαλί της συνεργασίας, αλλά, αντίθετα, ο καθένας από εμάς θα έχει το ελεύθερο και ισότιμα να υποστηρίζει το τρίπτυχο της συμμαχίας με βάση τις δικές του θέσεις, απόψεις και αναλύσεις. Αυτό σημαίνει για εμάς Συμμαχία. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να διατηρεί τη δική του οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια, δηλαδή να βαδίζει χώρια, αλλά να συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις έτσι ώστε όλοι μαζί να πετύχουμε από κοινού τον κοινό σκοπό.
Τα αποδέχονται όλα αυτά που είπαμε τα συγκεκριμένα κόμματα της βουλής; Δυστυχώς έως σήμερα η εμπειρία έχει αποδείξει ότι όταν και όποτε μιλάνε για συνεργασία εννοούν την αφομοίωση ή δορυφοροποίηση των συνεργαζόμενων με όρους μηχανισμών, ιδιοτέλειας και δούναι-λαβείν, μακριά από τα μεγάλα προβλήματα του λαού και της πατρίδας. Μακάρι να συναισθανθούν την ευθύνη τους μπροστά στις κρίσιμες καταστάσεις που ζούμε και να τα αποδεχθούν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, εμείς δεν θα φέρουμε εμπόδια σε ενδεχόμενη συνεργασία. Αυτό ισχύει ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και εφόσον, βεβαίως, πρώτα αποκηρύξει με κάθε τρόπο τη μέχρι σήμερα πολιτική του, η οποία τον έχει μετατρέψει σε στυλοβάτη του σημερινού καθεστώτος.
Γ. Αβραμίδης: Σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2012 και το 2019 δημιουργήσατε σχήματα εκλογικής συνεργασίας. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας από το αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών;
Δ. Καζάκης: Δεν έχουμε μετανιώσει για καμιά από τις εκλογικές συνεργασίες που κάναμε. Ούτε μας απογοήτευσε καμιά από τις συνεργαζόμενες δυνάμεις με τις οποίες συμμετείχαμε στα συγκεκριμένα εκλογικά σχήματα. Μπορεί να μην μας έβαλαν στο κοινοβούλιο, αλλά μας βοήθησαν σε ιδιαίτερα χαλεπούς καιρούς –όπου οι περισσότεροι επίδοξοι αντιμνημονιακοί, είτε υποτάχθηκαν στη γοητεία του καθεστώτος κατοχής, είτε έσβησαν από τον πολιτικό χάρτη– να σταθούμε όρθιοι και μάχιμοι γιατί πρώτα-πρώτα μας απάλλαξαν απ’ όσους τυχοδιώκτες της πολιτικής βλέπουν τις εκλογές αποκλειστικά και μόνο σαν ευκαιρία για να εξασφαλίσουν μια έδρα στη βουλή. Μόνο και μόνο να πετάξουν στα τάρταρα τιμή, αξιοπρέπεια και πολιτικές δεσμεύσεις.
Συνεργαστήκαμε με δυνάμεις που αποδέχθηκαν και τήρησαν έντιμα το εκλογικό και πολιτικό πλαίσιο που είχαμε από κοινού συμφωνήσει.
Προσωπικά είναι η πρώτη φορά που είδα εκλογική συνεργασία σε ισότιμη βάση, όπου ο καθένας από εμάς αγωνίζεται για τους δικούς του υποψηφίους, με τους δικούς του όρους, αλλά και με τις δικές του θέσεις και αναλύσεις υποστηρίζει το κοινό εκλογικό πρόγραμμα. Δεν επιχείρησε κανείς να αφομοιώσει τον άλλο, ούτε να επιβληθεί ο ένας στον άλλο. Πώς λοιπόν να μας απογοητεύσουν τέτοιες συνεργασίες; Αντίθετα μας έδωσαν δύναμη να συνεχίσουμε. Άλλωστε, τόσο η πρώτη εκλογική συνεργασία, όσο και η δεύτερη δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά η απαρχή, η αφετηρία για ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές συνεργασίες που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν την πλειοψηφία του λαού, θέτοντας το κορυφαίο ζήτημα, το περιεχόμενο και τον τρόπο μιας ριζικά διαφορετικής διακυβέρνησης της χώρας. Η ευθύνη για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν επιτεύχθηκαν, δεν βαραίνει το ΕΠΑΜ.
Επίσης μ’ αυτές τις εκλογικές συνεργασίες αποδείξαμε στην πράξη ότι δεν κινούμαστε με όρους πολιτικής, ιδεολογικής ή άλλης εμπάθειας και ιδιοτέλειας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προωθηθούν τα πολιτικά αιτήματα και τα προτάγματα πάνω στη βάση των οποίων ιδρύθηκε το ΕΠΑΜ. Δεν διεκδικήσαμε αρχηγιλίκια, ούτε πρωτοκαθεδρίες, ενώ συνδράμαμε τους συνεργαζόμενους όποτε το είχαν ανάγκη, ακόμη και από το υστέρημα των μελών και των φίλων μας, χωρίς να ζητάμε κανενός είδους ανταλλάγματα. Έτσι καταλαβαίνουμε εμείς τις συνεργασίες. Από θέση αρχής.
