Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Αγαπητοί συναγωνιστές, φίλες και φίλοι. Αγαπητοί προσκεκλημένοι,

Σας καλωσορίζω εκ μέρους της Πολιτικής Γραμματείας στη Διεθνή Συνάντηση που διοργανώνει το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο με θέμα το χρέος, το εθνικό νόμισμα και τη δημοκρατία. Η Συνάντηση αυτή αποτελεί για μας, αλλά και για όσους παλεύουν ενάντια στη μνημονιακή κατοχή, στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός. Όχι μόνο γιατί κατά την διάρκειά της θα μας δοθεί η δυνατότητα να πλουτίσουμε τον αγώνα μας με την εμπειρία άλλων χωρών όπου οι λαοί τους αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα και καταστάσεις, αλλά και γιατί μας δίνεται η δυνατότητα να γνωριστούμε μεταξύ μας και να αποκτήσουμε τις σχέσεις οικειότητας και συντονισμού στον κοινό αγώνα που δίνουν όλοι οι λαοί της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ευρύτερα εναντίον της χειρότερης απολυταρχίας που έχει γνωρίσει ο κόσμος από την εποχή του Αρχαίου Καθεστώτος που ανέτρεψε πρώτη η Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση.

Αυτό που συντελείται στην Ελλάδα είναι το ζωντανό παράδειγμα για τον τρόπο που μετεξελίσσεται η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα νέο υπερκρατικό μόρφωμα, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος ο Μπαρόζο στην «Κατάσταση της Ένωσης» πέρυσι τον Σεπτέμβριο του 2012. Αυτό που συντελείται στην Ελλάδα δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί το νομικό και πολιτικό προηγούμενο γι’ αυτή την μετεξέλιξη.

Το πρώτο πράγμα που φρόντισε η ευρωζώνη με το που εκδηλώθηκε η κρίση χρέους στην Ελλάδα ήταν αφενός να απομονωθεί η χώρα και αφετέρου να της επιβάλλει ένα καθεστώς αποικιακής κατοχής που είναι πρωτοφανές στα ευρωπαϊκά χρονικά. Η Ελλάδα εξαναγκάστηκε από την πρώτη στιγμή να απεμπολήσει άνευ όρων και αμετάκλητα – όπως αναφέρουν αυτολεξεί οι δανειακές συμβάσεις – την ασυλία που διαθέτει ως κράτος λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Με τον τρόπο αυτό οι δανειστές της ευρωζώνης απέκτησαν το ελεύθερο να θέσουν ολόκληρη την χώρα σε καθεστώς εκκαθάρισης και εκποίησης. Ο ίδιος ο Έλληνας μετατράπηκε και επίσημα σε δουλοπάροικο του χρέους (πεόν) να παραιτηθεί από θεμελιώδη δικαιώματα στη δουλειά του, στο προϊόν της δουλειάς του, αλλά και στην ίδια την ζωή του προκειμένου να εξυπηρετηθεί ένα χρέος που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία από την εποχή της φεουδαρχίας που ένας ολόκληρος λαός, ένα ολόκληρο έθνος μετατρέπεται επίσημα σε πεόν και του επιβάλλουν επίσημα καθεστώς πεονίας, δηλαδή δουλοπαροικίας του χρέους. Όχι απλά στην πράξη, όπως κάνει δεκαετίες τώρα το ΔΝΤ στην Λατινική Αμερική, την Αφρική και αλλού, αλλά επίσημα με την υπογραφή αποικιακών δανειακών συμβάσεων κατ’ απαίτηση της ίδιας της ευρωζώνης. Κι όλα αυτά χάρις στο γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ευρώ και έχει παραδώσει τα βασικά μέσα άσκησης δημοσιονομικής, νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής. Βέβαια οι δανειστές φρόντισαν να επιβληθούν δανειακές συμβάσεις στους Έλληνες όπου η πεονία, δηλαδή η δουλοπαροικία του χρέους να εμφανίζεται ως προϊόν οικιοθελούς απαίτησης της ίδιας της Ελλάδας, του ίδιου του ελληνικού λαού.

Στο έγκλημα αυτό οι δανειστές βρήκαν την αμέριστη συμπαράσταση ενός απόλυτα διεφθαρμένου, ξεπουλημένου και προδοτικού εγχώριου πολιτικού συστήματος που δεν δίστασε να προχωρήσει σε πραξικόπημα, να καταλύσει κάθε έννοια συνταγματικής τάξης της χώρας προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πιο αρπακτικών κύκλων του ευρώ και των χρηματαγορών. Γι’ αυτό και εμείς θεωρούμε ότι η Ελλάδα από τις 6 Μαΐου 2010 μέχρι σήμερα τελεί υπό κατοχή, αποικιακή κατοχή με σκοπό την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού και την αρπαγή του κοινωνικού και φυσικού πλούτου της χώρας από τους δανειστές της.

