Η προσφυγή του “αριστερού” Χριστόφια στο μηχανισμό στήριξης δεν ήταν ούτε ξαφνική ούτε αναπάντεχη. Προκλήθηκε από τα μεγάλα ανοίγματα που είχαν κάνει οι Κυπριακές τράπεζες και δεν μπορούσαν να καλύψουν. Το σύνολο κεφαλαίων που έχουν συγκεντρώσει είναι πενταπλάσιο του ΑΕΠ της Κύπρου, ωστόσο η κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας είναι σχεδιασμένη και από καιρό αναμενόμενη.
Στην Κύπρο υπάρχουν μερικές ιδιομορφίες.
Το τραπεζικό σύστημα είναι γιγάντιο, αφού αρκετά χρόνια πριν οι συνταξιούχοι είχαν την επιλογή να παίρνουν σύνταξη κάθε μήνα ή όλο το ποσό ολόκληρο, συγκεντρώνοντας έτσι κεφάλαια. Ακόμη, ο κερδοσκοπικός ρόλος των τραπεζών, που με χρήμα από τα ασφαλιστικά ταμεία τζιράριζαν παντού και κέρδιζαν, έγινε αιτία προσέλκυσης των χρημάτων της ρωσικής μαφίας και επιχειρηματιών.
Οι Ευρωπαίοι έβλεπαν ένα εισόδημα 30.000€ κατά κεφαλή και μια οικονομία που βασιζόταν στα ομόλογα ξένων χωρών σαν πηγή κερδοσκοπίας και πλουτισμού όσων κατέθεταν εκεί. Βέβαια, η ΕΕ δεν ξεκίνησε να “φτιάξει την κατάσταση”, αλλά το κράτος της Κύπρου έπρεπε να καλύψει τις μαύρες τρύπες που άφησαν οι Κύπριοι τραπεζίτες μετά από αποτυχημένες επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα άλλων χωρών.
Ο Βγενόπουλος, που κατέχει την μία από τις τρεις τράπεζες, φαίνεται να την έχει κοπανίσει κανονικά από εκεί.
Η Κύπρος έφτασε στο χείλος του γκρεμού μολονότι δεν διαθέτει «μεγάλο δημόσιο τομέα», όπως κραυγάζουν οι απολογητές των Μνημονίων στην Ελλάδα, ούτε «τεράστιο δημόσιο χρέος» (61% του ΑΕΠ), ούτε επειδή έχει «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», ή «πολλούς τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους».
Έφτασε σε τέλμα επειδή μια χούφτα τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι τους (σε άμεση διασύνδεση με «συναδέλφους» τους στην Ελλάδα) άφησαν πίσω τους τεράστιες «μαύρες τρύπες» για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας, τις οποίες καλούν τώρα να πληρώσει ο απλός κόσμος.
Όπως έγινε σε όλη την ευρωζώνη και σε όλο τον πλανήτη, καθώς η παγκόσμια οικονομία κατρακυλά ξανά στην ύφεση, μετά το τέλος της φούσκας των «τοξικών» χρεών και των ακινήτων πριν μια 5ετία.
“Τοξικά” ανοίγματα
Στην περιοχή μπορεί να μην υπήρχαν αμερικανικά subprime, υπήρχαν όμως τα «τοξικά» ανοίγματα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανιών, της ΝΑ Ευρώπης και της παρευξείνιας γειτονιάς, μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων, οι οποίες σε συνδυασμό με τις φούσκες των δανείων του ιδιωτικού τομέα (σε Ελλάδα και Κύπρο) δημιούργησαν το «τοξικό μείγμα» που καλείται να πληρώσει ο απλός κόσμος (σε Αθήνα και Λευκωσία).
Φανταστείτε το συμβολισμό: Το β’ 6μηνο του 2012, στο τιμόνι της Ε.Ε., ήταν η Κύπρος, το χρεοκοπημένο σήμερα «Σίτι της Ν.Α. Μεσογείου» και τότε έλεγαν πως η κατάσταση είναι υπό έλεγχο.
Η κρίση, όμως, που υπόβοσκε, ξέσπασε κι απλώθηκε γρήγορα. Αφορμή αποτέλεσε το «κανόνι» που έσκασε στην Κυπριακή Λαϊκή Τράπεζα (Cyprus Popular Bank), πρώην Μαρφίν-Λαϊκή Τράπεζα (Mafin Popular Bank) συμφερόντων Ανδρέα Βγενόπουλου.
