Το Νοέμβριο του 2010 η διοίκηση της επιχείρησης ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα. Έστι προχωρά σε “αναγκαστικές” απολύσεις με “μόνα κριτήρια” κοινωνικά και επαγγελματικά.
Διότι όπως έλεγαν σκοπός τους ήταν να διασώσουν πάση θυσία το σταθμό και να μη πληγούν εργαζόμενοι που είχαν άμμεση ανάγκη εργασίας.
Η δικαιολογία ήταν ότι έκλεισαν οι κάνουλες της κρατικής επιχορήγησης.
Έχει μια αξία να αναφερθεί ότι αυτές οι ανακοινώσεις έγιναν στους εργαζόμενους τμηματικά και κατά τη διάρκεια δύο ημερών. Αποδείχθηκε ότι είναι μια αποτελεσματική πρακτική που προτείνεται και στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις να την αντιγράψουν.
Στη πράξη τώρα, απολύθηκαν άτομα με οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις. Αυτοί όμως ήταν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους, διότι μπορεί μεν να απολύθηκαν αλλά έλαβαν πλήρη εξόφληση των δεδουλευμένων τους και ολόκληρη την αποζημίωση τους.
Οι εναπομείναντες “τυχεροί” εργαζόμενοι συνέχιζαν κανονικά την παροχή των υπηρεσιών τους, μόνο που κάτι είχε αλλάξει πια στο σταθμό.
Υπήρχε κλίμα ανασφάλειας καθώς κάθε μήνα γίνονταν απολύσεις και κανείς δεν ήξερε τι του ξημέρωνε η επόμενη μέρα. Λόγω της συνεχόμενης προεκλογικής περιόδου αλλά και του μειωμένου προσωπικού, ο φόρτος εργασίας διπλασιάστηκε. Αλλά το χειρότερο από όλα ήταν η παύση πληρωμών. Στην αρχή δύο μήνες που έγιναν τέσσερις που φτάσαν τους έξι και σε πολλούς κατέληξε να είναι ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς μισθό. Φυσικά ούτε λόγος δεν γίνονταν για τις υπερωρίες τα βραδινά και τις αργίες.
Στις επανειλημμένες εκκλήσεις των εργαζόμενων η απάντηση ήταν “δεν έχουμε αλλά μη φοβάστε δεν θα τα χάσετε”. Τα μέλη του κόμματος είτε ως εργαζόμενοι είτε ως διοίκηση τηρούσαν “σιγή ιχθύος”.
Κάπως έτσι πέρασαν δύο χρονιές εργασιακής ομηρίας στο τηλεοπτικό σταθμό του ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους κατέφυγαν σε δανεισμό από της τράπεζες με την ελπίδα ότι το ΚΚΕ δεν τους κοροϊδεύε και θα ξεχρέωναν μόλις εξοφλούνταν.
Το Σεπτέμβριο του 2012 αφού έχουν τελειώσει οι εκλογικές μάχες και εν μέσω φεστιβάλ ΚΝΕ αποφασίζουν να κλείσουν το κανάλι. Όπερ και εγένετο.
Τους δύο επόμενους μήνες απολύουν και τους εναπομείναντες μη κομματικούς εργαζόμενους. Από τότε τους χρωστάνε όχι μόνο τα δεουλευμένα, τις υπερωρίες, τα βραδινά και τις αργίες αλλά ακόμη και τις δόσεις της αποζημιώσης.
Οι δόσεις της αποζημίωσης δίνονται μόνο παράλληλα με κάποιες κινήσεις των απολυμένων.
Όταν καταθέτουν αγωγή, όταν κάνουν καταγγελεία στο ΣΕΠΕ, το κόμμα τότε μέσα σε λίγες ώρες βρίσκει λεφτά για να τους πετάξει μερικά ψίχουλα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι δεκαοχτώ ώρες πριν τη συζήτηση της αγωγής στις 23 Απρίλη η διοίκηση του 902 έκανε πρόταση στους απολυμένους να τους εξοφλήσει μισθούς και αποζημίωση σε δύο μέρες αρκεί να παραιτούνταν από τις υπόλοιπες αξιώσεις τους. Αντίο υπερωρίες, αντίο βραδινά, αντίο αργίες. Με δεδομένη την παραγωγή του σταθμού και το πλήθος των εργαζόμενων, το ΚΚΕ ζητά από τους πρωην υπαλλήλους του να παραιτηθούν από τις μισές αποδοχές τους.
Αυτή τη στιγμή ο 902 TV εκπέμπει κανονικά και ψηφιακά. Πάντα ταγμένος στο πλευρό του εργάτη δίνει από το μετερίζι του τη μάχη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που στερεί από τον εργαζόμενο την αξιοπρεπή του διαβίωση.
Οι απολυμένοι του 902 στηρίζουν των αγώνα του ΚΚΕ για την διασφάλιση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης ελπίζοντας ότι και ο δικός τους εργοδότης θα τους εξοφλήσει τον κόπο τους. Δηλώνουν δε, αποφασισμένοι να παλέψουν για αυτό με όποιο τρόπο και μέσο το ΚΚΕ τους έμαθε να κάνουν.
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 