Πολύ γρήγορα είδαμε να καταφθάνουν και να εγκαθίστανται σε νευραλγικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού ξένοι επίτροποι. Πέρα από την τρόικα. Σήμερα καμιά πράξη του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να προχωρήσει αν πρώτα δεν την εισηγηθούν, ή δεν την εγκρίνουν οι ξένοι επίτροποι. Ακόμη και το σύστημα δικαιοσύνης έχει τεθεί υπό την κηδεμονία τους. Ακόμη και οι ένοπλες δυνάμεις, καθώς και το σύστημα άμυνας της χώρας. Ουσιαστικά το αυθύπαρκτο του ελληνικού  κράτους έχει καταλυθεί.

Με την συνδρομή του εγχώριου πολιτικού συστήματος των σύγχρονων δοσιλόγων, των νεότερων Κουίσλινγκ, μέσα σε τρία χρόνια επιβλήθηκαν πάνω από 420 νόμοι κατά απαίτηση των δανειστών και της τρόικας, περισσότερες από 27 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έχουν περιεχόμενο ανάλογο μ’ εκείνο των παλιών Βασιλικών Διαταγμάτων, καθώς και δεκάδες άλλες πράξεις του υπουργικού συμβουλίου με εντολή έξωθεν. Δεν υπάρχει ζωτικός τομέας για τον ελληνικό λαό στην εργασία, στην κοινωνία και στην πολιτική που να έχει αλλάξει άρδην σε βάρος του καταλύοντας ακόμη και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά του.

Μετά απ’ όλα αυτά ο ελληνικός λαός δεν διαθέτει πλέον σχεδόν κανένα κυριαρχικό δικαίωμα στην χώρα του. Δεν μπορεί να αποφασίζει αυτός για οτιδήποτε τον αφορά. Ακόμη κι αυτό το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία έχει πληγεί βάναυσα. Τα πάντα στην χώρα, τόσο ο δημόσιος, όσο και ο ιδιωτικός πλούτος των Ελλήνων πολιτών είναι πλέον στη διάθεση των δανειστών και του ευρωσυστήματος.

Με τι αντάλλαγμα; Ο μέσος Έλληνας σήμερα είναι κατά πολύ πιο χρεωμένος απ’ ότι πριν την τρόικα. Δεν είναι μόνο ότι ο δημόσιο χρέος της χώρας συνεχίζει να καλπάζει. Η χώρα εξαναγκάστηκε να δανειστεί εκ νέου κυρίως για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους στην περίοδο 2010-2013 πάνω 320 δις ευρώ, δηλαδή περισσότερα από όσα ήταν το δημόσιο χρέος στις 31/12/2009 και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να χρωστά πάνω από 322 δις ευρώ. Στο ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων που ξεπερνά τα 230 δις ευρώ, προστέθηκαν στα τρία τελευταία χρόνια άλλα πάνω από 45 δις ευρώ χρέος προς την εφορία με μοναδικό σκοπό να υποθηκευθεί η ακίνητη και κινητή ιδιωτική περιουσία.

Την ίδια ώρα ο μέσος Έλληνας είδε 1 στους 4 να χάνει την δουλειά του. Κάθε εργασιακό δικαίωμα να εξαλείφεται. Είδε τον 1 στους 3 να χάνει ακόμη και τη δυνατότητα ασφάλισης, ενώ ο βασικός μισθός να υπόκειται σε μείωση κατά 40%. Είδε το καθεστώς γενικευμένης ανέχειας και ανεργίας να συνοδεύεται και από καθεστώς πλήρους ασυδοσίας, όπου ο εργαζόμενος είναι κυριολεκτικά έρμαιο. Είδε τους 3 από τους 4 εργαζόμενους που έχουν ακόμη δουλειά είτε αμείβονται εκβιαστικά κάτω ακόμη κι από αυτόν τον βασικό μισθό εξαθλίωσης, είτε να τους καθυστερούν δεδουλευμένα.