Η Λαϊκή Τράπεζα επί διοικήσεως Βγενόπουλου, προχώρησε σε αθρόες επενδύσεις ελληνικών ομολόγων και σε μεγάλα πιστωτικά ανοίγματα στην Ελλάδα που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επισφαλή.
Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί μια τεράστια «μαύρη τρύπα» ύψους 1,8 δισ. ευρώ (10% του ΑΕΠ), την οποία χρεώνεται ο «διασώστης της τελευταίας στιγμής», το κυπριακό δημόσιο.
Το κουβάρι ξετυλίχτηκε και κάπως έτσι έφτασε το κυπριακό «ντόμινο» να κοστίζει 17 δισ. ευρώ (σχεδόν το 100% του ΑΕΠ) για να καλυφτούν οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών στη Μεγαλόνησο.
Από την υπογραφή της συμφωνίας για τον αερομεταφορέα
Υπενθυμίζεται ότι ο νυν υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης στην κυβέρνηση Σαμαρά που ηγείται των φιλοδοξιών για εσπευσμένες ιδιωτικοποιήσεις (μέσω του σκανδαλώδους ΤΑΙΠΕΔ), είναι ο ίδιος υπουργός επί κυβερνήσεως Καραμανλή που «πέρασε» την Ολυμπιακή στον Ανδρέα Βγενόπουλο για να μην είναι «κρατικό μονοπώλιο».
Από τον περασμένο Οκτώβριο η νέα Ολυμπιακή, «Olympic Air», που λειτουργούσε σε συνεχή συρρίκνωση για μια διετία περίπου, από τότε που την αγόρασε ο Α. Βγενόπουλος, πωλήθηκε στην μέχρι πρότινος ανταγωνίστρια της εταιρεία Aegean Airlines σε ποσοστό 100% έναντι του ποσού των 72 εκατ. ευρώ, δημιουργώντας ένα… «ιδιωτικό μονοπώλιο».
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος της MPB, είναι πλέον στην Κύπρο… επικηρυγμένος, ακόμα κι από τους πιο πιστούς του φίλους, στα ανώτατα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής σκακιέρας, που του άνοιξαν τις πύλες του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.
Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια «ιδιαίτερη, μεμονωμένη περίπτωση». Έτσι ακριβώς λειτουργεί κεντρικά ο τραπεζικός τομέας που αποχαιρέτησε το 2012 ως τη χρονιά με τα πιο καραμπινάτα τραπεζικά σκάνδαλα, πέντε χρόνια από το χρηματοπιστωτικό κραχ (από το σκάνδαλο Libor, έως τα σκάνδαλα φοροδιαφυγής και μαγειρέματος ισολογισμών στυλ Deutsche Bank και το ξέπλυμα βρόμικού χρήματος).
Πριν σχεδόν πέντε χρόνια ο Α. Βγενόπουλος τάραζε τα νερά του κόσμου του χρήματος, θέτοντας φιλόδοξους στόχους:
«Στόχος είναι να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια η εντολή και δέσμευση του στρατηγικού μετόχου του Ντουμπάι και η MPB να καταστεί η μεγαλύτερη τράπεζα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης».
Το διεθνές περιοδικό «The Banker» (ο Τραπεζίτης) των Financial Times είχε επιλέξει τη Marfin Popular Bank ως “Τράπεζα της Xρονιάς” στην Κύπρο για το 2010, ενώ το site της τράπεζας αναφέρει πως «ο νέος Όμιλος Marfin Popular Bank επεκτείνει τη δραστηριότητά του στις αγορές της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Μάλτας και της Εσθονίας, εξασφαλίζοντας έτσι παρουσία σε 11 χώρες, με πάνω από 500 καταστήματα».
Τώρα, η τράπεζα «θαύμα», μετατράπηκε στη Νο 1 «προβληματική». Πρόσφατα, μάλιστα, άλλαξε επωνυμία σε Cyprus Popular Bank. Δεν υπάρχει καν η λέξη Marfin, ενώ ο Α. Βγενόπουλος που καυχιόταν το 2007 για τους υψηλούς στόχους, στα τέλη του 2011 πήδηξε από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει.