Γ. Αβραμίδης: Σε ποιο δρόμο βρίσκεται η προσπάθεια συνεργασιών του ΕΠΑΜ με διάφορα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κινήματα; Η απλή αναλογική δημιουργεί ή όχι θετικό έδαφος για εκλογικές συνεργασίες;
Δ. Καζάκης: Στις 25 Οκτωβρίου 2020, στην «Αθηναίων Πολιτεία», κάτω από τον ιερό βράχο, το ΕΠΑΜ μαζί με το ΔΗΚΚΙ και άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις πήραν την πρωτοβουλία μιας δημόσιας συγκέντρωσης όπου συζητήθηκε η συγκρότηση μιας ευρείας Συμμαχίας. Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν όλοι όσοι αγωνίζονται για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μοναδική εξαίρεση, εκτός φυσικά των κομμάτων αντιπολίτευσης της βουλής, ήταν η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Το πιο σημαντικό όμως ήταν η μαζική προσέλευση στην συγκεκριμένη εκδήλωση, η οποία συγκέντρωσε, εν μέσω των γνωστών περιορισμών στις μετακινήσεις λόγω πανδημίας, περί τα 300 άτομα με φυσική παρουσία και πάνω από 3.000 να παρακολουθούν ζωντανά στο διαδίκτυο. Τέτοια πολιτική εκδήλωση με τόσο μαζικό ενδιαφέρον από τον κόσμο έχει να γίνει από το 2015. Από τότε δηλαδή που, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, ο κόσμος ήλπιζε σε μια ευρεία συνεργασία δυνάμεων για την ανατροπή των μνημονιακών επιλογών Τσίπρα-Καμένου. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το βασικό ζητούμενο της όλης εκδήλωσης. Να ζυμωθεί το αίτημα της Συμμαχίας όχι μόνο ανάμεσα σε εκπροσώπους δυνάμεων και συλλογικοτήτων, αλλά πρώτα και κύρια ανάμεσα στους απλούς πολίτες, οι οποίοι είναι και η μόνη αληθινή δύναμη που μπορεί να δώσει στην πολυπόθητη συνεργασία τη δυναμική που χρειάζεται.
Από αυτήν την εκδήλωση προέκυψε μια άτυπη και προσωρινή επιτροπή, όπου συμμετέχει ελεύθερα οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται είτε ως πολίτης, είτε εκπροσωπώντας δυνάμεις και συλλογικότητες με πρωταρχικό σκοπό το συντονισμό της δράσης όσων συνεργάζονται για τη δημιουργία της Συμμαχίας. Πρώτα και κύρια για να επαναληφθεί αυτό που ξεκίνησε στην «Αθηναίων Πολιτεία», σε όλες τις γειτονιές και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Μόνο έτσι –έχουμε την γνώμη– ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια αληθινή Συμμαχία με δυναμική διεκδίκησης όχι μόνο μιας ενισχυμένης παρουσίας στη βουλή, αλλά και της πλειοψηφίας του λαού με σκοπό την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος. Μόνο με τη συμμετοχή σ’ αυτήν την προσπάθεια μέσα στον απλό κόσμο θα αποδείξει κάθε πολιτική δύναμη, αλλά και όποιος άλλος δηλώνει υπέρ της συνεργασίας, ότι κινείται όχι από ιδιοτέλεια, ή με κίνητρα άλλα εκτός από εκείνα των κοινών δημοκρατικών και πατριωτικών σκοπών της Συμμαχίας. Και μόνο έτσι θα αποδείξει ότι έχει απήχηση στην κοινωνία και μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη ενωτικά για την ίδια την κοινωνία, υπερβαίνοντας διαχωρισμούς ιδεολογίας, αριστεράς και δεξιάς.
Βέβαια, οι περιορισμοί των μετακινήσεων, οι γενικοί εγκλεισμοί και η αστυνομοκρατία στο όνομα της πανδημίας, έχουν εμποδίσει σημαντικά αυτήν τη μαζική δουλειά για τη Συμμαχία. Παρά το γεγονός ότι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη δημιουργία αντίστοιχων ανοιχτών και μαζικών κινήσεων συνεργασίας όλες σχεδόν οι πόλεις της Ελλάδας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε διαρκώς ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό μέσα από συσκέψεις, πρωτοβουλίες και συναντήσεις ανά την Ελλάδα προκειμένου να προετοιμάσουμε την πρωτίστως «από τα κάτω» συγκρότηση της Συμμαχίας.http://epamhellas.gr
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 