Είδε να καταστρέφονται με μια μονοκονδυλιά σχεδόν το σύνολο των αυτοαπασχολουμένων στην Ελλάδα, που ξεπερνούν το 32% της συνολικής απασχόλησης. Είδε τις μισές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, ενώ τις μεγάλες να λεηλατούν τα ταμεία, τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές τους προκειμένου να φύγουν από την Ελλάδα, είτε να περικόψουν δραστικά τις δραστηριότητές τους. Είδε το επίπεδο επενδύσεων στην ελληνική οικονομία να καταβαραθρώνεται από 22% του ΑΕΠ που ήταν πριν το 2009 στο 12% που είναι σήμερα, μετατρέποντας την Ελλάδα σε χώρα με την μεγαλύτερη αποεπένδυση παγκοσμίως.

Είδε επίσης τη φτώχεια και την εξαθλίωση να διπλασιάζεται μέσα σε δυο χρόνια. Την μετανάστευση προς το εξωτερικό να οργιάζει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1960, όπου υπήρξε το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα που αντιμετώπισε ιστορικά η ελληνική κοινωνία. Είδε μέσα σε δυο χρόνια, το 2011-2012 να μειώνεται ο πληθυσμός της χώρας σε απόλυτους αριθμούς κατά 80 χιλιάδες, για πρώτη φορά από την εποχή του πολέμου.

Μετά απ’ όλα αυτά, έχει άδικο το 98% του ελληνικού πληθυσμού που, σύμφωνα με μετρήσεις, περιμένει τα χειρότερα;  Όχι. Έχει απόλυτο δίκιο, αν επιμείνουμε στην ίδια κατεύθυνση. Αν επιμείνουμε να παραμένουμε μέσα στο ευρώ, ειδικά τώρα που στην μεγάλη πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, που ανακοίνωσε ο πρώην μαοϊκός Μπαρόζο, έχει αφαιρεθεί από όλες τις χώρες το δικαίωμα σύνταξης και έγκρισης του κρατικού προϋπολογισμού τους. Ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αποκτήσει και επίσημα καθεστώς υπερκυβέρνησης με την ΕΚΤ να έχει στην αποκλειστική της αρμοδιότητα όχι μόνο την εποπτεία, αλλά και τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος στην ευρωζώνη και ευρύτερα στην ΕΕ.

Για εμάς το δίλημμα είναι καθαρό: Είτε συμβιβάζεσαι με την υπάρχουσα κατάσταση και απλά διεκδικείς τρόπους να την διαχειριστείς καλύτερα με όλο και χειρότερα αποτελέσματα για τον λαό, είτε την ανατρέπεις. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Όσο περιμένουμε τον από μηχανής Θεό να μας γλυτώσει με κάποιο θαύμα, τόσο θα βιώνουμε την πιο απόλυτη καταστροφή. Όχι μόνο εμείς στην Ελλάδα, αλλά όλοι οι λαοί της ευρωζώνης. Ρεαλιστική πρόταση είναι εκείνη που δεν αφήνει εκτεθειμένο τον λαό και την χώρα του στις σημερινές απειλές. Δεν επιτρέπει να βυθίζονται άλλο στην απελπισία και την απόγνωση, στην ανέχεια και τον αφανισμό. Το καθήκον μας είναι κατεξοχήν πατριωτικό, πρωτίστως εθνικοαπελευθερωτικό απέναντι στο χειρότερο ηπειρωτικό καθεστώς που επιβλήθηκε σε ευρωπαϊκούς λαούς μετά τον Χίτλερ.

Μια άλλη Ευρώπη είναι όντως εφικτή. Η Ευρώπη όπου οι λαοί της θα είναι ελεύθεροι, κυρίαρχοι στις χώρες τους και νοικοκύρηδες στον τόπο τους. Όπου θα αποφασίζουν μονάχα αυτοί για το παρών και το μέλλον τους. Μόνο μια τέτοια Ευρώπη ανεξάρτητων, αυτόνομων και εθνικά κυρίαρχων λαών μπορεί να μετατραπεί σε μια ήπειρο αληθινής ειρήνης, δημοκρατίας και συναδέλφωσης. Συναδέλφωση δεν μπορεί να υπάρξει εκεί όπου ο λαοί είναι δούλοι των αγορών, του τραπεζικού καρτέλ και των υπερεθνικών οργάνων της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Η καταπίεση φέρνει μόνο πολέμους. Πολέμους κατάκτησης, υποδούλωσης και μπορεί να απαντηθεί μόνο με παλλαϊκές εξεγέρσεις. Ένα είναι σίγουρο. Ο ελληνικός λαός δεν θα επιτρέψει τον αφανισμό του. Και απέχει μονάχα μια θρυαλλίδα από την στιγμή που θα πάρει την τύχη του στα χέρια του. Και να είστε σίγουροι ότι είναι έτοιμος να συνδράμει με κάθε μέσο και τρόπο στον κοινό αγώνα όλων των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο.