Μαζί του ακολούθησαν και δυο πιο πιστοί του συνεργάτες, ο Ευθύμης Μπουλούτας, τελευταίος διευθύνων σύμβουλος και ο Ηρακλής Κουνάδης, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας.
Ο Μπουλούτας έφυγε, μάλιστα, κατά 2,7 εκατ. ευρώ πλουσιότερος, αφού εκτός από τις ετήσιες απολαβές του ύψους 1,166 εκατ. ευρώ, πήρε επιπλέον ποσό 1,543 εκατ. ευρώ, το οποίο έλαβε με την παραίτησή του ως αποζημίωση(!).
Και φυσικά δεν ξεχνιέται ότι η Marfin Popular Bank ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Το «κανόνι» της Λαϊκής Τράπεζας ήταν ζήτημα χρόνου να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Κύπρο, που διαφημίζονταν ως «καταφύγιο ασφάλειας καταθέσεων» όταν ξέσπαγε πριν 3 χρόνια η κρίση στην Ελλάδα.
Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ άνοιξε το καπάκι για περαιτέρω μέτρα λιτότητας και περικοπές κοινωνικών δαπανών φέρνοντας πιο κοντά την χρεοκοπία. Μια «γραμμή» που κλιμακώνει ο διάδοχος του Χριστόφια στην κυπριακή προεδρία, Ν. Αναστασιάδης.
Το καλοκαίρι του 2011 ένα πρωτοφανές -για τα κυπριακά δεδομένα- κύμα απεργιών και διαδηλώσεων ξεδιπλώθηκε, ενάντια στις άγριες περικοπές, που άγγιξαν το 50% του προϋπολογισμού (σχεδόν 20% του ΑΕΠ), με αφορμή την τραγωδία της ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στο Μαρί που προκάλεσε το θάνατο 13 ανθρώπων.
Μέτρα που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Το περασμένο καλοκαίρι η ανεργία ανέβηκε στο 9,5% και το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 1,2%, με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια να χάνει σε δημοτικότητα δραματικά.
Τώρα, σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας τον Φεβρουάριο ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων ανήλθε στις 46.109 άτομα, σε σχέση με 45.933 τον περασμένο μήνα και 37.874 τον Φεβρουάριο του 2012. Η ετήσια αύξηση είναι της τάξης του 21,7%. Τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας καταγράφονται στις ηλικίες μεταξύ 30 με 39 ετών.
Το ΑΕΠ της Κύπρου το δ’ τρίμηνο του 2012 βούλιαξε 3% σε ετήσια βάση και αναμένεται χαμηλότερα το α’ τρίμηνο του 2013.
Αποσπάσματα από την Ελευθεροτυπία.
O φιλομνημονιακός Αναστασιάδης, όχι μόνο γνώριζε την κατάσταση πριν τις προσφατες εκλογές αλλά έκανε και δηλώσεις o αχρείος:
Αυτό που δεν λέει το άρθρο είναι τη συμμετοχή της εκκλησίας της Κύπρου σε τουλάχιστον μία από τις τράπεζες. Γενικότερα, η Κυπριακές τράπεζες διαχειρίζονται τα χρήματα σχεδόν όλων των ορθόδοξων μοναστηριών που έχουν βρει έτσι ένα τρόπο να σιτίζονται από τον καπιταλισμό. Από μικρά μοναστήρια στην Πελοπόννησο, τα αγιορείτικα, μέχρι και τα μοναστήρια στη Ρωσία, όλοι έχουν καταθέσεις και τζιράρουν στις Κυπριακές τράπεζες. Η συμμετοχή αυτή εξασφαλίζει πρόσβαση και επικοινωνία των μονών με τη δύση και τα πανεπιστήμια, τον κύριο στόχο των καλόγερων.
Ο Βγενόπουλος, ο τυχάρπαστος δικηγορίσκος του Πειραιά που έγινε πάμπλουτος μέσα σε 15 χρόνια, εξακολουθεί να είναι σε ασυλία από το Ελληνικό κράτος και να προστατεύεται. Οχι μόνο του χαρίστηκε η “Ολυμπιακή” αλλά δεν τον αγγίζει κανείς για τις αποτυχίες του και τα λάθος ανοίγματα των εταιρειών του. Απλά θυμίζουμε ένα video:
Πηγή: Εργασιακό Δελτίο
Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας 