Ευχαριστώ.

Η αρχική φωτογραφία από το verkkomedia.org

Επιστροφή στα Περιεχόμενα Διεθνούς Συνάντησης

Προηγούμενο: Έναρξη εργασιών Διεθνούς Συνάντησης από τη Γεωργία Μπάστα

Επόμενο: Η πρώτη συζήτηση

Opening speech of Dimitris Kazakis

on the INTERNATIONAL CONFERENCE ON DEBT, NATIONAL CURRENCY & DEMOCRACY

Keramikos – Athens, Saturday 30 November 2013

Dear fellow fighters, friends and invitees…

I welcome you, on behalf of the political board, to the international conference hosted by the United People’s Front (EPAM) where we’ll discuss the subjects of debt, national currency and democracy.

This meeting, for all of us fighting against the ‘memorandum occupation’, the euro and the EU, is a very important event. Not only because we’ll have the opportunity to enrich our effort with the experience of other countries whose people face similar problems and situations but also because we get the chance to get to know each other and make relationships of fellowship and coordination in the common fight of all of eurozone’s and EU’s people and beyond, against the worst authoritarianism the world has known since the ancient regime that was brought down by the great French Revolution.

What’s happening in Greece is the living example of the way in which the eurozone and the EU are evolving into a new super-state embodiment, the European Federation, as called by Barroso himself at the ‘State of the Union’ in September 2012. What is being done in Greece created and continues to create the legal and political precedent for this transformation.

The first thing the eurozone looked into, after the crisis broke out in Greece, was to isolate the country on the one hand and on the other hand, impose a state of colonial occupation that is novel in the European historical timeline.
Greece was forced, from the first moment, to ‘irrevocably and unconditionally waive all immunity’, as mentioned verbatimin the loan agreements.*

By doing this, the eurozone lenders were free to put the country under a state of liquidation and clearance. The average Greek citizen was officially turned into a debt slave. A peon. Forced to give up on essential rights on their work, its product and their own life in order to pay a debt that is impossible to pay off.

It’s the first time in history since the era of feudalism, that a people, a whole nation is officially turned into a peon and has a state of peony imposed, that is a debt serfdom.

Not just as a result of actions, something the IMF has been doing for decades in Latin America, Africa and elsewhere, but officially, by signing colonial loan agreements on demand of the eurozone itself.

And all that thanks to the fact that Greece is in the eurozone and has given up its own essential means of fiscal, monetary and credit policy.

The lenders, of course, looked to have loan agreements according to which peony, the debt serfdom, is presented as a voluntary request of Greece. The Greek people themselves.

In this crime, the lenders were aided by the furthermost assistance and ultimate support of a totally corrupt, sold-out and treasonous political system which didn’t hesitate to perform a coup and abolish every aspect of constitutional order of the country in order to serve the interests of the most rapacious circles of the euro and the money markets.

So, we think that as of the 6th of May, 2010 and up to this day, Greece is under occupation. Colonial occupation. One with an aim for the mass extinction of the Greek people and the plunder of the social and natural wealth of the country by its lenders.

In a very short time, we had foreign commissioners arriving and occupying key positions of the state mechanism. In addition to the Troika. In this day, the state cannot proceed to any act without the prior suggestion or approval by the foreign commissioners. Even the judicial/legal system has been put under their wing. Even the military forces and the defense system of the country. In essence, the absolute being of the state has been abrogated.

With the assistance of the internal political system, of the contemporary collaborationists, the modern Quislings, in just three years, more than 400 laws were introduced on demand of the lenders and the Troika.

More than 27 legislative acts that are of similar content to the old Royal Decrees, as well as dozens of other Cabinet acts under orders from above and beyond.

For the Greek people, there is no vital sector that is crucial to them – in labor, society and politics – that hasn’t changed vastly on their expense, by abolishing their most essential of rights.

After all this, the Greek people have no sovereign ownership rights in their country. They can’t decide for themselves onanything that concerns them. Even the right in private ownership has been brutally bludgeoned.

Everything in the country, the public and private wealth of the Greek citizens, is now available to the lenders and the euro-system.

And the trade-off? The average Greek today, being even more indebted than when the Troika first came.

It’s not just that the public debt keeps rising… The country was forced to borrow again, mainly in order to keep funding the external debt, during the period of 2010-2013, more than 320 billion euros. That is more than what the public debt was before 31-12-2009 but even so, continues to owe more than 325 billion euros.

To the private debt of the Greeks – which exceeds the amount of 230 billion euros – another 45 billion were added in the last three years. It’s debt towards the Tax Office, with the sole purpose of confiscating real and mobile private property.

At the same time, the average citizen saw 1 in 4 people losing their jobs. Every work right was abolished. They saw 1 in 3 losing even the possibility of insurance, while the base salary was reduced by at least 40%.

Saw the regime of general poverty and unemployment going hand-in-hand with a regime of absolute immunity, where the worker is literally a derelict.

They watched as 3 out of 4 workers, who still have the «luxury» of having a job, either getting blackmailed and paid undereven the base salary or facing delayed payments. Today, 3 out of 5 workers that have a job, face 5-month-old delayed payments. That is, they haven’t been paid for 5 months on average.

The average Greek citizen saw the majority of self-employed workers getting destroyed with a single stroke. They make up 32% of the total employment figures. They saw half of small and medium-sized businesses shutting down, while the big ones have their earnings, suppliers and workers ravaged by their owners, so that they can flee Greece or vastly reduce their activities.

They saw the volume of investment dropping extremely from 22% of GDP in 2009 to 12% today, turning Greece to the country with the biggest disinvestment worldwide. They also saw poverty and hardship double in two years.

Rampaging immigration, notably of the younger generations, close to the levels of the ’60s – a time when the Greek society was faced with the biggest immigration wave it ever had. They saw – in a two year period, from 2011 to 2012 – the population decreasing by 80,000 in absolute figures, for the first time in the post-War period.

After all this, is the 98% of the Greek population, who according to measurements expect the worst, in the wrong?

No. They’re absolutely right. If we keep following the same path, if we hold on to the euro – especially now, on the road to the European Federation, as declared by the prior Maoist Barroso -now that the right of composing and publishing the state budget, while the European Commission has officially obtained the status of a super-government, with the ECB having direct supervision and control of the banking system under its absolute jurisdiction, in the eurozone and the EU.

For us, the dilemma is clear: You either come in terms with the current situation and just seek ways of managing it better with increasingly worsening effects for the people or you overturn it. There is no middle ground. As long as we wait for a divine intervention, a miracle, we’ll keep experiencing absolute destruction. Not only us in Greece but all the peoples ofthe eurozone.

A realistic approach is one that doesn’t leave the people open to today’s threats. One that doesn’t allow them to sink any more into anguish and despair, poverty and extinction. Our duty is majorly patriotic. Primarily nation-liberating against the worst continental regime that’s been imposed upon the people since Hitler.

Another Europe is indeed feasible. A Europe whose peoples will be free, sovereign and owners of their countries, where they will solely decide for their present and their future. Only such a Europe of independent, autonomous and sovereign peoples can turn into a continent of true peace, democracy and brotherhood.

Brotherhood cannot exist where peoples are slaves of the markets, the banking cartel and the supranational instruments of European integration. Suppression only brings wars. Wars of conquering and enslavement, which can only be responded to with an uprising of the entirety of the people.

One thing is certain: The Greek people won’t allow its extinction. And it’s that close, just that close, to the moment when it will take matters into its own hands.

And be assured that it’s ready to assist all other peoples in their fight by any means. In the common fight of all of the peoples of Europe. And not just Europe…

The Greek people have done this before. They’ve set the example. They stood their ground, first winners against the Nazi hordes, for democracy, freedom and national sovereignity. Despite all the sacrifices they suffered. And they will set the example for all peoples again.

2014 will be the year of the Greek people.

It will be a landmark year for democracy and freedom in all of Europe. Like it was then, on the 28th of October, 1940, when the Greek people were called to the fight against the fascist invader. First to the battle against the fascists and todefeat them.

And now, against the new fascism, the fascism of the markets, against which they will score the first victory on behalf of all European peoples.

Thank you very much.

* “The Borrower hereby irrevocably and unconditionally waives all immunity to which it is or may become entitled, in respect of itself or its assets, from legal proceedings in relation to this Amendment, including, without limitation, immunity from suit, judgement or other order, from attachment, arrest or injunction prior to judgement, and from execution and enforcement against its assets to the extent not prohibited by mandatory law.”

Excerpt from the “AMENDMENT TO THE EUR 80 000 000 000 LOAN FACILITY AGREEMENT” text